Square root 11

Square root 11

"สมแล้วละบ่ ใจบ่ม่ากเด ได้ฮุ้ เอิ้ก รสชาติแล้วติ ความเจ็บมันเป็นจังได๋ สมแล้วละบ่ใจบ่มักเดดดดดดดด จางได๋ล่ะทีนี่คนเก่ง เอิ้ก คึน้ามตาไหลลลลลลลลลลล ไอ้สาสสสสสสสสส "

            ผมยกแก้วเหล้าในมือขึ้นไปมาก่อนที่จะยกซดเข้าปากทีเดียวหมดแก้วพร้อมชูแก้วขึ้นอีกครั้ง ... ตอนนี้ผมอยู่ที่คอนโดของไอ้เฉินมัน ก็ไม่ไรมากครับแค่.................

กูทำเหี้ยลงไปวะเนี่ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ไอ้เหี้ยแม่งตอนนั้นผมคิดอะไรของผมอยู่ ไปจับครูจูบแบบนั้นได้ยังไง ไอ้เหี้ย กูทำเหี้ยไรลงไป

ยอมรับนะครับว่าตอนนั้นสติหายความควายเข้าสิง ทำอะไรลงไปนี่แทบจะจำไม่ได้.......จำได้แต่น้ำตาของครู.........

ที่กูเป็นคนทำไงครับไอ้ควาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

พอผมวิ่งออกมาจากห้องครูก็แทบไม่อยากจะเข้าไปในหออีกเลย อยากจะหนีไปไกลๆ อยากจะหนีสิ่งควายๆที่ผมทำลงไป ตอนนั้นคิดเหี้ยไรไม่ออกเลยครับไปนั่งดูดไวตามิลอยู่ร้านป้าหมวยหน้าซอยย้อมใจสักพักก็เลยโทรให้ไอ้เฉินมารับ ตอนแรกก็กะจะมานอนด้วยเฉยๆนะครับแต่พอไอ้จงอิน คยองซู ชานยอล แบครู้แม่ก็แห่กันมาปลอบใจผมใหญ่ ไอ้ยอลนี่ก็เสือกไม่มามือเปล่า พก 285 มา 3 กลม โห ไอ้เลว นิสัยไม่ดีกินอะไรก็ไม่รู้ ผมก็ไม่ค่อยอยากกินหรอกนะครับแต่พอมาล้อมวงแล้วไม่กินมันก็จะเสียมารยาท :-)

            "ไอ้เหี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพลาหน่อยมึงอ่ะ"

ชานยอลที่นั่งซุกคอไอ้แบคอยู่พูดขึ้นมาด้วยหน้าที่กำลังกรึ่มๆ

            "เออ มึงก็ห่วงไอ้ฮุนเหมือนกูใช่ป่ะบอกมันแดกช้าๆหน่อยก็ได้แม่ง"

คยองซูที่นั่งกินโค้กอยู่ข้างๆไอ้จงอินพูดและทำสีหน้าห่วงผมอย่างสุดซึ้ง

            "ห่วงเหล้ากูอ่ะดิสัส แดกเบาๆหน่อยเปลืองเหล้ากูไอ้ควาย!"

จ้า.............................

โคตรห่วงกูเลยครับไอ้หัวโปก :-)

            "มึงไม่ต้องคิดมากนะเว้ยตุ๊ด เดี๋ยวแม่งก็ผ่านไป"

ไอ้จงอินที่นั่งเงียบๆพูดขึ้น...............กูจะซึ้งมากถ้าหน้ามึงไม่เหมือนคนอดนอนมา 778 วันแบบนี้

            "ตุ๊ดพ่องไอ้สัส ....."

ผมหันไปมองหน้าหาเรื่องไอ้จงอินมันก่อนที่จะฟุบหน้าลงเหมือนเดิม

            "เชี้ยแม่ง..............ทำไมวะมึง ทำไมคนหล่อๆแบบกู.....ไม่ชอบผู้หญิงสวยๆ หุ่นเอ็กซ์ๆแต่มาตายห่ากับครูหน้าเด็กมีตีนกาฟันหน้าแทบเฉาะจมูกกู มึงรู้ป่ะ.....แค่ก็รู้ว่าเค้า โดนคนอื่นทำอะไรกับเค้ากูแทบจะตาย เหมือนทีคนเอามีดปอกมะม่วงบ้านไอ้ห่าเฉิยมากรีดหัวใจกู"

            "มีดบ้านกูไม่คม"

            "ไอ้สัสไอ้ฮุนมันอุปโลก"

ไอ้ชานยอลตบหัวไอ้เฉินที่พูดขึ้นมา

            "อุปทานเถอะไอ้ควาย มึงเคยเรียนป่ะตอนป.5อ่ะห่า อาจาร์ยวาสนาอ่ะที่สอนก.ไก่ถึงฮ.นกฮูก แต่ก.ไก่กูไม่ใช่นะกูเก็บไว้ใช้กับคนที่กูรัก ใช่มั้ยจ๊ะคยองซู จุ๊กกรู๊ว"

            "จุ๊กพ่องจุ๊กแม่งดิสัส.........................."

