nc squareroot! chanbaek diet

Special chanbaek : dieat!!

            "อื้อ"

เสียงครางในลำคอของผมถูกปลุกด้วยริมฝีปากสากของผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าผม ปาร์คชานยอล..... มือเล็กของผมยื่นไปกดท้ายทอยของอีกคนเพื่อให้เค้าลดความห่างของเราให้มาใกล้กันกว่าเดิม ชานยอลยิ้มมุมปากปากก่อนที่จะค่อยๆก้มลงมาจุมพิตที่ปากของผมก่อนที่บดขยี้มันลงไป.....

            "ยอล......."

            "หื้ม.........."

ชานยอลขานรับแต่ใบหน้าของเค้าก็ยังคงก้มซุกไซร้คอผมอยู่อย่างงั้น.......

            "ยอลลลลล กูบอกว่าพอก่อนนนน"

ผมเริ่มขึ้นเสียงและเอียงคอหลบหน้ามัน ไอ้เอ๋อนี่แม่ง -_ - เห็นคอกูเป็นข้าวมันไก่หรอสาส

            "เดี๋ยวค่อยพูดดิ ตอนนี้เราไม่ว่าง"

...................ไอ้สัส.................................

กูก็ว่างมากงั้นดิไอ้เหี้ยกูก็อยู่ล่างตัวมึงเนี่ย !!

            "ไอ้เอ๋อกูบอกว่าฟังกูก่อน!!"

            "โอ้ย !"

ผมกระชากผม....ที่ไม่ค่อยจะเหลือบนหัวของมันขึ้น ชานยอลมองผมพร้อมกับทำหน้าเจ็บๆ...
เหี้ย-_- มองยังไงแม่งก็ไม่ชินสักทีกับไอ้สัสทรงผมหัวโปกของแฟนผม หึ่ยใครบอกให้มึงฟังกูเองครับไอ้สาส ผมละไม่เข้าใจมันจริงๆแค่วันนั้นผมไปดูรูปมันตอนเด็กๆแล้วบอกว่ามันเหมาะกับผมดำสั้นๆมากกว่าผมทอง
ไอ้เหี้ยนี่แม่งก็ไปตัด อีกวันถัดมาเงิบกันเกือบทั้งกลุ่มครับนึกว่าพระมาธุดง

            "เป็นไรครับหมา....เราเจ็บนะ"

มันลูบหัวโปๆของมันปอยๆ

            "กะ กู..................กูอ้วนป่ะว่ะ"

ผมตัดสินใจถามมันออก.............................

ปกติผมก็ไม่ใช่คนที่จะมาสนใจเรื่องรูปร่างหรอกนะครับเพราะผมเหมาะใจว่าหุ่นผมเฟอเฟคพอ แล้วก็ไม่คิดจะทำตัวเป็นผู้หญิงมาตุ้งติ้งให้แฟนยอหรอกนะครับตะ แต่...ไอ้เหี้ยจงอิน ไอ้เหี้ยจงอิน.....

ขอย้อนไปเมื่อสองวันที่แล้วนะครับ ด้วยความที่ว่าไอ้เอ๋อ ไอ้มืด อีตุ๊ด บักแว่นเนี่ยมันเป็นพวกติดฮอนมากๆเลยใช่ไหมล่ะครับแล้ววันนั้นเหมือนที่ร้านเกมส์แถวโรงเรียนจะมีแข่งเหี้ยไรสักอย่างเกิดขึ้นทีมไหนชนะจะได้ไอทงไอเทมไรก็ไม่รุ้ของมันพอพวกนั้นรู้แม่งก็รีบกรูกันไปร้านเกมส์ทิ้งพวกผมให้เปล่าเปลี่ยวกันสองคนทันที -_-
ผมก็เลยชวนคยองซูมาหาไรกิน...ตอนแรกร้านแม่งก็โล๊งโล่งนะครับแต่พอพวกผมจะก้าวเข้าไปกินเท่านั้นแหละ....
พรึ่บ คนแม่งเต็มอย่างกับเสพได้ สรุปผมกับคยองซูเลยต้องได้มานั่งอยู่ในร้านเค้กนี่......ก็ไม่ค่อยอยากกินหรอกนะครับ แต่ก็ลองนิดๆหน่อยจะเป็นไรไป................

            'ผมเอาสตอเบอรี่ชีสเค้ก บานานอฟฟี่ พายแอปเปิ้ล พุดดิ้งคาราเมลเพิ่มวิปครีมกับผลไม้ด้วยนะฮะ'

            'แบครู้ได้ไงอ่ะว่าเราจะสั่งพายแอปเปิ้ล'

            'อ้าว......นะนี่สั่งเฉพาะของเรา..........นะ...............'

