Square Root. 1

 

 

Square Root. 1

 
 

                ท่ามกลางบ่ายวันจันทร์ที่น่าเบื่อในห้องเรียนที่ว่างเปล่ามีเพียงกลุ่มนักเรียนชายประมาณ 5 6 คนเท่านั้นที่จับกลุ่มกันอยู่หลังห้อง เสื้อนักเรียนชายสีขาวถูกดึงออกมาจากกางเกงสีน้ำเงิน มีเพียงบางคนเท่านั้นที่ยังยัดมันไว้ข้างในกางเกง แต่ละคนนั้นมีสิ่งของที่สามารถพลิกชีวิตตัวเองได้อยู่ในมือ... ไม่มีเสียงใดเกิดขึ้น มีเพียงแต่ความเงียบ..

 
 

คิมจงอิน.... เด็กหนุ่มรูปหล่อหน้าเข้ม คิ้วเข้ม ตัวเข้ม... พ่อไม่รวยแต่อุดมไปด้วยความดำ

โดคยองซู... เด็กหนุ่มที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม หน้าหวาน ไหล่บางตัวเล็ก ผิวขาวราวหิมะ

ปาร์คชานยอล.....เด็กหนุ่มร่างสูงโดดเด่นที่หน้าตาและ....ฟัน

คิมจงแด.... เด็กหนุ่มหน้าแก่....ไม่ใช่ เด็กหนุ่มคงแก่เรียนแต่พกความเกรียนมาเพียบ

และผม

โอเซฮุน..... เด็กหนุ่มสุดหล่อจากกาแลคซี่ทางช้างเผือก ไม่มีอะไรบรรยายแล้วครับ คำเดียวสั้นๆ หล่อ

พวกผมมองหน้ากันอย่างเคร่งเครียดก่อนที่ทุกคนคนจะมองสิ่งของที่อยู่ในมือและค่อยๆคลี่มันออก.....






 

“ไอ้สัส ป้อกแปดครับ!!!!! จ่ายมาเลยพวกมึงๆๆๆ”

ไอ้จงอินฟาดไพ่ลงบนโต๊ะก่อนหัวเราะอย่างสะใจ
 

“โห่ ไรวะจงอิน มึงแดกกูมา 5 รอบละไอ้ห่าซ่อนไพ่ป่ะวะ แม่งเอ้ยยยยยย”

ไอ้ชานยอลลุกขึ้นควักเงินในกระเป๋าอย่างหัวเสีย
 

“กูว่าแม่งเล่นของ ดูหน้าแม่งดิของเข้าจนดำหมดละ”

ผมวางไพ่ลงเบาๆที่โต๊ะและชี้หน้าดำๆของไอ้จงอินมัน 
 

“พูดมากครับ จ่ายมาๆๆๆๆๆ” ในขณะที่ไอ้จงอินกำลังสนุกกับการไล่เก็บไพ่พร้อมกับเงินไอ้จงแดที่นั่งอยู่เงียบๆลุกขึ้นก่อนที่จะส่งเสียงอะแฮ่มๆ
 

“เปิดไพ่ยังไม่หมดอย่าเพิ่งนับศพขา......ป้อกเก้าสองเด้งสองขาครับคิมจงอิน ^_^ ”

ไอ้จงแดโชว์ไพ่ในมือที่มีอยู่ข้างละสองให้พวกผมดูวนรอบโต๊ะ พวกผมโห่ร้องอย่างดีใจ แค่ไอ้จงอินโดนกินพวกผมก็มีความสุขแล้วครับ 555555555555555555555
 

“ไอ้ห่าไรวะ ซุ่มนะมึงอ่ะ”

จงอินขยี้หัวก่อนจ่ายเงินให้ไอ้จงแดมัน ไอ้จงแดขยับแว่นและแสยะยิ้มโหไอ้ห่าอิมเมจโคตรตัดกัน 5555555555555