จ้าไอ้สาส...............นี่กูเครียดอยู่ ดูหน้ากูด้วย หล่อแต่เครียด

            "ไอ้ห่าฟังกูก่อน กูยังไม่จบ.......................เออแม่งไอ้สัสละกูแบบตอนที่ครูเค้าพูดไอ้ห่ายุนโฮไรนั้นของกูขึ้นชิบหาย"

            "มึงเลยจับครูปล้ำ"

            "เออไอ้สัสกูอดใจไม่ได้ ทุ้ย!! เห็นกูเป็นตลกหรอ หน้าแบบนี้ณเดชเว้ย นักแสดง คู่กรรม โกโบริ อังสุมา...ลู่ ฮรือออออออออออออออออออออออ ไอ้ควาย กูเจ็บบบบบบบบบบบบบบ T _ T"

            "ใจเย็นนะมึง แค่นี้เองเว้ย อื้อ แบคอยู่นิ่งๆดิครับ อืม มึงต้องกล้านิดนึงลูกผู้ชายๆ ไปขอโทษครู พอครูใจอ่อน อ่ะ แบค ครับ อื้ม"

มึงจะคุยกับกูหรือแดกหูไอ้แบคมันเอาสักอย่าง

            "พอครูใจอ่อนละ ขอคบเลยใช่ป่ะ !"

คยองซูดีดนิ้วดังเป๊าะพร้อมกับชี้มาทางไอ้ยอลมัน เอ้อ ความคิดเข้าท่ะ....

            "ขอคบไร จับเอาเลยครับ อื้อ ไม่ไหวละ แบค อ๊ะ เห่ยเดี๋ยวกูมา ไปฉี่ก่อนแป่บ"

ไอ้ชานยอลช้อนตัวแบคที่นั่งอยู่บนตักมันขึ้นพร้อมกับกระเตงไอ้แบคเข้าห้องน้ำไป....จ้าไอ้สัส คงให้ไอ้แบคไปช่วยฉี่



คงไม่มีไร หรอก................





มั้ง...................................





ครับ......................................

            "อ๊า ยอล อ๊า อ่ะ อื้ออออออออออออ จะ เจ็บ อ๊ะ"

            "แป่บแบค ซี๊ด อ่ะ ไอ้เชี่ย ห้องน้ำแม่งลื่นไปไหนวะ กูทำไม่สะดวกไอ้ควายเฉิน"

            "เหี้ยหูกาง เบาๆหน่อย กูจะ เจ็บ อ่ะ "

            "อ๊า จะ ออกละ แบค อ่ะ อ่ะ"

         

            "เห่ยมึงกูว่าเราแยกย้ายเหอะ ไอ้สัสกูสร่างละเนี่ย"

จงอินที่นั่งปิดหูคยองซูอยู่ลุกขึ้น คือ ....คือกูก็สร่าง สร่างเลยจ้า สร่างแบบหลับไม่ลงด้วยงี้ ผมมองหน้าไอ้คยองซูที่ทำหน้ามุ่ยและสบัดมือไอ้จงอินออกจากหู คือแม่งคงอยากฟังอ่ะ กูก็อยากฟังแต่กูได้ฟังแล้วกูเลยอยากอย่างอื่นแทน.....โอเคครับเข้าเรื่อง ไอ้จงอินใช้เท้าเขี่ยกระเป๋าเสื้อของคยองซูขึ้นมาพาดบ่าก่อนที่จะขอลาผมกับไอ้เฉินเข้าห้องไป ผมกับไอ้เฉินมองหน้ากันท่ามกลางเสียงครางของไอ้แบคกับชานยอลด้วยความงง ว่ากูจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป ผมลุกขึ้น ตัวของผมเซไปตามความมึนในหัวและไปพยุงเข้าเอากับบานประตู

            "มึงจะไปไหนวะ"

ไอ้เฉินเงยหน้าจากโต๊ะและขยับแว่นก่อนที่จะถามผม

            "ขี้ ไปกับกูปะล่ะ"

            "อื้อหือไอ้สัส ไปเลยมึง ถ้าจะนอนมึงไปนอนห้องกูเลยเดี๋ยวกูไปนอนห้องพี่ หนังโป๊เยอะดี"

ผมยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้กับสีหน้าของไอ้เฉิน แม้การกระทำของผมจะบ่งบอกว่าผมเมามากแล้วแต่สติของผมก็ไม่ได้หายไปไหนนะครับ จะให้พูดธรรมดาก็พูดได้แต่ตอนร่างกายไม่ไปตามที่หัวคิดเองเท่านั้น ผมพยุงร่างที่แทบจะล้มไปกับพื้นไปที่ห้องนอนของไอ้เฉินและทิ้งตัวลงบนเตียงใหญ่ แม้ตาจะจับจ้องอยู่ที่เพดานห้องแต่ในหัวของผมก็มีแต่เหตุการ์ณที่ผ่านมา ทำไมนะ ทำไมผมถึงได้เป็นขนาดนั้น ทำไมผมถึงรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อได้ยินชื่อของผู้ชายอีกคนจากปากของครู แม่ง..............กูว่ามึงไม่ไหวแล้วนะฮุน กูว่ามึง........หลงรักครูเข้าแล้ววะ

            "ครับป๊า ครับบบ น้องฮุนอยู่โรงเรียนแล้วครับ ครับ รีบกลับนะครับ .......น้องฮุนก็คิดถึงป๊าครับ"

ทันทีที่วางสายจากพ่อของผม ผมก็ยกมือขึ้นกุมขมับตัวเองทันที เช้ดแม่ง เมื่อคืนนี้ก็ไม่มีใครเตือนผมเลยครับว่าวันนี้มีสอบวิชาภาษาไทย เล่นแดกเหล้าซะจนลุกไม่ขึ้น  อ่อ ไม่ต้องงงนะครับว่าทำไมพวกนั้นมันไม่มา พวกมันไม่สอบครับ....เหตุผลที่ผมไม่มาสอบไม่ได้นี่เพราะคุณครูเสือกรู้จักกับป๊าผม ไม่เข้านี่ตายหยั่งเขียด ผมเดินเกาหัวเข้าเข้ามาในห้องพร้อมกับฟุบลงตรงโต๊ะนักเรียนของผม ในห้องนี่เงียบไปเยอะนะครับเมื่อไม่มีไอ้พวกเหี้ยนั่นอยู่ด้วย บอกตรงๆปากเก่งไปงั้นแต่ผมก็เหงาครับ.......ผมหลับตาลงและนั่งนึกถึงเหตุการ์ณที่ผ่านมาคิดทบทวนไปมามามาไปไปคิดไกลคิดใกล้แล้วผมกูสรุปได้ว่า.....

         

  ผมจะไปขอโทษครูครับ U _ U
คือจะให้เมินๆจนลืมไปนี่ก็ไม่ใช่ เดี๋ยวป๊าผมกลับมาก็ต้องได้เจอหน้ากันทุกวัน ผมแต๊บแมนได้ไม่นานครับเก๊กใส่ใครไม่ค่อยได้ ส่วนไอ้เรื่องรักใคร่ๆ.....เรื่องที่ว่าผมชอบครู คงลืมมันก่อนดีกว่าครับ ก็มันมีสิ่งที่สำคัญกว่าความรู้สึกตัวเองอยู่นี่ครับ อีกอย่างผมยังไม่อยากเสียครูไปด้วย ...............ดูเป็นพระเอกจังไอ้สัส 555555555555555555555555555555555555555555555
ที่จริงแทบจะร้องไห้เป็นสายเลือดโอ้ยไอ้เหี้ยแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มจังไรตั้งแต่ไม่ได้สานสัมพันธ์ ผมจะบ้าครับ 55555555555555555555555555555555555555555555555

555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555 T _ T

            "เห่ย แต่มึงไม่ผิดนะฮุน"

            "มึงไปจับเค้ามาจูบงี้โคตรไม่ผิดเลยมั้งไอ้สัส"

            "ไม่ไงมึงก็มึงของขึ้นละ เอ่อ อารมณ์มึงครอบงำจิตใจไง ที่จริงมึงจริงๆเป็นแค่จอมมารบลูที่อยู่ในตัวมึง ไม่ใช่มึงๆ"

            "แต่ยังไงกูก็ว่าต้องขอโทษวะ ไอ้สัสอย่าทำตัวเป็นตุ๊ดที่ตอนแรกเปิดตัวมาแมนรูปทีเซอร์อย่างเท่ผ่านไปไม่ถึงปีแดกเมะจะหมดวงละ มึงรู้จักป่ะวงเอ็......."

            "โหไอ้สัส ปัญญาอ่อน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ผมแหกปากออกมาในห้องน้ำข้างห้องพักครูของครูลู่หาน โดยจ้องมองอีกคนที่อยู่ข้างหน้า เอ่อะ มองดีๆไอ้นี่แม่งก็หล่อดีนะครับ โห หล่อมากๆด้วย ทำไมหล่อจัง............ อีกคนที่ผมว่านี่อยู่ในกระจกครับ กระจกห้องน้ำ ไม่เล่นมุขแล้วครับ คือกูเอง กูคุยคนเดียว กูเป็นประสาทครับ เอาวะ แมนๆหน่อย!!  