            'ห่ะ..........อะ อ่อ โอเคๆ งั้นผมขอเพิ่มพายแอปเปิ้ลเป็นสองนะครับ'

คยองอ่อๆเออๆไปคนเดียวและมองหน้าผมแปลกๆ.............นี่กูแปลกตรงไหนว่ะปกติมากับไอ้ยอลก็แดกคนละสี่ชิ้นอยู่แล้ว คยองซูต่างหากละครับที่กินน้อยไปเค้กชิ้นเดียวมันจะไปพออะไรล่ะครับเห้อ

            'อ้าวสวัสดีไอ้หมู ^_^'

            'อ้าวหวัดดีไอ้ดำ ^_^'

ทันทีที่ไอ้จงอินเดินเข้ามาในร้านมันก็ส่งรอยยิ้มกระชากใจพร้อมกับคำทักทายแสนน่ารักน่าตบน่าแปลงร่างเป็นมาสไรเดอร์ใช้ท่าไม้ตายกระโดดแสกหน้าชิบหายมาให้ผม

โหย นี่มึงคิดว่ามึงเป็นพระเอกฟิครึไงครับไอ้สาสเดินเอามือล้วงกระเป๋าเก๊กหน้าเท่เข้ามาในร้านเค้ก กระเป๋าหลังนี่มึงก็สะพายดีๆไม่ได้เลยไงทำไมต้องทำสายตกไหล่ข้างนึง โห หล่อตายแหละไอ้ควาย นี่ผมไม่ได้อิจฉานะไม่ได้อิจฉาเลยมันก็แค่ตัวสูง เต้นเก่ง หน้าหล่อ หุ่นดี นี่ไม่ได้อิจฉาเลยครับเพราะผมมีครบอยู่ในตัวผมอยู่แล้ว

            'วันนี้ผัวไม่อยู่ก็ลากเมียกูไปเที่ยวเลยนะครับ วันหลังให้รู้มั้งเมียกูไม่ได้ว่างไปไหนกับมึงตลอดเวลาเค้าก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วมึงอ่ะชอบมาแย่งเวลาคนเค้าจะจู๋จี๋กัน'

ไอ้จงอินเดินเข้ามาและทิ้งตัวลงข้างคยองซูก่อนที่จะโอบคยองซูให้ชิดตัว

            'ไอ้เหี้ยจงอินหยุดเลยมึง ! เห่ยแบค แบคไม่ได้มากวนเราเลยนะเว่ยเรารู้ว่าแบคเหงาเวลายอลไม่อยู่แบคเลยอยากชวนเราไปนู่นไปนี้ใช่ป่ะเห่ยคือเราก็ว่างนะเราไม่ได้กำลังทำอะไรกับจงอินอยู่เลยจริงๆอย่างเมื่อวานที่แบคโทรมาชวนเราไปกินหมูกระทะอ่ะเราก็ว่างนะเว้ยไม่ได้กำลังดูหนังกับจงอินอยู่เลยจริงๆ แบคไม่ได้กวนๆ'

........................เอ่อ นี่สรุปกูกวนหรือไม่กวนครับตอบ

แต่จะให้ทำไงได้ล่ะครับ ! กะ ก็ไอ้เหี้ยยอลแม่งช่วงนี้ทำตัวห่างๆผมยังไงไม่รู้ตอนเย็นงี้ก็ชอบหายหัว พอโทรหาก็ไม่รับ พอเจอหน้าก็ค่อยมาขอโทษ............

นี่มึงคิดว่ามึงเป็นใครครับไอ้สัส!!!!!!!!!!

คิดว่าแค่มากอดขอโทษกับจูบอีกสิบครั้งกูจะหายหรอ!!!

กูบอกได้เลยนะครับ !!!

ว่าได้ T_T !!!! ไอ้เชี้ยใครจะไปทนได้ครับคิดภาพหน้าหมาๆของมันมาทำหงอยๆใส่แค่นี้ผมก็ใจสั่นแล้ว

            'กะ ก็บอกเพื่อนมึงดิว่าให้ดูแลเมียมันหน่อย กูเหงาเว่ย!'

ผมพูดพร้อมกับตัดเค้กที่เพิ่งมาเสิร์ฟชิ้นแรกให้เป็นครึ่งแล้วยัดเข้าปากพร้อมเคี้ยวตุ่ยๆ

            'อะ ไอ้เชี้ยแบคนี่มึงแดกหรือดูดเค้กครับ แดกที่ละครึ่งชิ้นไม่ใช่คนละมึงอ่ะ'

            'ก็เรื่องของกูดิ แบร่'

ผมแลบลิ้นใส่ไอ้จงอิน ใครจะไปสนล่ะครับผมไม่ใช่ผู้หญิงที่จะต้องมานั่งดมๆเขี้ยๆค่อยๆกินนี่นา

            'มึงก็เป็นของมึงแบบเนี้ย มึงรู้ป่ะว่ามึงแม่งแดกจนอ้วนเป็นหมูหมดแล้วขามึงก็สั่นๆ ตัวมึงป้อมเป็นหมาปอมปอมละมึงรู้ตัวป่ะเนี่ย'

            'แล้วไงทีมึงดำเป็นยางมะตอบ คยองซูยังรับมึงได้เลย'

            'อย่าบอกกูนะแบคว่ามึงไม่รู้.................'

