Special path chanbeak,kaido for sports day!!

Special path chanbeak,kaido for sports day!! Chanbeak path!!  “ไอ้เชี้ยะยอล อย่าดิ้นดิว่ะ” “เอ้า ก็แบคตัวหนักอ่ะ” “งั้นกูลง” “เฮ้ยๆๆๆๆ ล้อเล่นค้าบบบบ โหยไรว่ะหยอกเล่นนิดเดียวเอง” ผมเกาหัวพร้อมกับบ่นอุบอิบ ตอนนี้ผมกับแบคฮยอนเรามาดูหนังกันที่บ้านของผมครับ จะว่าไปแล้ว....เรียกว่าบ้านของเราดีกว่า 5555555555555555 จริงๆนะครับแบคมาอยู่ที่นี่เรียกได้ว่าวันเว้นวันเลยก็ได้เค้าชอบมานอนเล่นบ้านผมพอถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านก็ให้ผมไปส่ง แบคฮยอนมาบ้านผมทุกวันจนแม่ของผมแทบจะเอาแบคเป็นลูกคนที่สามของบ้านแล้วครับ เผลอๆรักกว่าผมอีกมั้งU_U “อื้อ อย่าจับดิกูจะดูหนัง” แบคฮยอนปัดมือของผมที่ค่อยๆเข้าไปโอบเอวเค้าออก ผมมองดูร่างเล็กที่นั่งอยู่บนตักของผมพร้อมกับยัดป๊อปบคอร์นเข้าปากอย่างไม่ขาดสาย หลังของผมที่พิงอยู่กับขอบเตียงเริ่มจะปวดขึ้นมานิดๆเพราะแรงกดจากคนด้านหน้า หมาแม่ง ไม่ให้ผมกอดแล้วผมจะจับอะไรละว่ะครับ เหงามือ T_T!! ผมถอนหายใจเบาๆเพราะดูทีท่าคนตัวเล็กอีกคนจะไม่รับรู้ถึงน้ำหนักตัวเองที่ผมต้องรับอยู่เลย ผมมองไปที่ต้นคอขาวของแบคฮยอนและกลืนน้ำลายลงคอ..ต้นคอขาวเนียน...ใบหน้ายามที่แบคฮยอนเขินอายเมื่อผมใช้ลิ้นสากลากขึ้นลงที่ต้นคอของเค้า........เสียงสั่นของตัวเล็กที่........ “เอ้าเชี้ย ชานยอลโทษทีนะเมื่อกี้กูตดอัดเป้ามึงอ่ะ” .......................... ที่น่ารัก......................... ผมใช้มือกุมขมับตัวเองให้กับความแสบของแบคฮยอน “อื้อหื้อ หอมเลยครับที่รัก” ผมหอมไปที่แก้มแบคฮยอนฟอดใหญ่แล้วหยิกแก้มของเค้าแรงๆ แบคฮยอนหัวเราะชอบใจที่แกล้งผมได้พร้อมกับดูหนังต่อไป ผมยกยิ้มขึ้นเบาๆและค่อยๆเคลื่อนริมฝีปากของผมไปดูดดึงอยู่ที่ต้นคอของร่างเล็ก “อื้อ ทำไรเนี่ย” แบคฮยอนสะดุ้งนิดๆก่อนที่จะเอียงคอหลบผม “ก็แบคบอกเองไม่ใช่ไง ถ้าแข่งบาสชนะจะให้รางวัล....” ผมเอื้อมมือไปโอบเอวแบคฮยอนไว้แน่นและกระชับหลังร่างเล็กให้แนบตัวของผม “ไม่ใช่ตอนนี้เว้ยไอ้หื่น กูเหม็นเหงื่อมึงงงงง” แบคฮยอนดิ้นไปมาบนตัวผมพร้อมกับใช้มืออีกข้างที่เหลืออยู่จากการถือถุงป็อบคอร์นดันหน้าของผมออก “ตอนไหนก็เหมือนกันแหละครับ” ผมกระซิบข้างๆหูของแบคฮยอนและผลักเบาๆเพื่อให้ร่างเล็กลงไปนอนแผ่หรากับพื้นห้องพร้อมกับคลานไปคร่อมอีกฝ่ายไว้ “กูนับ 1 ถึง 3 ถ้ามึงยังไม่ออกไปจากตัวกูกูจะตะโกนเรียกแม่มึง” แบคฮยอนมองผมนิ่งพร้อมกับทำทีท่าว่ายังไงผมก็จะต้องฝ่ายยอม เหอะ ใครมันจะไปกลัวห่ะ ?? นี่ใครครับ ผมปาร์คชานยอลนะครับ !!! “โห ไมเหงื่อกูเหม็นงี้ว่ะ งั้นเราไปอาบน้ำละนะๆๆ” ครับ ปาร์คชานยอลนี่แหละครับ............