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำและมุ่งหน้าไปยังประตูห้องพักครูของครูลู่


เอาว่ะ สู้ สู้ สู้ ! สู้ !!! สู้ !!!!!! สู้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ก๊อก ก๊อก ก๊อก..............

ผมเคาะที่ประตูห้องอย่างสั่นๆสามครั้ง .................

ที่จริงอยากจะรัวเป็นจังหวะกินตับแต่ไอ้สัสนี่ไม่ใช่เวลาเกรียน

ผมสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่และยืนตัวตรงอยู่หน้าห้องครู ม่านที่เป็นลิ่วๆทำให้มองเห็นภายในห้องนิดหน่อย


ครูกำลังเดินออก......ครูกำลังเดินออกมา !!!



ไอ้เหี้ย ใกล้ละ......กะ  ใกล้ละ !!!!!!!!!!!!!



ผม ผม ผม ผมระ รู้สึก.................

            "สวัสดีครับ อ๊ะ...............ไม่มีใครนี่นา.........."

ทันทีที่ครูเปิดประตูออกมา !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ผมก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำละครับ............................




โทษครับ ฉี่กูจะแตก................

            "ก็เมื่อกี้ได้ยินเสียงค๊อกประตูนี่นา......."

ครูลู่เกาหัวตัวเองสองสามทีก่อนที่จะปิดประตูเข้าไปในห้องอีกครั้ง..............

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพหัวเปียกโชก...............คือไปเอาหน้าตัวยัดอ่างล้างหน้ามาครับ ปลุกความเป็นชายในตัวคุณ  

ผมเดินมาดมั่นออกจากห้องน้ำอย่างว่องไว

สองขาก้าวฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  มุ่งหน้าไปที่ห้องของครู !!!!!!!!!!!!!!!!

และ

และ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

และเลยมันไป...............................

ขอเวลาทำใจแป่บครับ..........................................

ผมเสยเส้นผมที่ชุ่มไปด้วยเหงือขึ้นและสูดหายใจเข้าเต็มปอด เอาวะไอ้ฮุนกล้าได้กล้าเสีย นึกถึงตอนเล่นป้อกเด้งกับพวกไอ้จงอินดิวะ !!!! กล้าได้กล้าเสียหน่อย !!

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

อึก

ผมกลืนน้ำลายลงคือตัวเองเฮือกใหญ่ เอาแล่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาแล้วฮุนเอ้ย ผมมองภาพลางๆของครูที่กำลังเดินออกมาเปิดประตูอีกครั้ง ผมสะบัดมือไปมาอย่างห้ามไม่ได้เหงือเริ่มไหลตามไรผมของผม ไอ้สัสตื่นเต้นยิ่งกว่าลุ้นบอล

แอ๊ด......................................

            "ลู่........พี่ขอโทษ"

.

.

.

.

เดี๋ยว........................................

คือกู..............ยังไม่ได้พูดอะไรเลยครับ.................

แล้วทำไม  กูถึงมาอยู่หลังประตูวะครับเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ด้วยความที่ผมตกใจกับประตูที่เปิดออกมาทำให้ผมต้องเคลื่อนตัวไปหลบหลังประตูตามด้านที่เปิดอย่างช่วยไม่ได้

แล้วไอ้เสียงเมื่อกี้มันเสียงใคร ?

            "พะ พี่ยุนโฮ"

ยุนโฮ.......

ไมชื่อคุ้นจังวะ

ยุนโฮ.....................................

ไอ้เชี่ยยุนโฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ผมกำมือแน่นเพื่อระงับความโมโหเอาไว้  อยากจะพุ่งชาร์จเข้าไปต่อยหน้ามันจริงๆนะครับ แต่เอ่อ ออกไปตอนนี้มีหวังครูลู่ได้โมโหผมยิ่งกว่าเดิมแน่ โอเคลูกพ่อ ใจเย็นไว้ เราไม่กร่างๆ

            "ผมไม่มีอะไรที่ต้องคุยกับพี่แล้วครับ พี่กลับไปเถอะ ผมจะทำงาน"

            "ลู่ฟังพี่ก่อนดิ !"

            "พี่ครับ ถ้าพี่ไม่ให้เกียรติผม ซึ่งไม่เคยให้..............อย่างน้อยก็เคารพสถานที่ราชการด้วย ปล่อย !"

เสียงครูลู่แข็งอย่างที่ผมไม่ค่อยได้ยินนักดังขึ้น แรงกระทบที่ประตูทำให้ผมรู้สึกถึงแรงสะบัดจากมือครูที่โดนประตู

เกิดไรขึ้นครับ......................กูอยากรู้

            "ลู่ตามพี่มา"

            "ปล่อยนะ !"