            'ห่ะ รู้ไร'

            'ไอ้ยอลอ่ะชอบคนหุ่นดี'

แกร้ง..............................

ส้อมที่ผมเคยคาบไว้ในปากตอนนี้มันได้ล่วงหล่นสู่โต๊ะก่อให้เกิดเสียงดัง......................

นะ นี่ก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรหรอกนะครับ แต่พอมาคิดดูดีๆแล้ว.....หลังจากที่ผมรู้สึกว่าตัวเองแดกเยอะเป็นปอบเข้าและหิ้วไอ้ยอลไปแดกด้วยทุกที่........ไอ้ยอลก็ค่อยๆตีตัวออกห่างจากผม.........หะ หรือว่า........มันจะเป็นแบบที่จงอินพูดจริงๆ

            'บะ บ้า ยอลรักแบคจะตาย แค่แบคอวบขึ้นแค่นี้ไมไอ้ยอลจะรับไม่ได้ว่ะมึงก็พูดเหี้ยๆเนอะจงอิน'

คยองซูที่เห็นเงียบไปนานก็พูดขึ้นและฟาดมือใส่ไหล่ไอ้จงอินเสียงดังป๊าบ

            'ห่ะ เราไม่ได้คิดมากเว้ยคยองซู ใครมันจะไปบ้าสนใจเรื่องแบบนั้นกัน เนอะฮ่าๆๆ'

ผมหัวเราะกลบเกลือนก่อนที่จะมองเค้กอีกสามชิ้นที่เหลือ.........และยกมือเรียกพนักงงานมาหา

            'หูยสงสัยไอ้แบคสงสัยนี่แคร์ไอ้ยอลมาก กูพูดเรื่องหุ่นหน่อยเดียวแม่งจะเรียกพนักงานมาเก็บเค้กเลย'

ไอ้จงอินปรบมือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้ความน่ารักของผม

            'พี่ครับอีกสามชิ้นที่เหลือนี่ขอเบิ่นอีกอย่างละชิ้นแล้วใส่กล่องกลับบ้านด้วยนะครับ'

            'กูขอโทษกูผิดเอง....................'

..............ก็กูเครียดครับ เครียดแล้วก็ต้องกินครับ ไม่กินงี้ไม่หาย...............................

ก็อย่างที่เล่านั้นแหละครับ.....ตอนนี้เรากลับเข้ามาสู่ปัจจุบันกันเถอะ!!

           

            "ห่ะ"

            "กูถามว่ากูอ่ะอ้วนเปล่า"

ผมย้ำคำถามเดิมกับชานยอลที่มองหน้าผมด้วยอาการงงๆ ไอ้สัสอย่าให้กูย้ำมากูอาย

            "อ้วนดิเพิ่งรุ้อ่อ"

            "ห่ะ...........มะ มึงก็คิดงั้นจริงดิ"

ผมปล่อยมือออกจากผมของมันก่อนที่จะผลักและยันตัวขึ้นจากเตียงและวิ่งไปยังหน้ากระจกบานใหญ่และมองร่างท่อนบนที่เปลือยเปล่าของผมไปมา ห่ะ เสื้อไปไหน ? โห ยังจะถามอยู่หรอครับเปิดเรื่องมาแม่งก็อยู่กันบนเตียงละเสื้อผมคงอยู่ร้านซักรีดมั้งครับ

            "โอ้ยยยยย เราล้อเล่นนนน แบคเป็นไรครับเนี่ย"

ไอ้ยอลเกาหัวและลุกลงมาจากเตียงก่อนที่จะเดินมาโอบกอดผมจากด้านหลัง อื้อหือ มึงคิดว่ามึงเป็นเอ็ดเวิดละกูเป็นเบลล่าป่ะสัส มาโป๊นมกอดกันหน้ากนะจกเนี่ย

            "ช่วงนี้กูรู้สึกอ้วนขึ้นยังไงก็ไม่รู้......"

            "โห ไม่อ้วนนนน"

            "อ้วนดิมึง"

            "ไม่เห็นอ้วนเลย ไหนดูดิไม่อ๊วนน

            "โคตรอ้วนดิไอ้เหี้ยเชื่อกูดิ!!!!"

            "โอเค............"

            "บางคนก็อ้วนออกหน้าอย่างเดียว ออกนมอย่างเดียวก็มีนะเว่ย!!!"

            "อื้อหืองั้นแบคโคตรไม่อ้วนเลย"

โป๊ก !!!