นี่แหละครับกิจวัตรประจำวันของพวกผม ไม่โดดเรียนไปเล่นเกมก็ขึ้นมาเล่นไพ่ ไม่ก็นอนในห้องเป็นชีวิตเด็กม.6ในโรงเรียนที่โคตรจะแสนธรรมดา กลุ่มพวกผมนี่สนิทกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ ยิ่งกับไอ้จงอินนี่ตั้งแต่ป.6นั่งน้ำมูกไหลข้างกันรอร้านเกมเปิดประจำ ส่วนไอ้จงแดกับชานยอลนี่มารู้จักกันตอนม.3ครับ เจอกันในเกมละเพิ่งมารู้ว่าอยู่ห้องเดียวกันเป็นอะไรที่โคตรพรมลิขิตบันดาลชักพา...พากันเหี้ยครับ ส่วนคยองซูนี่เพิ่งย้ายมาตอนม.5 ตอนที่ย้ายมาใหม่ๆนี่โคตรคุณหนูเลยครับ ตัวก็เล็กแต่ติดตรงหัวไถข้างนี่แหละ ตอนแรกอยู่กับพวกเด็กเรียนหน้าห้องสักพักมากับพวกผมได้ไงไม่รู้ แต่ช่างเหอะครับตอนนี้พวกผมก็มีความสุขกันดีไม่มีอะไรต้องซีเรียสหล่อไปวันๆ
 

“อ่ะจงอิน ”

คยองซูที่นั่งเงียบมานานเพราะโดนไพ่แดกตั้งแต่เริ่มยันจะจบสะกิดไอ้จงอินและยื่นเหรียญให้
 

“เห่ยไม่เป็นไร เราไม่เอา เก็บไว้ซื้อนมให้ลูกๆ”

“ลูก ลูกใครว่ะ”

“ลูกเรากับคยองซูไงจ๊ะ จุ๊กกรู๊ว”

ไอ้จงอินกุมมือที่คยองซูยื่นเงินให้มันไว้แน่น โถไอ้สัสกูเลี่ยนแทน

“ลูกพ่อง กูไม่มีมดลูก..........”

ไอ้คยองซูกัดปากล่างอย่างทุกครั้งที่มันเขิน ไอ้จงอินนี่ก็เสี่ยวใส่คยองซูแม่งทุกวันอ่ะครับตั้งแต่มันย้ายมาใหม่ๆจนจะจบม.6อยู่ล่ะ ส่วนคยองซูก็ไม่ได้อะไรจงอินมันนะครับ ไม่ว่าไม่ด่าแต่เขินซะงั้น

“ไอ้ดำเลิกเสี่ยว รีบแจกไพ่กูจะไปขี้”

ไอ้ชานยอลพูดขึ้นก่อนสับไพ่ที่อยู่กลางโต๊ะให้เป็นสองกอง ไอ้จงอินเอาไพ่มารวมกันอีกทีก่อนที่จะแจกไพ่รอบวงและในขณะที่พวกผมกำลังจะเปิดไพ่นั้นเอง............

แอ๊ด.................

“ทำอะไรกันน่ะ !!”

 “เออเซฮุนมึงทำอะไรวะๆๆ โหไอ้สัสนี่มึงเล่นไพ่เหรอวะ!!”

“เออเซฮุน มึงเห็นป่ะเนี่ยพวกกูติวหนังสือกันอยู่ แม่งเล่นไพ่อยู่นั่นแหละมึงอ่ะ”

“zzzZZZ”

ทันทีที่ประตูเปิดออกและมีเสียงคนตะโกนถามเข้ามา ทุกอย่างรอบตัวผมก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าลิงตด...

จงอินกับคยองซูนี่จากที่เล่นไพ่ด้วยกันอยู่ตะกี้ตอนนี้หันมารุมด่าผม ส่วนไอ้ชานยอลนี่ก็หลับ....