            "จะมาดีๆหรือให้พี่ต้องอุ้มไป"

อุ้ม.........................

มึงจะทำอะไรครูลู่ของกู !!!!!!!!!!

ผมดันประตูที่อยู่ชิดหน้าของผมออกและมองซ้ายขวาก่อนที่จะวิ่งตามแผ่นหลังของครูลู่ที่เห็นแว่บๆที่กำลังถูกกระชากขึ้นบันไดไปเมื่อกี้ โห ไอ้สาส แขนนางฟ้านะเว้ยไม่ใช่แขนกระเทยควาย เดี๋ยวมึงเจอกูแน่ไอ้พี่ยุนโฮ !

ผมสาวฉับๆวิ่งขึ้นบันไดที่ไอ้พี่ยุนโฮไข่โตอะไรนั่นกำลังฉุกกระชากครูขึ้นไปบนดาดฟ้า ผมกระชากชายเสื้อนักเรียนออกเพื่อเพิ่มกระชับกระเชงในการวิ่งและก้าวขา เมื่อถึงชั้นบนสุดผมก็พุ่งตัวไปข้างหน้าและผลักประตูออกอย่างแรงก่อนที่จะหันซ้ายหันขวาเพื่อหาว่าครูอยุ่ไหน  เอ้าหายไปไหนกันละวะ หรือขี่ไม้กวาดไปตึกอื่นกันแล้ว โทษครับ ผมรู้ไม่ใช่เวลา....

            "ลู่ฟังพี่ก่อนดิวะ !!!!"

เสียงของไอ้พี่ยุนโฮดังมาจากทางซ้ายมือของผม

            "ผมจะไม่หยุดกับพี่อีกแล้ว เข้าใจสีกทีดิวะ !!!! เลิกมายุ่งกับผม !!!!"

เสียงหวานๆของครูที่ถูกดัดให้แข็งตามอารมณ์นั่นยิ่งทำให้ผมอยากรู้เข้าไปใหญ่ว่าสองคนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ ผมค่อยๆเดินช้าๆไปยังบริเวณด้านซ้ายของตัวดาดฟ้า

            "ลู่ว่าไงนะ ? "

            "ผะ ผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีกแล้ว"

            "ลู่ห่านคนที่เคยกอดขาพร่ำเรียกหาพี่คนนั้นน่ะนะ กล้าพูดคำนี้ เหอะ เป็นเพราะไอ้เด็กนักเรียนคนนั้นสินะ"

หะ ห่ะ

กูเปล่าวะ...............................

            "เซฮุนเค้าไม่เกี่ยว นี่มันเรื่องของผมกับพี่  !"

            "เมื่อคืนคงเสร็จกันแล้วสินะ ถึงมากล้าไล่พี่ไปแบบนี้ "

เสร็จมากดิครับไอ้สัส ตบตีกันอย่างกับมวยคู่หลัก

ผมมองค่อยๆชเง้อหน้าออกไปมองสถานการ์ณ หน้าของไอ้พี่ยุนโฮตอนนี้กำลังแหย่สุดๆ ส่วนครูลู่หน้าตาก็......น่ารัก

            "พี่กลับไปเหอะ แล้วเลิกยุ่งกับผมสักที ผมจะไม่เป็นตัวแทนของใครให้พี่อีกแล้ว"

            "คิดว่าจะหนีพี่ไปได้ง่ายๆแบบนี้งั้นเหรอ คิดผิดแล้วกวางน้อย"

            "อ๊ะ !"

ครูลู่ที่กำลังเดินออกมาถูกยุนโฮกระชากตัวกลับไปอย่างรุนแรงก่อนที่ก้มลงบดขยี้ริมฝีปากของครู ...............

ไอ้สัส...........................................

ตุ้บ !!!!

            "........................."

ชะ  ชิบหาย

คะ คือ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ ไม่ได้ตั้งใจที่จะวิ่งออกมาต่อยหน้าไอ้พี่ยุนโฮแบบนี้ ตะ แต่พอเห็นภาพตรงนหน้าแล้วเลือดมันสูบฉีดร่างกายไปเอง หัวใจไม่ฟังสมอง โห ไอ้เหี้ยนี่กูทำอะไรลงไปอีกแล้วครับ อยู่ๆวิ่งโผล่มาซัดไปที่หน้ไอ้พี่ยุนโฮลงไปหมอบกับพื้น แล้วตัวไอ้เหี้ยนั่นอย่างกับหมีควายที่เพิ่งแดกช้างเผือกเข้าไป ถ้ามันลุกมาจะไปกระทืบผมไม่ตายห่าเหรอครับ ความรักมันทำให้คนพิการ กูพิการแน่ครับงานนี้ T _ T

            "เซฮุน................"