            "โอ้ย แบคตบหัวเราไมเนี่ย"

ไอ้ยอลลูบหัวตัวเองอีกรอบและมองหน้าผมอย่างงงๆ

            "ที่มึงพูดเมื่อนี่มึงไม่คุ้นเลยงั้นดิ กวนตีนละ"

            "เอ้า ก็นึกว่าแบคจะพาเล่นหนังง่ะ 5555555555555555555555"

ไอ้ยอลยิ้มแหย่ๆและหัวเราะออกมา -_- ใช่เรื่องเล่นป่ะสัส นี่แม่งไม่คุ้นกหันเลยใช่ป่ะ สคส.สวีทตี้งู้งี้ไงครับ น้อยคิดว่ากูจะรุ้ไม่ทัน กูก็เพิ่งดูมาเมื่อกี้อ่ะครับหึ่ย

            "ไอ้บ้าแม่งจริงจังดิวะ ถ้ากูอ้วนอ่ะ........มะ มึงจะยังกอดกูแบบนี้ รักกูแบบนี้อยู่ป่ะว่ะ"

ผมหันไปมองหน้าชานยอลและทำหน้าจริงจัง

            "เฮ้อ หมาแม่ง"

ชานยอลถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินเข้ากอดผมอีกรอบและหอมฟอดใหญ่ที่แก้มของผม

            "ถ้าเราจะรักหมาที่ภายนอก เราไม่เข้าไปจีบหมาตั้งแต่หมามีจู๋แล้ว"

            "ไอ้เหี้ย!!"

ไอ้ชอลบีบน้องชายผมเบาๆและก่อนที่จะวิ่งหนีเมื่อผมหันไปเพื่อจะเตะมัน T//////T ไอ้สาส ทำกูเขินไม่พอมาบีบน้องชายกูอีกไอ้บ้านี่แม่ง่ดกนไพ้ดาหฟ้ดนหฟสีดพนฟ่ส ผมวิ่งไล่มันไปทั่วห้องนอนก่อนที่จะล้มตัวลงนอนที่เตียงเพราะความเหนื่อย ชานยอลที่อยู่มองผมอยู่หน้าห้องก็ค่อยๆเดินเข้ามาพร้อมกับคร่อมตัวผมไว้มันก้มลงจูบผมเบาๆก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนข้างๆผม

            "แบคจะเป็นไรก็ช่าง เราก็ยังจะรักแบคนะครับ"

มันจุ๊บเบาๆที่ไหล่ของผมและซุกตัวกอดหลังผมเอาไว้

            "อื้อ!! กะ กูก็เหมือนกัน"

ผมพลิกตัวหันไปกัดจมูกของมันแรงๆหนึ่งทีและนอนมองหน้าของคนตรงหน้าก่อนที่จะค่อยๆผล่อยหลับไป....

            "แบค แบค แบค !!!!!"

สะ เสียงไรว่ะ

            "หมาแม่งตอบเราดิว่ะ !!!!! "

เสียง......ชานยอล ?

            "ชะ ชานยอลอ่อ"

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นและเพ่งไปยังคนข้างหน้า อ้าว ก็ไอ้ยอลนี่หว่า ละไมทำหน้าเหมือนหมาตายงี้ว่ะ อ้าว ละกูมาอยู่บนเตียงไอ้ยอลได้ไง.............หรือว่าแม่งจะจับผมเอาตอนผมนอนอีกแล้ว.............

            "แบคแม่ง ไมเป็นคนงี้ว่ะ !!!!! นี่ไม่เคยเชื่อใจเราเลยงั้นดิ !!!"

ไอ้ยอลพอรู้ว่าผมมีสติแล้วก็เข้ามาจับไหล่ผมเขย่าไปมา โฮ้ย ไอ้สัสกูคนนะเว่ยไม่ใช่แหนมคลุกถนอมมือหน่อยไอ้บ้า!!

            "ไอ้เหี้ย แม่งไรเนี่ย มึงพูดเหี้ยไรของมึง"

ผมตะโกนดังลั่นก่อนที่จะสะบัดมือมันออก อะ เอ้างวเฮ้ย ไมรู้สึกเหมือนไม่ค่อยมีแรงว่ะ

            "แบครู้ป่ะว่าแบคเป็นลม เป็นลมคาลู่วิ่งที่ฟิตเนสข้างหมู่บ้านเรา พอให้หมอมาตรวจเค้าบอกว่าแบคอดอาหารและออกกำลังกายหนักเกินไป แบคแม่งทำไมไม่ดูแลตัวเองว่ะ แล้วนี่ถ้าไอ้คริสไม่ไปออกกำลังกายแล้วเจอแบค แบคจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ทำไมแบคไม่เคยฟังเราเลยว่ะ!!!!! แบคแม่งไม่เคยเชื่อใจเราสักอย่างเลยใช่ไหมคำพูดของเรามันไม่มีค่ามากงั้นดิ"

            "ไอ้เชี่ยมึงจะพอได้ยัง!!!!!!!!"