กูงงครับ ....... เดี๋ยวเรียบเรียงความจำในสมองแบบสโลโมชั่นแป่บครับ

ไอ้จงอินกับคยองซูที่กำลังหน้าเสียเพราะแต้มไพ่ในมือทันทีที่ได้ยินเสียงประตูเปิดไอ้สองตัวนี้ก็รีบเก็บไพ่เข้ากระเป๋า ไอ้จงอินใช้มืออีกข้างสอดเข้าไปใต้โต๊ะและดึงหนังสือที่อยู่ในใต้โต๊ะออกมากลางไว้บนโต๊ะก่อนที่จะสุมหัวกันอย่างรวดเร็ว แหม...เรื่องนี้พวกมึงสามัคคีกันดีจ๊าง =_=

ไอ้ชานยอลที่กำลังยิ้มกว้าง(สัสๆ)จากแต้มไพ่ในมือ พอมันได้ยินเสียงประตูเปิดปุ้ป แม่งรีบยัดไพ่เข้าปากและฟุบตัวลงหัวลงนอนกับโต๊ะสว่นไอ้จงแดนี่เมพสุดครับ.....มันไม่ทำอะไรเลยครับสองมือจับไพ่ทำหน้าเอ๋อเหมือนกูเดี๊ยะเลยครับ....
 

คนที่เปิดประตูเข้ามาทำพวกผมวงแตกก็คือ.......ลู่ห่าน -_- ไอ้นี่มันเป็นครูฝึกหัดครับเพิ่งมาสอนโรงเรียนผมได้ไม่ถึง 2 ปีอายุแค่ 22 หน้าก็เด็กแถมสวยอีกต่างหาก คุณครูคนอื่นเลยไม่ค่อยถูกชะตากับมันนัก ยิ่งสำหรับผมยิ่งไม่ถูกชะตาใหญ่เลยครับ แม่งชอบมาจุ้นเรื่องของผมอยู่เรื่อยผมเข้าสายก็เล่นจ้องจะลงโทษผมคนเดียว ผมเข้าเรียนช้าก็เรียกชื่อผมคนเดียว อยากถามมากครับว่าชาติที่แล้วผมไปถอนขนรักแร้เค้ามารึเปล่าทำไมต้องมาจองเวรจองกรรมผมแบบนี้
 

”โอเซฮุน! นี่นายอีกแล้วนะ ฉันบอกแล้วใช่มั้ยถ้าจับได้อีกจะส่งเรื่องถึงครูใหญ่น่ะ แล้วนั่น...จงแดใช่มั้ย ครูไม่นึกเลยนะว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้”

 “ห่ะ ผมเปล่านะฮะ ไอ้เซฮุนมันฝากผมถือ อ่ะเซฮุนไพ่มึงอ่ะ”

อ้าว ไอ้สัส......................

ไอ้จงแดวางไพ่ลงบนตักผมก่อนที่จะทำหน้าน่าสงสาร โถ ไอ้หน้าแก่ อยากต่อยแว่นมันแตกชิบหาย
 

“นี่นายฝากจงแดถือเหรอเซฮุน นายบังคับเค้าใช่มั้ย นายนี่หลายเรื่องแล้วนะ ตั้งแต่เรื่องทรงผมใช่ว่าเป็นนักเต้นของโรงเรียนแล้วจะทำหัวสีชมพูแบบนี้ได้นะ ไหนจะเรื่องโพยบอลกับซองบุหรี่ที่ฉันเจอในกระเป๋านายอีก อยากให้เรื่องถึงครูใหญ่ใช่มั้ย ห๊า !”

มา เป็น ชุด

นี่ผมรำคาญนะครับ แต่เค้าเป็นครูจะลุกขึ้นไปเถียงฉอดๆไม่ได้ ถึงผมจะเลวแต่นิสัยผมก็ดีครับดีเหมือนหน้าตา ปุอิ้งปุอิ้ง
 

“ผมบอกครูไปกี่รอบแล้วครับว่าไอ้ซองบุหรี่น่ะมันของใครก็ไม่รู้ตกอยู่หน้าห้องน้ำไอ้ผมก็กะจะเป็นคนดีเก็บเอาไปทิ้ง แต่ลืมไว้ในกระเป๋ากางเกงน่ะ เลิกมองผมเป็นคนไม่ดีสักทีเถอะค้าบบบบ”

นั่นเรื่องจริงนะครับ........ผมตั้งใจจะเอาไปทิ้งแต่เข้าไปฉี่ละแม่งเสือกลืมไว้ในกระเป๋ากางเกงตัวเอง พอกลับเข้าห้องมาก็เลยยัดๆใส่ไว้ในกระเป๋านักเรียนไม่กล้าทิ้งขยะในห้องครับมันโจ๋งครึ่มเกินไป
 