กูกลัวแม่กูครับ............ ผมขยี้หัวแบคฮยอนและรีบวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำเพื่อชำระเหงื่อที่หมกหมุ่นมาตั้งแต่แข่งบาสเสร็จ เอ้อ จะว่าไปก็ลืมไปดูไอ้ฮุนกับไอ้จงอินโชว์หลีดเลยนี่หว่า - - ; ช่างแม่งครับ เมียสำคัญกว่า 5555555555555555  ผมเดินออกมาจากห้องน้ำในสถาพที่ทั้งตัวมีพียงผ้าเช็ดตัวพันส่วนล่างของผมไว้ ผมใช้ผ้าอีกผืนเช็ดหัวที่เปียกโชกตัวเองไปมาพลางมองไปที่แบคฮยอน แบคฮยอนเหลือกตามามองผมแว่บนึงก่อนที่จะรีบหันหน้ากลับไปที่ทีวี ผมอมยิ้มและเดินเข้าไปหาเค้า “ยังไม่ชินอีกอ่อเห็นของเราทุกวันอยู่แล้วนิ” ผมเดินเข้าไปย่อตัวนั่งลงข้างๆและหยิกแก้มร่างเล็กที่นั่งขัดสมาธิอยู่กับพื้น “เห็นเหี้ยไร เห็นแต่พุงมึงอ่ะ” “พุงใครกันแน่ห่ะ” ผมหยิกเบาๆไปที่หน้าท้องของอีกคน แบคฮยอนปัดมือผมออกพร้อมทำหน้าบึ้งขู่ ....เคยเห็นหมาชิสุขู่ไหมครับ นั่นแหละครับแบคฮยอน 55555555555555555555 “ยืนทำป้าไรเล่า ไปแต่งตัวดิว่ะมันเปียก!” แบคฮยอนลุกขึ้นและผลักผมไปทางตู้เสื้อผ้า “ก็รอแบคเช็ดหัวให้ไง” “ใคร ใครบอกจะเช็ดให้มึง” “ไม่เช็ดก็ด้ายยยย งั้นเราเปลี่ยนเสื้อตรงนี้เลยนะ” “ไอ้สัส!!! เออออ เช็ดให้ก็ได้โว้ย T////T” แบคฮยอนรีบวิ่งเข้ามาจับมือผมที่กำลังจะแกะผ้าเช็ดตัวที่พันส่วนล่างของผมไว้ก่อนที่จะกระชากผ้าเช็ดตัวผืนเล็กไป ผมเดินตามแบคฮยอนไปจนเค้าหยุดอยู่ที่เตียงของผม “นั่งลงไปเลยมึง” แบคฮยอนจับไหล่ทั้งสองด้านของผมพร้อมกับดันตัวของผมให้ลงไปนั่งอยู่บนเตียง มือเล็กเริ่มเช็ดไปตามศีรษะของผมพร้อมกับขยี้บ้างเป็นบ้างจุด มองเปรยตามองร่างเล็กที่กำลังหน้าแดงด้วยความเขิน เมียใครทำไมน่ารักอย่างงี้ว่ะโอ้ย !!! “ชานยอลมึงทำอะไรว่ะ !!!” แบคฮยอนสะดุ้งพร้อมกับตะโกนออกมาเสียงดังทันทีที่ผมลุกขึ้นอย่างพรวดพราดและเหวี่ยงอีกคนขึ้นเตียงไปเบาๆ ผมค่อยๆใช้เข่าชันขึ้นไปบนเตียงและกระซิบข้างหูของตัวเล็กว่า... “ก็จะ ‘เอา’ รางวัลไงครับ” ผมรีบชิงประปากของผมลงกับปากบางของแบคฮยอนอย่างรวดเร็ว ก็พอจะรู้นะครับถ้าขืนไม่รีบทำไอ้หมามีหวังด่าผมจนไม่เป็นอันทำอะไรแน่ๆ มือเล็กของแบคฮยอนที่ตอนแรกค้างอยู่บนอากาศในท่าที่เดาก็รู้ว่าคงจะทุบผมตอนนี้เค้าได้คลายมือที่กำแน่นนั้นออกแล้วปล่อยมันร่วงลงตามแรงดึงดูด