ผมที่น้ำตาคลอเล้าตะโกนแทรกชานยอลที่กำลังแรปทูมูน....(ไม่ใช่เวลาขำ) กำลังพูดเหี้ยไรของมันก็ไม่รู้อยู่ ไอเหี้ยเอ้ย.....มันจะรู้ป่ะคำแต่ละคำที่ออกมาจากปากของมันจะทิ่มแทงผมแค่ไหน

            "กูผิดเหรอชานยอลที่อยากให้มึงชอบกู ที่คิดมากกลัวว่ามึงจะทิ้งกู ผิดหรอที่กูอยากเป็นคนในสเปคมึงอ่ะห่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ผมตะโกนอบ่างบ้าคลั่งและเริ่มปาหมอนใส่มันพร้อมกับน้ำตา

            "แต่ทำไมแบคไม่ดูแลตัวเองว่ะ มันใช่เรื่องป่ะเนี่ยมาอดข้าวแล้วออกกำลังเป็นบ้าเป็นหลังตั้ง 6 ชั่วโมง"

            "ฮึก กะ กะกู ยะ อยาก ยะ อยากผอมฮือออออออออออออออออออออ"

ผมเริ่มร้องไห้เหมือนเด็กๆ........เอ่อ คะ คือลูกคนเดียวครับ โดนเลี้ยงมาแบบน่ารักๆ ตอนแรกแม่งก็เลยต้องร้องแบบน่ารักๆ

            "เราบอกแบคแล้วไม่ใช่หรือไงว่ะ ว่าแบคจะเป็นไงเราก็รัก"

มันเดินเข้ามาและกอดผมไว้แน่น

            "กะกะจงอินบอกว่ามึงชอบคนผอมๆอ่ะแบบลีฮโยริ อั้มพัชรภา ฮึก กูกลัว มะ มึงทิ้งกูเพราะกูอ้วน ปะเป็นหมู ฮือออออ ซู้ดดดดดดดดดดด ข๊ากกกกกกทุ้ย"

ผมซุกหน้าลงตรงไหล่ของมันและสูดน้ำมูกเข้าปอดไปฟอดใหญ่ก่อนที่จะถุยสเลดออกมาข้างตัวไอ้ยอล

            "หมาแม่งบ้าป่ะเนี่ย ต่อให้หมาจะอ้วนยังไงเราก็รักนะครับ โอเคนะ คราวหน้าไม่เอาแบบนี้แล้วนะครับ"

ชานยอลขยี้หัวผมเบาๆและชูนิ้วก้อยขึ้นมา ผมเบะปากบึ่งเป็นเด็กๆและขยี้ตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของผมออกก่อนที่จะยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวก้อยกับมัน ......................

ทำไมรู้สึกมุ้งมิ้งกะดุ้งกะดิ้งงี้ว่ะครับไอ้สาสสสสสสสสสสสสสสส ไยรนำห่ะดวำไหนดยีหฟ่รกี้

พอมาคิดดูเรื่องเมื่อกี้แล้วแม่งหน้าอายชิบหายคือเข้าใจอารมณ์ป่ะครับตื่นมาละอยู่ๆก็คึกอยากไปวิ่งผมก็เลยเดินออกมาจากห้องไอ้ยอลพร้อมกับออกไปวิ่งพอวิ่งสักพักก็ไปเจอฟิตเนสก็คิดว่าเออเข้าไปเล่นนิดๆหน่อยคงไม่เสียหาย พอวิ่งลู่ไปได้สักพักหน้าไอ้จอินพร้อมกับคำว่าหุ่นดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆก็พุ่งกระซวกเข้ามาให้สมอง เท่านั้นแหละครับหน้ามืดตามัววิ่งเอาๆๆๆๆๆๆๆลูกเดียว รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ในห้องไอ้ยอลซะแล้ว.......แต่จะให้ผมทำยังได้ล่ะครับพอคิดแต่ว่าถ้าผมอ้วนกว่านี้ล่ะ ถ้าผมเป็นแบบนี้เรื่อยๆล่ะ ชานยอลมันจะทิ้งผมป่ะว่ะ พอคิดแค่นั้นมันก็ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว

            "หมาอวบๆแบบนี้อ่ะดีแล้ว เราชอบงับพุงหมานะ 555555555555"

ไม่พูดเปล่า...............ชานยอลกระโดดขึ้นเตียงมาและเอาหน้ามาซุกตรงหน้าท้องผมพอดีพร้อมๆกับก้มลงและค่อยๆลากลิ้นสากไปตามหน้าท้องของผมก่อนจะงับเบาๆ......

            "เมื่อคืนหมาขัดเรารอบนึงแล้ว วันนี้หมาห้ามขัดอีกนะครับ :-) "

.


.


.

มันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมและค่อยๆสอดมือเข้ามาใต้เสื้อบอลที่ผมใส่อยู่...........

            "อ๊ะ"

ผมส่งเสียงออกมาเมื่อมือของชานยอลไปบีบและนวดคลึงแผ่นอกของผมเบาๆ

            "ไอ้เหี้ยแม่ง ชานยอล มึง ฮึก แม่ง"

อยู่ๆน้ำตาของผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เอ่อ...........มึงจะไหลไมครับสัส คะ แค่รู้สึกดีใจนิดหน่อยที่ไอ้ยอลรักผมแบบที่ผมเป็นไม่ว่าผมดูเป็นยังไงในสายตาคนอื่น....แค่นั้นเองครับ

            "เห่ยหมาร้องไห้ไม กลัวเรารุนแรงอ่อ เอ้านึกว่าชอบ"

            "สัส เรื่องเล่นป่ะมึง"