“ช่างเถอะ ครูตัดสินใจแล้ว ครูจะให้เธอมาช่วยงานครูในเวลาพักเที่ยงเป็นเวลาครึ่งเดือนถ้าเธอทำได้ครูจะไม่เอาเรื่องไปบอกครูใหญ่และจะเก็บเป็นความลับให้ด้วย โอเคนะ”

 “เห่ย จะบ้าป่ะครับ น่าเบื่อชิบหายเลยดิ ”

“ชิบหายกับครายยยยยยยยยยย”

ลู่ห่านเข้ามาตบหัวผมเบาเบาเชิงตักเตือน และยื่นไอโฟนของเค้าให้ผม

“เอาเบอร์กับไลน์นายมา ครูจะได้ตามถูก”
“ฮิ้ววววววววววววววววววว หนุ่มสาวเค้าจีบกันเว้ยเห่ยยยยย”

ไอ้จงอินพูดขึ้นส่งเสียงวิดวิ้ว ลู่ห่านที่ยื่นไอโฟนให้ผมแล้วถึงกับหน้าแดงทำตัวไม่ถูก ก็คงอายแหละมั้งครับโดนนักเรียนแซวแบบไม่เห็นหัวครูแบบนี้ 5555555555555555 ผมหยิบไอโฟนจากมือครูมาก่อนที่จะกดเบอร์แล้วก็แอดไลน์ของผมให้

หือ

            ล็อคสกรีนรูปริลัคคุมะ.....

 

.....................โคตรแอ๊บแบ๊ว

 

“นี่ฮะ อ่ออย่าโทรมาหลังสี่ทุ่มนะครับไม่งั้นครูอาจได้ฟังของดี 555555555555555555555”

“ไอ้เด็กแก่แดด !! ”

       ครูลู่ห่านตะคอกคำนี่ใส่ผมก่อนที่จะเดินออกนอกห้องไปกับหน้าที่แดงระเรื่อ แกล้งครูลู่ห่านนี่สนุกสุดแล้วครับแกล้งกับคนอื่นนี่เจอตีนครูอย่างเดียว แล้วอีกอย่างนะครับครูลู่ห่านตอนหน้าแดงนี่น่ารักสัสๆเลยครับ ^_^

“ไอ้ฮุน ลงมาช่วยกูหน่อย !! ลูกค้าเยอะกูไม่ทนนน !”

“เออออออออ ป๊าแม่งเร่งชิบหายคนเพิ่งขี้เสร็จ”

ผมเดินเกาหัวออกมาจากบ้านและเข้าไปที่เคาท์เตอร์ข้างๆป๊าของผม อ่อ บอกยังครับเนี่ย บ้านของผมเป็นอพาทร์เม้นครับ ส่วนข้างล่างนี่ป๊าผมไม่มีไรทำเลยเปิดร้านเหล้าขึ้นมา ช่วงแรกๆก็ทำไปกินไปนะครับ แต่พอพักหลังๆคนเยอะเกินเลยต้องจ้างพนักงานมาช่วยอยู่หลายคนแต่ก็ไม่วายต้องมาใช้ผม เด็กที่ร้านก็มีตั้งเยอะแยะทำไมต้องมาใช้ผมก็ไม่รู้ สงสัยเอามาเรียกลูกค้าผู้หญิงแน่เลยครับเห้อ เกิดเป็นคนหล่อก็งี้ทำใจครับ..
 

“มึงชิบหายกับใครรร แล้วหัวมึงกูบอกกี่ครั้งแล้วให้ไปทำสีดำ ครูมึงโทรหากูสิบแปดล้านรอบแล้วกูขี้เกียจรับ อ่ะ เอาเหล้าไปปั่นเสิร์ฟโต๊ะนู้น ผู้หญิงใส่สูทนั่งคนเดียว”

ป๊าพูดเสร็จก็โยนขวดวอดก้ามาให้ผม เห็นผมแบบนี้แต่ตกกลางคืนมาผมก็ไม่เที่ยวไหนนะครับ ไม่เหมือนไอ้จงอินมัน ผมรักนวลสงวนตัวอยู่ช่วยงานที่บ้าน
 