ผมหันไปมองหน้าครูที่มองผมอย่างงงๆ

            "คะ คือ เอ่อ"

ผมยกมือขึ้นเกาจมูกเพื่อคิดคำแก้ตัว เอาไงดีวะ พอว่าห้องน้ำเต้มแล้วออกมาหาที่เหยี่ยวดีป่ะครับ

            "เอ่อ คือ "

ผมมองหน้าครูที่มองผมนิ่งๆพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้า

เอ้าชิบหายนี่กูทำไรผิดอีกวะครับ U _ U

            "คือ ครูครับ ผะ ผม ผมขอโทษ"

            "ฮึก"

ไอ้เชี่ย !!!!!!!!!!!!!! ละ ละครูร้องไห้ไมครับ T _ T !!!!!

            "คะ คือ ครูครับ ครูอย่าร้องไห้ดิวะครับ ครูอย่ากลัวผมนะ คือผมขอโทษเว่ยผมรู้ครูรักไอ้พี่หมีนั่นมากแต่ชกแค่นี้มันไม่ตายหรอกครับชกเมื่อกี้ไม่โดนหน้ามันเต็มๆหรอกเหนียงมันรับหมัดผมแทนไม่โดนหน้าแน่ครับ เอ่อ เอาไงดีวะ ระ เรื่องเมื่อคืนผมขอโทษ ผะ ผมผิดเอง ผมขอโทษที่ผมจับครูมาดูดปากแบบนั้นแต่จะให้ผมทำไงได้วะ ก็ผมหึงอ่ะ ครูรู้ป่ะว่าผมนั่งทำกับข้าวกะรอกินกับครูแต่ครูก็ไม่มาสักทีแล้วพอผมโทรหาให้พี่หมีนี่แม่งก็เป็นคนรับแถมมาพูดไม่ให้เกีรยติครู บอกว่าครูเป็นของเล่นของมัน โหไอ้สัสของผมก็ขึ้นดิงี้ โยนจานข้าวแตกหมดเลยครับโคตรฟิค พอครูกลับบมาพอเห็นหน้าครูแล้วอารมณ์ดาร์กเข้าสิงครับ ไอ้จันมาเอง ตอนนั้นผมไม่รู้สึกตัว ผมไม่ผิดครับแก็สโซฮอลผิด แล้วครูจะให้ผมทำไงวะก็ผมชอบครูอ่ะแม่งชอบเหี้ยๆแค่ได้ยินชื่อไอ้ยุนโฮจากปากครูผมก็แทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองตายแล้วผมชอบครูนะครับตอนแรกแม่งก็หมั่นไส้ไปๆมาๆเอ้าชิบหายชอบซะงั้นคนอะไรหน้าตาน่ารักอยากจับฟัดชิบหายอยู่ๆก็มีแต่เธอมาปรากฎตัวในหัวใจคือสรุปว่าแม่งชอบมากอ่ะครับผม ชอบ.........................ครู......................นะ "

...................................................

ตาย..............................................

กูตายอย่างสงบครับ

คิดไปคิดมางงครับ ตัวกู สมองกู ร่างกายกู ทำไม ไม่ฟังกู จะพูดจะทำอะไรนี่เคยปรึกษากูไหมครับ......................

            "คือเมื่อกี้ผม ไม่ ได้ เอ่อ พะ อ่อก !!!"

            "เซฮุน !!!!"

ยังไม่ทันที่ผมจะแก้ตัวเสร็จก็มีหมัดหมีซัดเข้ามาที่มุมปากของผมจังๆ ผมเซด้วยความมึนงงและแรงกระแทกก่อนที่จะลงไปนั่งกับพื้นอย่างช่วยไม่ได้ ยังไม่ทันที่ผมจะพยุงตัวขึ้นใหม่อีกรอบผมก็โดนลำขาของไอ้พี่ยุนโฮฟาดเข้าที่กลางท้องอีกทีผมกุมท้องและลงไปนอนกับพื้นด้วยความเจ็บ เกิดมาน้องฮุนยังไม่เคยชกต่อยกับใครใยถึงทำร้ายกูได้ลง....

            "ตัวยังกับลูกหมา กล้าต่อยกูได้ไงวะ"

            "ยุนโฮ"

            "ลู่เรียกพี่ว่าอะไรนะครับ ?"

            "เอาขามึงออกจากเซฮุน"

            "ละ ลู่ว่าไงนะ"

            "เดี๋ยวนี้ ^ _ ^"

            "เหอะลู่พูดว่าไง อ่อก!"