ผมมะเงกใส่หัวไอ้ยอลไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ ชานยอลยิ้มมุมปากก่อนที่จะก้มลงจุมพิตผมอีกครั้งเบาเบา

            "ฮ่าๆ เวลาอยู่กับเราบอกแล้วไงว่าอย่าให้เห็นน้ำตา "

            "กะ ก็กูมีความสุข"

ผมเอียงหน้าหลบสายตาของอีกคนด้วยความเขิน ก็ไม่ค่อยอยากจะเขินหรอกครับเห็นของกันและกันแม่งมาหมดแล้ว แต่พอมาเจอสายตาของไอ้ยอลที่มองมาในตาผมทีไรมันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นหน้าซะงั้น

            "รู้แล้วค้าบบบบบ"

            "เหี้ย!! ทำไรเนี่ย!!"

ผมอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อยู่ดีๆตัวของผมก็ลอยขึ้นจากเตียง ......เพราะชานยอล ชานยอลนั้นเองที่อุ้มผมขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดของผมรีบใช้แขนและขาเกาะเข้ากับลำตัวของมันทันที ...............

            "เปลี่ยนบรรยากาศไงครับ..... (-: "

มะ มึงยิ้มงี้ทีไรกูไม่เคยจะได้สงบสุขสักครั้งอ่ะครับดอก =_=

ชานยอลก้มลงกระซิบช้างหูผมเบาๆก่อนที่จะก้มลงจูบผมอย่างดูดดื่มอีกครั้ง ผมหลับตาพริ้มพร้อมกับใช้แบนที่เกาะหลังมันอยู่เปลี่ยนมาคล้องคอมันแทน........ไม่ใช่อารมณ์เคลิ้มอะไรนะครับ กูกลัวตก .............

            "อื้อ...."

ผมส่งเสียงออกมาเบาๆ......ไม่ใช่เพราะรู้สึกดีหรืออะไร....คือกูเย็นตูดครับ =_=

สัมผัสเย็นเฉียบที่สัมผัสตูดของผมทันทีที่ไอ้ยอลปล่อยผมลงให้นั่งมันทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมาก่อนที่จะอุทานว่าโอ้จอร์ด................มะ มึงพากูมาทำห่าอะไรในห้องน้ำครับไอ้สัสT_T!!!!

ผมผลักไอ้ยอลที่กำลังจูบผมอย่างดูดดื่ม จ้า เคลิ้มมากไหมไอ้หัวโปก!!!

            "มึงพากูมาขี้ไหง๊ไอ้บ้า กูจะไปนอน!"

ผมหลบสายตาที่กระหายไปด้วยความอยากของมัน แง้ จะไม่ให้หลบได้ไงครับมองเหมือนจะกินผมแบบนั้นน่ะ T_T

            "เราไม่ให้นอน"

มันเข้ามาแนบชิดตัวผมก่อนที่จะช้อนตัวผมขึ้นอีกครั้งทำให้ตอนนี้ผมอยู่สูงกว่ามันเกือบเท่าตัว สัมผัสบันท้ายที่เปลือยเปล่าของผมกับท่อนแขนของมันทำให้ผมอดอายไม่ได้ ผมเงยหน้ามองผมด้วยสายตาคู่นั้น....สายตาที่ทำให้ผมแทบละลายทันทีที่มันจับจ้อง......

.

.

.

ชานยอลก้มลงงับเบาๆที่หน้าท้องเนียนของอีกคนและค่อยเคลื่อนลิ้นสากลงต่ำมาเรื่อยๆ แบคฮยอนสะดุ้งร่างกายเล็กน้อยด้วยความเสียวซ่าน ชานยอลยกยิ้มมุนปากอย่างพอใจกับท่าทีที่แสนจะน่ารักของอีกคนตรงหน้าก่อนที่จะก้มลงใช้ริมฝีปากร้อนสัมผัสที่แก่นกายของร่างเล็ก แบคฮยอนใช้มือทั้งสองข้างจิกไปที่หัวของชานยอลด้วยความเสียวยิ่งด้วยความที่อยู่ในสถานที่ใหม่ๆและบรรยากาศที่ไม่คุ้นเคยนั่นยิ่งทำให้แบคฮยอนรู้สึกไวเป็นเท่าตัว

            "อ๊าส์......"

แบคฮยอนครางออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อชานยอลเริ่มขยับปากของตนขึ้นลง สัมผัสของไรฝันที่กระทบแก่นกายของแบคฮยอนนั่นมันเสียวซ่านซะจนร่างเล็กแทบอยากจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ

            "อ๊ะ"

แบคฮยอนเบิกตาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆชานยอลก็ทิ้งตัวของตนลงจากอ้อมแขนและจับร่างของร่างเล็กให้หันหลังเข้าหาตนเอง

            "หมาไม่เห็นอ้วนเลย....เห็นไหม"

ชานยอลกระซิบข้างหูอีกคนและใช้มือเชิดหน้าของแบคฮยอนขึ้น แบคฮยอนต้องตกใจอีกครั้งเพราะสิ่งที่เห็นตรงหน้าคือภาพสะท้อนของตนเองและชานยอล......ในกระจก ร่างกายเนียนขาวที่มีร่องรอยแดงเป็นจ้ำๆจากการกระทำของร่างสูงที่อยู่ข้างหลังของเค้า แก่นกายเล็กที่สั่นระริกและชุ่มไปด้วยน้ำรักสีใสที่รอการปลดปล่อย

            น้ำตากูจะไหล.....................