“จะจบม.6อยู่ละ จะทำกลับสีดำทำไมวะป๊า โรงเรียนแม่งปัญญาอ่อนหัวฮุนสีไรแล้วหนักกระทรวงศึกษาป่ะนิถามจริง ผมนะครับไม่ใช่สมอง”

ผมตวงวอดก้าลงในแก้วชอตและเทลงไปในเครื่องปั่น

1 ชอต

2 ชอต

3 ชอต
 

“มึงก็ปากดีไป จะไม่ได้จบม.6เพราะสีหัวมึงนี่แหละ แล้วนี่ใส่ไปกี่ชอตละ อย่าให้เป็นแบบครั้งที่แล้วนะมึงกูบอกให้ใส่สองมึงใส่ไปซะ 6 เป็นไงล่ะเมาร้านพังไหมครับ”

“เห่ย ใส่ไปเท่าไหร่แล้วว่ะ 2 มั้งป๊าๆๆ เออ 2 นั่นแหละ”

“ใส่อีก 3 แล้วก็เอาไปเสิร์ฟได้แล้วมึงอ่ะ”

ในขณะที่ผมกำลังจะเทชอตที่สองในความคิดของผมลงเครื่องปั่น จู่ๆผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า....กูใส่ไป 3 แล้วไม่ใช่เหรอวะ ....เอ๊ะ หรือว่า 2 .....กูใส่ชอตที่3ลงยังวะเนี่ย เออช่างแม่งวอดก้าพ่อกูไม่ใช่ของกู ว่าแล้วผมก็เทลงไปอีก 3 ชอตตามที่ป๊าบอก ผมปั่นเหล้าปั่นต่ออีก 1 นาทีและเทใส่เหยือกเพื่อนำไปเสิร์ฟ ไหนวะผู้หญิงผมสั้นใส่สูท..           

อ่อ นั่นไง ไปนั่งหลบมุมอะไรอยู่ตรงนั้นวะ

 

“เหล้าปั่นมาแล้วครับบบบบบ”

ผมยกเหยือกเหล้าปั่นลงที่โต๊ะ อื้อหือ กลิ่นตัวหอมชิบหาย …..

ผู้หญิงที่นั่งตรงหน้าผมเธอเอาหน้าฟุบลงกับโต๊ะนั่นทำให้ผมไม่สามารถเห็นหน้าของเธอได้

       หมับ !

“ผะ ผมน่ารักมั้ย”

ในขณะที่ผมกำลังเดินออกมา เธอก็เอื้อมมือมาคว้าแขนของผมไว้ก่อนที่จะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผม......

มะ มืด.....

 

มันมืดครับ กูมองไม่เห็น
 

“แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ......แฮ่!!!!! 5555555555555555555 ตลกใช่ป่ะๆๆๆๆๆ 555555555555555555555555555555”

เธอคนนั้นใช้ไอโฟนในกระเป๋าเปิดแอพไฟฉายแล้วส่องหน้าตัวเองพลางแลบลิ้น แล้วก็หัวเราะ......................................

ศรีธัญญาครับ มารับผู้ป่วยทีครับผมว่าเค้าไม่ไหวแล้ว -_-
 

“ผมว่าคุณไม่ไหวแล้วล่ะครับ เอ่อ ให้ผม..... อ้าวเห้ย ครู!!!!!!!!”

“หื้อ นี่ใครอ่ะ อ่อออออออออออออออออออ โอ๊ะ เซ ฮวน นี่เอง คิคิคิคิคิคิ ”

ครูลู่ห่านเองครับ สาวน้อยผมสั้นกระสันใจคนนั้นคือคุณครูผมเองครับ! ชิบหายละทีนี่  เอาไงดีวะผมจะเดินหนีไปเฉยๆแม่งก็จะแปลกๆ
 

“เซฮุนนี่ ครูน่ารักใช่มั้ยยยยยยย”

ครูลู่ห่านดึงให้ผมมานั่งข้างๆเค้าและทำหน้าอ้อนปากบู้
 

‘               ”ห่ะ อ่อ น่ารักครับๆๆ เห่ยครูผมปวดขี้มากเลยตอนนี้ ขอผมไปขี้ได้ป่ะ เดี๋ยวมาสัญญา”