ผมเริ่มเคลื่อนตัวเข้าใกล้ร่างเล็กขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นร้อนของผมที่ตวัดไปมาในวงปากเล็กของแบคฮยอนทำให้เค้าต้องคอยสะดุ้งทุกครั้งที่ลิ้นของเราสัมผัสกัน มือสากของผมเริ่มลูบไล้ไปตาแผ่นหลังที่มีพียงเนื้อผ้าบางๆของแบคฮยอนเท่านั่นที่กั้นระหว่างผิวหนังของเค้าเอาไว้ ผมถอนจูบและเลียปากตัวเองพลางยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นสีหน้ามุ่ยๆของแบคฮยอนพร้อมกับกิริยาที่แสนน่ารักเวลาเค้าเขิน “เรารักหมานะครับ....” ผมเอ่ยออกมาเบาๆก่อนที่จะจุ้บลงที่หน้าผากของตัวเล็ก “อื้อ รู้แล้ว” “งั้นวันนี้เราของ ‘รางวัล’ ของเรานะ” “จะ จะเอาะไรก็รีบบอกมาดิว่ะ” แบคฮยอนตอบผมพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าตัวเอง น่ารักจริงๆเล้ย “หมา.....อยู่ข้างบนให้เรานะครับ” “ห่ะ อะ ไอ้บ้า กู ทำไม่เป็น !!!!” แบคฮยอนเบิกตากว้างพร้อมกับรีบออกปากปฎิเสท...... “นะครับ.........” ผมกำมือของแบคฮยอนมาไว้และจุมพิตมันลงไปเบาๆ “แม่งเอ้ย กูเป็นอะไรมารับผิดชอบเลยนะมึง!!!” แบคฮยอนดันตัวเองขึ้นจากเตียงและโผเข้ากอดคอของผมพร้อมกับจูบปากผมเบาๆ ผมสอดมือไปโอบเอวร่างเล็กที่ทรงตัวอยู่บนเข่าของตัวเองพร้อมกับช้อนร่างเล็กให้ลอยขึ้นจากเตียงและค่อยๆสลับที่กันกับอีกคน “หมาแม่งใจเย็นดิว่ะครับ” ผมพูดขึ้นหลังจากที่แบคฮยอนพยายามที่จะจูบและดันตัวของผมให้ลงไปเป็นแนวราบกับเตียงให้ได้ ผมชันลำตัวช่วงบนของผมขึ้นพร้อมหันขยับตัวเข้าไปชิดกับหัวเตียงเพื่อพยุงตัวของผมไว้ ผมใช้มือหนาลูบขึ้นลงไปมาบนต้นขาเรียวเล็กของอีกคนที่คร่อมผมไว้ แบคฮยอนถอนจูบจากผมและใช้มือเล็กเช็ดปากพร้อมๆกับถอดเสื้อยืดตัวบางของตนเองออก “อ๊ะ” ผมส่งเสียงออกมาเบาๆเมื่อแบคฮยอนทิ้งน้ำหนักตัวลงมาที่ช่วงกลางลำตัวของผม จะไม่ให้ร้องได้ยังไงล่ะครับก็ในเมื่อสิ่งที่ปกปิดชานยอลน้อยของผมไว้มีเพียงผ้าเช็ดผืนเดียว แบคฮยอนเริ่มขยับตัวไปมาและถูกางเกงสากของตนไปมากลับแก่นกายที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผ้าเช็ดตัวของผม ผมกดหัวของร่างเล็กลงมาเพื่อที่จะลิ้มรสชาติจากปากเล็กนั้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมลงมือขบที่ปากล่างของอีกคนเบาๆเพื่ให้แบคฮยอนได้รู้ถึงความรู้สึกที่พุ่งพล่านในตัวของผมและใช้อีกมือหนึ่งเลื่อนลงไปยังถายใต้กางเกงของอีกคน “ไอ้เหี้ย เร็วนะมึง..