ถะ ถ้า ผมไม่ตาฟาดครูลู่วิ่งเข้าชาร์จไอ้พี่ยุนโฮและต่อยไปที่กลางหน้าของไองพี่ยุนโฮและ เอ่อ จับคอก่อนที่จะใช้เข่ากระแทกไปที่เป้าของพี่หมีและก้มลงใช้แขนยันตัวก่อนที่จะกวาดขาเป็นวงกลมซึ่งนั่นทำให้ไอ้พี่หมีโดนขัดขาจนต้องไปนอนหลังกระแทกพื้นเป็นหนูแดกยาฆ่าหญ้า กะ กูจุกแทนครับ

            "ลุก"

            "ห่ะ อะไรนะครับ"

            "ครูบอกให้ลุก"

ครูเดินมาจับแขนผมและดึงขึ้น สัมผัสจากมืออุ่นๆนั้นเล่นผมตั้งตัวไม่ถูก ก่อนที่จะพยุงตัวขึ้นและเดินกุมท้องตามหลังครูลงจากดาดฟ้าไป  เดี๋ยว คือเมื่อกี้ผมเพิ่งสารภาพรัก เอ่อ ถึงจะเรียกว่าสารภาพรักเต็มปากนักเต่ครูก็ควรที่จะเขินมั้งป่ะวะครับ หรือทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป ครูฟังไม่ทันหรือกูพูดไม่ชัดยังไงรึเปล่า ผมเดินตามครูมาอย่างเงียบๆเพราะกำลังใช้ความคิดในหัวอย่างมากในการหาข้อสรุปเรื่องเมื่อกี้จนตอนนี้พวกเราทั้งสองคนได้เดินมาถึงรถของครูแล้วเรียบร้อย

            "เอ่อคือเราจะไปไหนกันครับ"

            "กะ กลับ"

ผมพูดขึ้นในรถขณะที่เรากำลังออกตัวจากโรงเรียน

            "แล้วที่ผมพูดไป....."

            "ไอ้เชี่ย หยุด !!!"

            "โอ้ย !"

ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบประโยคครูก็ตะโกนขึ้นมาก่อนที่จะเบรกอย่างกระทันหันเล่นทำเอาหัวของผมไปโขกกับกระจกหน้ารถอย่างห้ามไม่ได้ ไอ้สัสดั้งผมจะหักไหม U _ U

            "โหยไรวะครู เขินแล้วไมต้องรุนแรง กำเดาไหลแน่เลยแม่ง"

ผมทำท่าเป็นกุมจมูกและแสดงสีหน้าเจ็บปวดสุดฤทธิ์ ตอแหลไปงั้นแหละครับอยากได้ความสนใจ

            "เห่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ครุขอโทษแง้ T _ T กระดาษๆๆๆๆๆ แป่บนะ กระดาษอยู่ไหนวะ เจอละๆๆๆๆๆๆๆๆ ไหนรูดูดิ"

ครูลู่ถอดสายเข็มขัดออกละลุกขึ้นเอาเข่ายันที่นั่งคนขับก่อนที่จะโน้มตัวมาใกล้หน้าของผมที่เชิดขึ้น และเอาไอ้ก้อนกระดาษเท่าขี้ช้างมายัดเข้าไปในจมูกผม

            "โว้ย ไรวะเนี่ย หายใจไม่ออกครับบบบบบ"

ผมใช้มือทั้งสองข้างจับข้อมือของครูลู่ไว้แน่น.................

ชะ ชิบหายแล้วครับ อะ อันตรายต่อหัวใจเกินไป

ตอนนี้สายตาของผมและของครูเสือกประสานกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ผมหายใจออกแรงๆเพื่อเอากระดาษในจมูกผมออก ครูลู่หานตอนนี้ยังกับกวางเลยครับ ตากลมๆ จมูกเล็กๆนั่นอีก ใจเย็นไว้ไอ้ฮุน......

            "ถึงที่ผมพูดมันจะดูบ้าๆ.....แต่ผมจริงจังนะครับ...."

ผมปู่ลมฟู่ใส่ต้นคอครูลู่เบาๆ ครูหลับตาปี๋พร้อมกับเม้มปากแน่น

ไอ้สัสน่าปล้ำจังครับ T _ T

ผมค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าใกล้คนข้างบนเรื่อยๆ จนตอนนี้เราทั้งสองสามารถรับรู้ถึงลมหายใจของอีกฝ่ายได้ เอาแล่วครับ น้องฮุนจะได้แอ้มสาวในฝันของน้องละครับ ถึงสาวของน้องฮุนจะมีดุ้นก็ตาม

            "ผมชอบครูนะครับ...."

ผมกระซิบข้างหูของครู ก่อนที่จะค่อยๆเคลื่อนหน้าไปใกล้หน้าครูอีกรอบเพื่อที่จะขโมยจุมพิตจากริมฝีปากบางนั่น......

.

.

.

.
.
.
.
.