แบคฮยอนคิดพลางหลับตาปี๋............อยากจะหายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด อาย....อายชะมัด

            "หมาครับเรา ทำ......ให้เรานะ"

ชานยอลใช้แก่นกายที่นูนออกมาจากเนื้อผ้าบางสัมผัสเข้าที่บั้นท้ายมนของอีกฝ่ายเบาๆเชิงบอกให้ร่างเล็กรับรู้ว่าต้องทำเช่นไรกับสิ่งนั้น.....

แบคฮยอนนั่งคุกเข่าลงกับพื้นและค่อยๆใช้มือดึงกางเกงของอีกฝ่ายลงอย่างช้าๆ  แบคฮยอนใช้สองมือบรรจงยกชิ้นเนื้อร้อนของชานยอลขึ้นและใช้ปากครอบไปทีเดียวจนหมดก่อนที่จะใช้ลิ้นตวัดไปมา

            "อ่า ..... "

ชานยอลส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเสียวแค่เห็นร่างเล็กเปลือยเปล่าอยู่ข้างหน้าเค้าก็แทบจะเสร็จอยู่แล้ว ยิ่งเห็นแบคฮยอนในตอนนี้มันยิ่งทำให้เค้าทนไม่ไหว มือหนากดย้ำที่ท้ายทอยของร่างเล็กเพื่อเป็นเชิงให้อีกคนเร่งความเร็วมากกว่านี้

ฟุ่บ

ดูเหมือนชานยอลจะไม่พอใจในการกระทำที่แสนอ้อยอิงของอีกคนนักเค้าจึงจัดการอุ้มร่างเล็กขึ้นก่อนที่จะนำตัวของแบคฮยอนให้หันหน้าเข้ากระจกและหันหลังเข้าหาตนเองอีกครั้ง

            "อ๊า!!"

แบคฮยอนครางออกมาเสียงดังลั่นเมื่อแก่นกายของชานยอลถูกสอดใส่เข้ามาในช่องทางด้านหลังโดยไม่ทันให้ตั้งตัว แท่งเนื้อร้อนของชานยอลขยับเข้าออกไปมาอย่างค่อยเป็นค่อยไป สองมือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างขาวเนียนของอีกคนอย่างโหยหาราวกับว่าไม่เคยสัมผัส

            "อื้อ หมาหันมาดิ"

แม้เอวของชานยอลจะยังคงขยับไปมาอยู่ตลอดเวลาแต่มันก็แทบจะไม่เป็นปัญหาในการที่จะจูบร่างเล็กเลยแม้แต่น้อย เมื่อแบคฮยอนหันมาชานยอลก็จัดการจูบร่างเล็กทันทีชานยอลตวัดลิ้นร้อนไปมาในโพรงปากของร่างเล็กอย่างโหยหา ลมหายใจของทั้งคู่ที่ส่งถึงกันยิ่งทำให้บรรยากาศในห้องอบอ้าวมากขึ้น แบคฮยอนใช้สองมือเล็กคล้ำยันตนเองไว้กับอ่างล้างหน้าเพื่อไม่ให้ล้มไปกับแรงเสียดทานที่เริ่มรุนแรงขึ้นจากช่องทางทางหลัง เสียงหายใจที่ไม่เป็นจังหวะของแบคฮยอนทำให้ชานยอลต้องถอนริมฝีปากออกก่อนทีจะซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวของร่างเล็กเพื่อสูดดมกลิ่นกายของคนรักของตน

            "อื้อ อ่ะ อ่ะ อ๊า ชะ ชานยอล อื้อ"

เสียงร้องของแบคฮยอนถูกส่งออกมาจากลำคอขาวอย่างสอดคล้องกับแรงกระแทกที่ส่งเข้ามาจากข้างหลังอย่างรุนแรงและรวดเร็ว

            "แบคครับ อะ อย่าเกร็ง"

สองมือบีบเอวบางของร่างเล็กไว้ก่อนที่จะขยับแก่นกายเข้าออกอย่างรวดเร็วและถี่แรง เสียงกระทบกันกันของร่างกายทั้งสองยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ แบคฮยอนที่ก้มหน้าเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะสูดรับอากาศแต่แทนที่จะได้ความสดชื่นเค้ากลับมองเห็นเพียงแต่ของตนเองที่สะท้อนออกมาจากกระจก ใบหน้าที่แดงก่ำ ร่างกายที่ขาวเนียน แก่นกายเล็กที่แกว่งไปมาตามแรงกระทำของร่างหนา .......นั่นทำให้แบคฮยอนก้มหน้าลงอีกครั้งอย่างรวดเร็วด้วยความเขิน