อื้อ” แบคฮยอนถอนจูบออกมาบ่นผมอุบอิบและต้องสะดุ้งเมื่อผมเริ่มเลียลิ้นร้อนไปตามแผงอกของเค้า มือทั้งสองของผมก็ยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดีนั่นก็คือลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งต่างๆตามร่างกายแบคฮยอน “ก็แบคชักช้าเองนี่ครับ” ผมยันตัวเองขึ้นจากที่พิงกับหัวเตียงและค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปหาแบคฮยอน “เราไม่ไหวแล้วนะ.....แค่ได้จูบ....เราก็แทบอยากกิน.......แบคฮยอนไปทั้งตัวเลย” ผมขบลงเบาๆที่ต้นคอของร่างบางและดันแบคฮยอนลงไปนอนกับเตียง ร่างเล็กเยียดขาทั้งสองข้างออกเพื่อที่จะให้ผมได้เข้าไปอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของเค้า “แดกกูมาเป็นสิบรอบละเหอะไอ้สัส” แบคฮยอนหยิกแก้มไปมาและย่นจมูกใส่ ผมอมยิ้มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวและก้มลงจูบอีกคน ผมค่อยๆลากปลายจมูกและริมฝีปากหนาของตนเองซุกไซร้ไปตามซอกคอพร้อมกับลงมือขบเพื่อประทับรอยแดงไว้ตามคอเล็ก  “อื้ออออ เลิกดูดได้แล้วพรุ่งนี้ไปเรียนเว้ย มันจะเป็นรอย !” แบคผลักหัวของผมออกจาคอของเค้าเบาๆและจ้องหน้าผมนิ่ง ผมมองหน้าคนตัวเล็กที่อยู่ข้างหน้าก่อนที่จะเอื้อมมือไปทัดผมที่ปรกแก้มของแบคฮยอนและเก็บมันไปไว้หลังหู ผมออกแรงดันให้ศีรษะเล็กโน้มลงมาใกล้ๆจนเราสองคนสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนของอีกฝ่าย “ทำไมว่ะหมา ทำไมเราถึงรักหมาได้ขนาดนี้” “กะ กูก็ถามตัวเองแบบนี้ทุกวันเหมือนกัน” แบคฮยอนตอบผมอย่างตะกุกจะกักและก้มลงหอมแก้มผมเบาๆ เอาแล้วไงครับ ชานยอลน้อยฟิตแล้ว.... “งั้น.....ถามตัวเองไปแบบนี้จนอีก 30 ปีข้างหน้าเลยนะ” “อะอื้อ........” “อย่าทำเสียงอื้อดิ ของเราขึ้น” “เอ้าไอ้นี่จะให้กูร้องจิ้บจิ้บอ่อ” “ร้องว่า ชานยอ ชานยอล อ๊า ชานยอลสุดหล่อ ดิ” ผมหัวเราะคิกคักและก้มลงจูบร่างเล็กอีกรอบ ผมจูบจากปาก คอ ไหปลาร้า ไล่มาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องเนียนของร่างเล็กและจังหวะที่ผมกำลังจะลงต่ำกว่านั้นนั่นเอง........ “ชานยอลเอ้ยยยยยยยยยยยยย ลงมากินข้าวลูกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” “เหี้ย !!!!!!” ตุ้บ !!!!!!! ทันทีที่แม่ของผมส่งเสียงขึ้นมาจากข้างล่างของบ้าน ทำให้แบคฮยอนสะดุ้ แรงถีบที่ส่งออกมาจากขาเล็กของแบคฮยอนกระแทกเข้ากับชานยอลน้อยของผมอย่างแรง จนทำให้ผมต้องสะดุ้งและใช้สองมือกุมเจ้าหนูไว้ ผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะล้มไปทางด้านหลัง โป๊ก !!!!!!!  “โอ๊ย !!!!” ยังไม่ทันที่แผ่นหลังของผมจะได้สัมผัสกับเตียงนุ่มหัวเจ้ากรรมดันเสือกไปโขกเอาเข้ากับหัวเตียงอีก ค๊าบบบบบบบบบบบบบบบ เอาเข้าไปครับ ปาร์คชานยอลจะได้ตายห่าก็วันนี้แหละครับ !!!!!!             “ชะ เชี้ย เฮ็ย ชานยอลกูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ แง้ ทะ ทำไงดีว่ะ เออใช่แม่มึงๆๆๆๆๆT_T” แบคฮยอนลุกและรีบหยิบเสื้อยืดของตัวเองมาใส่อย่างลวกๆและทำท่าจะวิ่งออกไปเรียกแม่ของผม แต่ตัวเล็กก็ต้องชะงักและวิ่งกับมาใส่กางเกงขายาวของตัวเองอย่างรนๆ ทันทีที่ร่างเล็กแต่งตัวเสร็จเค้าก็รีบวิ่งออกไปจากห้องและส่งเสียงเรียกแม่ของผม ตอนแรกทุกอย่างมันก็ยังโอเคนะครับ....แต่ตอนนี้ความเจ็บเริ่มแล่นสู่สมอง......ทุกอย่างกลายเป็นค่อยๆมืดลงไปเรื่อยๆจนในที่สุดผมก็หมดสติไป........... โดยมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวคาดเอวไว้................... Kaisoo path!!  “โห ไมมึงมีรูปไอ้คริสเต็มบีบีงี้ว่ะ!!!” ผมยื่นหน้าจอบีบีของคยองซูที่มีแกลลอรี่รูปไอ้คริสวันนี้เต็มไปหมดให้เจ้าของเครื่องดู “พี่ซองมินเอาบีบีกูไปถ่ายโว้ยยย พี่แกบอกว่าให้ส่งให้ในเฟซด้วยกูเลยยังไม่กล้าลบ” คยองซูหันมาเหน็บผมและก้มลงดูดน้ำเป๊บซี่ลงคอโดยที่ตากลมโตก็ไล่อ่านโปรแกรมหนังที่ขึ้นอยุ่ที่หน้าจอโมนิเตอร์ ตอนนี้พวกเราอยู่กันที่หน้าโรงหนังที่เซนลาด ผมที่ยังคงอยุ่ในชุดลีดสีแดงแต่ผมเอาเสื้อกันหนาวเบสบอลสีแดงดำมาใส่ทับอีกทีเพื่อป้องกันหลังขาวจากแสงแดด... (ขาวตายไอ้สาส) “นี่ดูแล้วยังดูอีกเหรอว่ะ เรื่องที่แล้วกูก็หลับไปเกือบทั้งเรื่องแล้วนะเว่ย กลับเหอะเตี้ยไปบ้านกูกัน” ผมสะกิดแขนเล็กที่กำลังไล่ไปตามโปรแกรมหนัง...คือพวกเราเพิ่งดูหนังกันจบไปครับ....แต่ไอ้คยองซูเสือกอยากดูอีกเรื่อง..มึงถามสุขภาพตูดกูยังแม่งเหน็บกินหมดแล้ว... “ก็กูอยากดูอ่ะ มึงรีบมึงก็กลับดิกูว่าง” คยองซูตอบผมทั้งๆที่ตายังคงจับจ้องอยู่ที่จอโมนิเตอร์ “ไม่เอาอ่ะ กูหวงมึง” ผมพูดพร้อมกับขยี้หัวอีกคนเบาๆคยองซูพยายามปัดมือผมออกอย่างไม่สบอารม์ณนักนั่นยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งเค้าเข้าไปอีก ผมลงมือล็อคคอคยองซูเข้ามาใต้วงแขนแบบที่ผมชอบทำมันบ่อยพร้อมกับขยี้หัวมันแรงกว่าเดิม “เฮ้ย แกนั่นพี่จงอินอัสสัมป่ะว่ะ” “เหยดดดด แกๆๆๆๆพี่จงอิน จริงๆด้วยอ่ะ” “เอาไงดีแก เข้าไปถ่ายรูปอ่ะ ” “เห่ยเอาดิๆๆๆๆๆๆๆๆ อร๊ายแกฉันเขิน T_T” ในขณะที่ผมกำลังแกล้งไอ้คยองซูอยู่นั่นก็มีเด็กนักเรียนหญิงกลุ่มนึงเดินมาใกล้ๆก่อนที่จะพูดคุยกันแล้ววิ่งเข้ามาหาผม