.

แป๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!!!!!!!!!!!

            "นี่ก็รีบจังไอ้เหี้ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ผมสมทบออกมาเสียงดังหัวเสีย โหไอ้สัสมึงจะบีบแตรนี่ดูสถานการ์ณนิดนึงอีกนิดเดียวกูจะได้เมียละแล้วมึงมาบีบทำห่าไรวะครับเห่เหกำเดนไพ่เนรฟเน ครูลู่หานลืมตาด้วยความตกใจของไอ้สัสแตรรถก่อนที่จะผลักผมออกและไปนั่งที่นั่งของตัวเองพร้อมกับทำท่าลุกลี้ลุกลน โฮ้ย ไอ้สัสไมน่ารักงี้วะครับ ผมยกมือกุมขมับด้วยความหัวเสียบวกกับเขินๆในท่าทีของครู เอองงไหมครับ ผมก็งง ความรู้สึกไม่คงที่

            ".............นะ"

ในขณะที่เราขับรถออกมาจากโรงเรียนและเหตุการ์ณที่กำลังจะได้เสียกันในรถมาแล้วสักพักอยู่ๆครูลู่ก็พูดขึ้น

            "อะไรนะครับ"

ผมดึงสายสโมทอคที่หูออกก่อนที่จะหันไปหาทางครูลู่ที่มองไปข้างหน้า

            "ทะ ที่พูดบนดาดฟ้า ครูรับรู้นะ"

หน้าของครูเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆบวกกับเสียงที่สั่นๆเวลาพูดเล่นทำเอาหัวใจผมหล่นวูบ นะ น่ารัก

            "ห่ะ ? ว่าไงนะครับ"

            "กะ ก็นายพูดมา ครูก็รับรู้ไง แบบ ขะ เข้าใจความหมาย โว้ย เลิกทำหน้ากวนตีนครูแบบนั่นสักทีดิวะ!"

ผมหัวเราะเบาๆให้กับท่าทีของครู

            "แล้ว.....ว่าไงครับ "

            "อะไรว่าไง"

            "รับรู้แล้วไงต่ออ่ะครับ"

            "กะ กะ"

            "เร็วๆดิครู  รีบ"

            "จะ จะเก็บมาคิดละกัน โว่ย พอแล้วไอ้เด็กบ้า !!! หันหน้าไปทางอื่นเลยนะเว้ย !"

ครูลู่ยกมือขึ้นมาดันหน้าผมอกไปทางหน้าต่างรถอย่างแรงๆ ก่อนที่จะเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วของรถไปตามทางด่วน

แหม ทำมาเป็นเร่งความเร็วเขินก็บอกครับโถ่ 55555555555555555555555555

            "หะ เหี้ย ทำไรเนี่ !!!!"

ครูลู่หานสะดุ้งตัวทันทีที่ผมนำมือไปกุมมือของครูที่กำลังกำเกียร์แน่น

            "ขออยู่แบบนี้สักพักเถอะครับ แค่รอไฟเขียวเอง"

            "อะ เออออออออออออ."

ผมอมยิ้มให้กับท่าทางของครูลู่หานที่ดูเกร็งขึ้นมาอย่างเห็นๆด้ชัดก่อนที่จะยัดสโมทอคเข้าหูอีกครั้ง
จะถามว่ากับเหตุการ์ณวันนี้ผมงงไหมตอบได้เลยครับว่า กูงงมาก มันเร็วจนแทบจับสาระไม่ได้จับดราม่าห่าไรไม่ได้เลยครับ แต่ต้องทำใจครับไรท์เตอร์แม่งบ้าสมาธิสั้นดราม่ายาวๆไม่ได้ ผมมองเงาสะท้อนของครูในกระจกรถที่ยังลุกลี้ลุกลนไม่หายหยิบนู้นนี้ขึ้นมาเล่นตลอด น่ารักเกินไปแล้วครับ 5555555555555555555555555

ผมนั่งมองไปยังท้องฟ้ากว้างพลางคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาและนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ว่าต่อจากนี้ผมจะเจอกับเหตุการ์ณบ้าๆบอๆอะไรแบบนี้ผมก็จะไม่เสียใจที่ได้เล่นไพ่หลังห้องเลยสักนิด.....


เพราะมันทำให้ผมได้เจอกับเจ้าของหัวใจข้างๆผมนี่ไงครับ จุ๊กกรู๊ว :-) 

.

.

.

.

.

next chapter....

            "ห่ะ ไอ้เหี้ย ไปทะเล !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!???????????????????"




ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนรีดทุกคน คุกตัวลงม้วนกลิ้งกอดขารีดเอาไว้ 

ยกสองมือขึ้นกราบกรานรีดอย่าไป กลับไปเม้นที่เด็กดีก่อนเว้ย ♥