            "อื้อ แบค อ่ะ แบค "

ชานยอลเรียกชื่อร่างเล็กที่อยู่ข้างหน้าและกระแทกแก่นกายเข้าออกอีกสองสามครั้งก่อนที่จะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาภายในตัวของแบคฮยอน ชานยอลก้มลงจูบแผ่นหลังของอีกคนอย่างนุ่มนวลและใช้มือหนาคว้าไปที่ก้อนเนื้อร้อนที่ยังคงตั้งชันอยู่ของแบคฮยอน

            "ไอ้เหี้ย พะ พอเลย พอแล้ว"

แบคฮยอนหันหน้ามาดันอีกคนให้ออกห่างจากตัว

            "พอแล้ว.....แต่เจ้านี่มันไม่ได้บอกอย่างงั้นนี่นา"

ชานยอลมองไปที่ส่วนอ่อนไหวของแบคฮยอนที่ยังคงตั้งชันและยิ้มหน้าทะเล้นก่อนที่ทิ้งตัวลงบนฝาชักโครกและจะกระชากอีกคนให้มานั่งบนตักของตน  

            "ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย กูไม่....นั่งตรงนี้ T///////////T"

แบคฮยอนหันหน้าหนีเมื่อรู้ว่าถ้ามองตรงไปข้างหน้าจะเห็นอะไร.....กระจกเจ้ากรรมที่ทำหน้าที่ของมันได้ดีมาตลอดเวลา กระจกที่แบคอยอนส่องทุกครั้งที่มาบ้านของชานยอล ทำไมวันนี้มันดูชัดขึ้นกว่าทุกวันนะ......ชานยอลจับขาของร่างเล็กให้แยกออกจากกันและค่อยๆกอบกุมแก่นกายเล็กของแบคอยอนขึ้นมารูดขึ้นรูดลงตามความยาว

            "แบคน่ารักมากเลยนะ ดูดิครับ"

ชานยอลกระซิบข้างหูแบคฮยอนก่อนที่จะจับคางอีกคนให้เชิดขึ้น แบคฮยอนค่อยๆลืมตาดูภาพสะท้อนของตนในกระจกช่องทางรักสีชมพูที่ชุ่มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น เรือนร่างอันเปลือยเปล่าของตนและคนรัก มือของร่างหนาที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของตนไว้ ภาพเหล่านี้....มันทำให้แบคฮยอนแทบแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ ชานยอลหัวเราะชอบใจกับอาการของคนข้างหน้าก่อนที่จะเร่งความเร็วของมือหนา

            "อ่ะ อ่ะ ยะ ยอล อ๊า"

แบคฮยอนหลุดครางออกมาเมื่อชานยอลได้ปลดปล่อยความต้องการของตนออกมา

            "อะ ไอ้เหี้ยแม่ง มึงมันกวนตีนตัวพ่อ........"

แบคฮยอนลุกขึ้นจากตักอีกคนและหยิบผ้าที่วางอยู่บนอ่างล้างหน้ามาฝาดใส่ชานยอลก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำไปและทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มด้วยร่างกายอันเปลือยเปล่า

            "ก็เราอยากให้แบคเห็นหน้าตัวเองตอนน่ารักๆไงครับ...."

ชานยอลเดินตามมาติดๆก่อนที่จะซุกตัวลงไปกอดร่างเล็ก

            "ไปไกลๆตีนเลยไปเดี๋ยวหาว่ากูไม่เตือน"

            "หูย ทำเป็นโหด ป่วยแล้วยังซ่า"

ชานยอลหอมซอกคอของอีกคนฟอดใหญ่ๆด้วยความหมั่นไส้

            "ป่วยเพราะใครล่ะสัส"

แบคฮยอนตอบเสียงเรียบและยังนอนหันหลังให้ชานยอลอยู่เหมือนเคย ชานยอลยิ้มให้กับความน่ารักของอีกคนอีกครั้งและกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม

            "คราวหลังก็อย่าคิดเองเออเองดิครับ จำไว้นะ เรา รัก หมา รัก ทุกอย่างที่เป็นหมา โอเคนะครับ"

            "อะ เอออออออออออออออออ รู้แล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยย เอากระเจี๊ยวมึงออกไปไกลๆก้นกูด้วยครับ กูจะนอน!!!!!!!!!!!!"

แบคฮยอนใช้ไหล่กระแทกดันให้อีกคนออกไปและกระชากผ้าห่มมาม้วนรอบตัวตนเอง ชานยอลหัวเราะอีกครั้งอย่างมีความสุข......

หมาคิดว่าเราไม่รู้รึไงวะ ว่าตอนนี้หมากำลังเขินอยู่

ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนรีดทุกคน คุกตัวลงม้วนกลิ้งกอดขารีดเอาไว้ ยกสองมือขึ้นกราบกรานรีดอย่าไป กลับไปเม้นที่เด็กดีก่อนเว้ย  ♥