คยองซูผลักตัวผมออกอย่างรวดเร็วและยิ้มให้เด็กผู้หญิงกลุ่มนั่นอย่างเป็นมิตร เอ่อ คือก็ไม่ค่อยอยากจะประกาศศักดิ์ดาตัวเองเท่าไหร่หรอกนะครับแต่เห็นผมดำๆทำตัวซกมกอย่างนี่แต่ดีกรีผมเป็นถึง’เซเลปเฟซบุ๊ค’เลยนะ การันตีด้วยมาตราฐานยอดกดไลค์อยู่ที่ 1000-2000 ก็แบบชิวๆอ่ะนะครับเกิดมาหล่อเข้มสูงยาวเข่าดีหน้าตาดีนิสัยดีหุ่นดีแบบนี้ก็ต้องทำตัวให้ชิน ถึงแม้จะไม่ได้ดังเท่าสุนันทาเดวี่หรือน้องเนยประมาณนู่นแหละแต่ก็พอน่าจะมีคนรู้จักผมบ้าง “แกไปถ่ายให้ฉันดิๆๆๆๆๆ” “เอ้าอีห่า ฉันก็จะถ่ายเว้ยก็แบ่บแกไมทำงี้อ่ะแกร” อุ้ย......อีห่ามาเลยเหรอครับ......... ใจเย็นครับน้องพี่ยังไม่พร้อมตายในสนามรบของผู้หญิง “แกไปถ่ายดิ อย่าเกี่ยงกันๆๆๆ” “เอ้าแกรก็ถ่ายดิเกี่ยงให้ฉันทำไม’ “เห้ยแกรอย่าเกี่ยงกันดิ พี่จงอินเค้ารอจนหน้าดำหมดละแกรเห็นป๊ะ ” “แกรอ่ะแกรๆๆๆๆๆ ฉันเห็นพี่เค้าก่อนนะเว้ยแกร” ดะ ดำธรรมชาติครับน้อง เจ็บนะครับ....... แล้วอีกอย่างพวกมึง เห้ย พวกน้องทั้งสองคนแหละเลิกเกี่ยงกันเถอะ.... “เดี๋ยวพี่ถ่ายให้เองก็ได้นะ” ไอ้คยองซูที่เงียบอยู่นานพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเป็นเชิงอาสา “กรี๊ดดดดดดดดด ขอบคุณมากนะค่า ><” น้องที่อยู่ข้างซ้ายของผมพูดขึ้นและวิ่งเอาไอโฟนไปให้คยองซูก่อนที่จะวิ่งกลับมาที่เดิม..ด้วยความที่ผมเป็นคนที่เฟรนลี่แบบสุดตีนแล้วมันจึงให้แขนของผมที่อยู่ดีๆดันไปโอบไหล่ของน้องทั้งสองคนไว้ หลังจากที่ถ่ายเสร็จน้องทั้งสองคนนั้นก็ได้บอกขอบคุณผมกับคยองซูก่อนวิ่งกรี๊ดกร๊าดกันออกไป ผมเกาหัวแกร๊กๆและหาหันหน้าไปหาคยองซู..........หายไปไหนแล้ววะ “เฮ้ย เตี้ยรอกูก่อนดิว่ะ!” ผมตามคยองซุที่เดินตุ่มๆนำหน้าผมไปอย่างว่องไว “..........” ไอ้คยองซูยังคงเงียบและเดินต่อไปอย่างไม่สนใจผม  ชิบหายแล้ว งอนผมป่ะว่ะเนี่ย - -;;; “เตี้ยครับบบบบบบบบ หันมาคุยกันก่อนดิ” ผมพุ่งตัวไปข้างหน้าและจับข้อมือไอ้คยองซูไว้แน่น “ปล่อยก่อน คนเยอะกูอาย” ไอ้คยองซูหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้านิ่งๆ ผมมองไปรอบๆและรู้สึกได้ว่าแม้คนจะดินไปผ่านไปผ่านมาแต่ก็มีไม่น้อยเลยที่หยุดชะงักดูพวกผม .........คือกูลืมครับว่ากูอยู่ห้าง............ “ไม่อ่ะไม่ปล่อย มึงงอนกูใช่ป่ะครับ” “ไม่ได้งอน” “ถ้าไม่ได้งอนคิ้วมึงจะไม่เป็นแบบนี้” ผมใช้นิ้วชี้ของมืออีกข้างจิ้มไปที่กลางคิ้วที่ขมวดจนปลายจนชนกันของมัน “กูไม่อยากทำตัวงี่เง่าว่ะจงอิน ปล่อยเหอะเดี๋ยวก็หาย” “แต่มึงเป็น’แฟน’กู มึงมีสิทธิ์งี่เง่า” คยองซูมองหน้าผมนิ่งก่อนที่จะพูดขึ้น.... “กูหึงมึง” “………………’ “กูไม่ชอบที่มึงทำงั้นกับคนอื่น กูไม่ชอบที่มังแตะเนื้อต้องตัวชาวบ้านไปเรื่อย กูรู้จักมึงดีกูรู้ว่ามึงเป็นคนแบบนี้แต่ก่อนมันโอเคมากสำหรับกูแต่ตอนนี้.........ตั้งแต่ที่กูชอบมึง ตั้งแต่ที่กูรักมึงทุกอย่างเปลี่ยนไป กูทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นมึงไปไหนมาไหนกับคนอื่นทั้งๆที่แม่งก็เพื่อนกันทั้งนั้นกูไม่ชอบเวลามึงตอบเฟซชาวบ้านไปหวานๆไม่ชอบให้ใครมากดไลค์รูปมึงเยอะๆกูหวงมึงอ่ะจงอินมึงทำให้กูเป็นงี้มึงทำให้กูงี่เง่า กูไม่อยากทำตัวเหมือนผู้หญิงที่เอะอะอะไรก็มีแต่งอนๆๆๆๆแต่พอกูมาเป็นเองกูก็รู้เลยว่ามันไม่ง่ายที่จะไม่แสดงออกไป” ........................ ................................ ตายครับ กูตาย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โอ้ยไอ้เดหี้ยทะ ทำไมคยองซูน่ารักงี้ว่ะครับ ทำไมตอนพูดต้องทำหน้าเครียดรู้ไหมครับว่าผมเขิน TvT !!!! “คยองซู..........มึงแม่ง” ผมนั่งย่อๆลงกับพื้นห้างทั้งๆที่ยังคงจับข้อมือของไอ้คยองซูไว้แน่นและใช้มืออีกข้างกุมขมับตัวเองไว้ ดีใจ.........ดีใจสุดๆไปเลยครับ “กูขอโทษนะ ..................” ผมเงยหน้ามองอีกคนด้วยรอยยิ้ม “ยิ้มเหี้ยไรล่ะไอ้ห่า กูซีเรียสอยู่นะ” คยองซูตอบผมพร้อมกับทำหน้างง เออครับเป็นผมผมก็งง ขนาดตัวเองยังงงตัวเองเลยครับตอนนี้ 5555555555555555555 “กู กูว่าจะให้มึงตอนวันครบรอบแต่ก็นะ กูทนไม่ไหวละว่ะ” ผมลุกขึ้นพร้อมกับยื่นไอโฟนองผมให้มันและเปิดคลิปนึงให้มันดูคยองซูมองหน้าผมงงๆก่อนที่จะกดเพลย์ ‘เห่ยเซฮุนมึงกดถ่ายยังนิ’ ‘ถ่ายนานละเหอะไอ้ดำรีบพูดๆๆๆๆ’ ‘เอ่อ สวัสดีคยองซูหรืออีกในนามนึงคือเมียของกู เอ่อ คือ เอ่อ เอ่อ’ ‘มึงติดอ่างเหรอไอ้สัส’ ‘เหี้ย อย่าขัดกูดิ !!! คือวันนี้ก็กูจะเอ่อมามามาทำอะไรว่ะ’ ‘เห้ยดำเปลี่ยนทิศๆๆๆแสงไม่เข้าอนนี้มึงดำมากกล้องจับหาตัวมึงไม่ได้เลย’ ‘เคเคเคเค จงแดมึงขยับดิเดี๋ยวกูเอากีต้าร์ฟาดแม่งชักช้าว่ะ  โอเคยังวะเซฮุน’ ‘เคละ เริ่มเลยๆ’ ‘สวัสดีอีกครั้งครับ ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มสิบห้านาทีแล้วอย่างที่มึงเห็นตอนนี้พวกกูอยู่ที่หน้าบ้านของไอ้จงแดเพื่อมาถ่ายคลิปนี้ให้มึง....อย่างแรกเลย.....