ผมลุกพลางกุมก้นตัวเองไว้ ตอนนี้จะเอาไงก็เอาครับ ขอไปให้ไกลจากตรงนี้เป็นอันพอ ไม่อยากยุ่งเกี่ยวครับ เอาตรงๆผมรำคาญที่จะต้องมาดูแลคนเมา ยิ่งเป็นคนนี้แล้วด้วย =_ =
 

“ฮึก เซฮุนว่าครูไม่น่ารักใช่มั้ย ฮึก ฮือออออออออออออออออออออออ ใช่สิ ครูมันไม่น่ารักใครก็เลยไม่สนใจ ฮืออออออออออออออออออออออออออ ครูจะกลับบ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน”

ครูสะอื้นอยู่สองสามครั้งก่อนที่จะปล่อยโฮออกมา ชิบหายละ เอาไงดีวะ
 

“กลับบ้าน โอเคครับ เดี๋ยวให้ผมไปส่งป่ะ ผมไปส่งได้นะครับ”

“ไม่เอาไม่กลับ!!! ครูจะอยู่กับเซฮุนนี่ – 3 -”

ครุลู่ห่านกอดเอวผมไว้แน่น... เออครับเอาเข้าไป! ตกลงมึงจะเอาไงแน่ครับ

“ครูเพิ่งโดนบอกเลิกมาแหละ....... น่าตลกดีเนาะ เป็นแค่ตัวเลือกของเค้ายังโดนบอกเลิกเลย เค้าบอกครูไม่น่ารัก เค้าบอกครูเจ้ากี้เจ้าการ เค้าบอกครูพูดมาก แต่..แต่ครูก็รักเค้า.....................”

“เป็นผม ผมก็เลิก เห่ย ไม่ใช่ครับ โห ยัยคนนั้นเค้าเป็นใครครับ ทิ้งครูไปนี่โคตรโง่เลยเนาะๆๆๆครูไม่เห็นพูดมากเลยครับออกจะน่ารักเนาะ”

“ไม่ช่ายยยยยยยยยยยยยย”

“ไม่ใช่อะไรครับ ?”
“ไม่ใช่ผู้หญิง  เค้าเป็นผู้ชายแหละ หล่อด้วยน้า แต่สู้เซฮุนนี่ของครูไม่ได้หรอก คิคิคิ

ก็เซฮุนนี่ออกจาน่ารัก ปุอิ้ง ! ปุอิ้ง ! 555555555555555555555555555555”
 

อิ อิ อิ อิเลคทริคช็อค..........  

สตั้นค้างไปสามวิครับ... แต่มันก็ไม่น่าแปลกสำหรับครูเค้าแหละ ครับหน้าหวานออกงี้คงมีผู้ชายมาจีบเยอะ ครูลู่ห่านทำท่าปุอิ้งปุอิ้งและหัวเราะอยู่คนเดียว แต่มือก็ยังดึงเสื้อผมไว้แน่น เอาไงดีวะ ป๊า ป๊าครับ ช่วยผมด้วย U_U
 

“เซฮุนนี่มึงแอบมาอู้อีกแล้วใช่....... นี่มึงไม่ได้หนีมาอู้แต่หนีมากกสาวใช่มั้ย โห ไอ้ลูกหน้าม่อ”

ป๊าหรือพระเจ้าวะครับเนี่ยแค่คิดก็มาหา ป๊าผมเดินดุ่มๆออกมาจากเคาท์เตอร์และมาหยุดตรงหน้าพวกผม
 

“เห่ย ไม่ใช่ป๊านี่ครูฮุนเองๆๆ”

ผมรีบปัดมือปฎิเสธ

“นี่คุณพ่อเซฮุนใช่มั้ยครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมลู่ห่าน ครูโรงเรียนเดียวกับเซฮุนครับ ผมชอบฟุตบอลดูหนังฟังเพลงตะเลงตะเลงเตงเตงตะเลงตะเลงเตงเตงเตงเต๊ง 555555555555555แหนะ ขำอ่ะดิ 55555555555555555555 ผมเป็นโรนัลโด้ ! คร่อก...............”