กูมีความสุขนะคยองซูที่ได้คบกับมึงกูรู้ว่า ว่ามึงก็ยังคงไม่ชินกับความเปลี่ยนแปลงนี้แต่กูแค่อยากให้มึงรู้ว่าเดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นดีขึ้นมากๆๆๆๆ ครั้งแรกที่กูเห็นมึง มึงเป็นแค่ผู้ชายตัวเล็กๆหัวเกรียนๆตาโตๆคนนึงแต่พอเวลาผ่านไปกูมีมึงอยู่ข้างๆกูมีมึงคอยให้คำปรึกษากูมีมึงเป็นเพื่อน...ที่อยู่ข้างกันตลอดจนความรู้สึกที่กูมีให้มึงแม่งเริ่มเปลี่ยนไป เอ่อ ถ้ามึงได้ดูคลิปนี้ก็แสดงว่าเราคบกันครบหนึ่งเดือนละนะ กูรู้ว่าแม่งโคตรตุ๊ดแต่กูก็นับเวลารออ่ะ 555555555555555555555 เอ้อ แล้วที่กูถือกีต้าร์อยู่ตอนนี้คือกูจะเล่นเพลงให้มึงฟังนะครับ ...... 1 2 3 ..............เธอเชื่อไหมความรักเหมือนทำให้เราหลับตา ปล่อยหัวใจช้าๆล่องลอยข้ามคืนแห่งฝัน หมอกดูคล้อยลอยผ่าน ใจดวงนี้ก็มีแต่เธอทั้งนั้น   ทุกๆคำรำพันเอ่ยผ่านใจ ให้เธอรู้ ให้เธอรู้ ให้เธอรู้ว่าคือความรัก จะกอดเธอไปจนเช้า แสงดาวกระทบที่ข้างฉัน ให้ไออุ่นกายเราผูกกัน ฉันนั้นรักเธอเหลือเกิน จะกอดเธออยู่อย่างนี้ข้ามคืนผ่านพ้นราตรีจวบจนสิ้นเเสงแห่งชีวี  ก็ยังรักเธอเหลือเกิน..... ต่อไปจากนี้ทุกคืนที่เธอตื่นมา จะมีมือฉันคนนี้นั่งกุมหัวใจเอาไว้ไกลสุดขอบฟ้า ใจดวงนี้ก็จะไม่ลอยไปไหน   ขอให้เธอเชื่อใจ ฉันให้เธอรู้ ให้เธอรู้อยากให้เธอรู้คือความรัก .................. กูรักมึงนะโดคยองซู :-) ’ ‘ฮิ้วววววววววววววววววววว ไอ้ดำแม่งเสี่ยวสาสสสสส’ ... . . . . . โอ้ย !!!!!!!!!!!!!!!! ผมอยากจะบ้าตาย เขินครับบบบบบบบบบบบบบบบบบ !!!!!!!!!!! คะ คือคลิปนี้ผมตั้งใจจะรอเอาให้ไอ้คยองซูอีก 3 วันน่ะครับวันนั้นเราจะครบรอบ 1 เดือนตะ แต่ผมทนไม่ไหว ผมให้มันดูไปแล้วให้มันดูไปแล้ว !!!!!!!!!!!!!!!!! ผมทึ่งหัวตัวเองไปมาและมองหน้าไอ้คยองซูที่ยังคงก้มหน้าอยู่อย่างงั้น  “จงอินมึงแม่งขี้โกง................” ไอ้คยองซูเงยหน้ามองผมด้วยสีหน้าที่แดงจนไปถึงใบหูพร้อมกับชกที่อกผมเบาๆ ผมมองดูร่างเล็กที่กำลังทำตัวไม่ถูกด้วยความเขินก่อนที่ร่างกายผมมันจะดึงร่างเล็กมากอดอย่างอัตโนมัติ แม้ตอนนี้คนรอบข้างที่เดินผ่านไปมาจะมองพวกผมเป็นตาเดียวบ้างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไว้ด้วยซ้ำแต่งช่างแม่งแล้วครับ ตอนนี้ขอแค่ผมได้กอดร่างเล็กไว้ในอ้อมกอดก็พอแล้ว.... “ปะ ไปบ้านมึงกัน............-//////////////-” คยองซูผลักผมออกเบาๆก่อนที่จะดึงแขนเสื้อของผมและพาผมเดินออกจากตรงนั้น....... แม่ย้อยเอ้ยยยยยยยยยยย ไมแฟนผมน่ารักงี้ว่ะครับ !!!!!! ต่อจากนี้ต่อให้อะไรจะเกิดขึ้นผมก็สัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้ไอ้ตัวเล็กนี่อยู่ตามลำพังเด็ดขาด !!