ครูลุกขึ้นไปจับมือกับพ่อของผมและร่ายคาถาหรือบทสวดอะไรสักอย่างที่ผมจับใจความไม่ได้ให้พ่อผมฟังก่อนที่จะล้มลงไปนอนกองกับพื้นทิ้งให้ผมกับป๊ามองหน้ากันอย่างทำตัวไม่ถูกอยู่สองคน
 

“ฮุน กูว่าครูมึงนี่ไม่ไหวล่ะ เอาขึ้นไปนอนห้องมึงดิ ไปๆมาๆเผื่อมึงจะได้เกรด 4 กับเค้าบ้าง”

“เห่ย ทำไมต้องห้องฮุนวะป๊า ห้องว่างตึกเราก็ตั้งเยอะ - -”

“มันเปลืองค่าน้ำค่าไฟกู เงินกูจ่ายมึงไม่ได้จ่าย หรือมึงมีปัญหา”
 

ป๊าผมดึงแขนเสื้อขึ้นบนไหล่ นี่พ่อกูหรือนักเลงแถวบ้านวะเนี่ย...................

แต่สุดท้ายผมก็เลือกไม่ได้แหละครับ ต้องพยุงครูลู่ห่านขึ้นไปบนห้อง ผมเอาครูกระเตงขึ้นหลังก่อนที่จะพาครูขึ้นไปบนห้องของผม เออ หลับๆไปก็ดีจะได้ไม่ต้องมาเห็นสภาพห้องที่เต็มไปด้วยกองขยะ....  ผมทิ้งตัวครูลงกับเตียงนอนก่อนที่จะถอดถุงเท้าและเสื้อสูทออกให้เปลี่ยนเสื้อเชิ้ตให้เลยดีป่ะว่ะ เหงื่องี้เต็ม - - เออ เอาวะ ทำดีเข้าไว้เผื่อกูจะได้เกรด 4 วิชาแก ผมเริ่มลงมือถอดกระดุมเสื้อครูที่ละเม็ดละเม็ด ใส่เสื้อกล้ามด้วยครับ.......... โคตรสาวน้อยเลย ผมยกตัวครูขึ้นและถอดแขนเสื้อออกจากแขนครูก่อนที่จะไปเอาเสื้อลายคูปเปอร์มาให้ครูใส่ เหมาะกันดีครับกวางน้อยกับคนหน้ากวาง ผมวางตัวครูลงช้าๆและเอาผ้าห่มมาคลุมให้

เหมือนผัวเมียกันเลยว่ะครับ.............. 
 

       แล้วผมนั่งมองหน้าครูอยู่พักใหญ่ๆ ครูนี่แม่งหน้าหวานชิบหายคนหรือนางฟ้าวะ ถ้าไม่รู้จักกันแล้วมาบอกอายุ 22 นี่กูไม่เชื่อนะครับ กูไม่เชื่อ จริงๆผมก็แอบตกใจนะครับที่รู้ว่าครูเป็น.....เอ่อ อย่างนั้นแหละ แต่สมัยนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับไม่ซี ผมลุกออกจากเตียงและเก็บกระเป๋าสะพายของครูขึ้นเพื่อจะนำไปวางไว้ที่หน้าโต๊ะ หื้อ อะไรวะ .............ผมสังเกตเห็นกระดาษ  ไม่สิไม่ใช่กระดาษแต่เป็นรูปถ่ายมากกว่า ผมเอื้อมมือลงไปหยิบมันขึ้นมาดู.......โห นี่คงเป็นแฟนครูมั้งครับ หล่อดี ทั้งสองคนในรูปกำลังยิ้มและทำท่าปุอิ้งกันอยู่ดูน่ารักดีนะครับ แต่.....ไม่ใช่เรื่องของกูนี่หว่าเก็บๆๆๆ

           ผมยัดรูปถ่ายนั้นลงไปในกระเป๋าของครูเหมือนเดิมและเข้าไปในห้องอาบน้ำ เฮ้ออออ เหนื่อยชะมัด หวังว่าพรุ่งนี้จะไม่เจออะไรน่าปวกหัวแบบนี้อีกนะครับ ฮุนไม่เอา ฮุนเพลีย