Square Root 6.

Square Root  6.  - บทความนี้เเต่งด้วยความมึนงงจากการแก้ 0 ไม่ผ่าน งงตรงไหนไม่เข้าใจอะไรก็งงต่อไปนะครับ................... “อ่ะ อย่างนั้นแหละ อ๊าส์ แรงกว่านี้ คยองซู ” “แรงกว่านี้ใช่ป่ะ โอเคยัง” “อ๊าสสสสส์ อ๊ะ สะ สุดยอดเลยว่ะคยองซู เร็วกว่านี้ดิๆ” “เร็วกว่านี้อ่อ อ่ะ โอเคยัง” “อ๊าส์ แรงกว่านี้คยองซู เร็วกว่านี้ๆๆๆๆๆๆ” “พอเลยไอเหี้ย !!!! เมียกู” จงอินเดินเข้ามาตบหัวผมดังป๊าบหลังจากที่ผมให้คยองซูนวดไหล่ให้อย่างเมามันส์ ครับ..... แค่นวดไหล่นะครับ...................... อย่าคิดลึก “ไรวะไอ้สัส ก็กูปวดไหล่อ่ะ” ผมบ่นหน้ายู่และใช้มือขวาจับไหล่ซ้ายพลางนวดเองไปในตัว โอ้ย ไอ้เหี้ยปวดไปเซฮุนไม่ทนครับ U_U “พอเลยๆๆๆๆ มึงก็ตัวดีเห็นป่ะนั่นไอ้เซฮุนครางอย่างกับน้ำจะแตกมึงก็ยังไปนวดให้มัน เดี๊ยะ” จงอินลากคอคยองซูไปข้างๆมันและทำท่าจะใส่ศอก อื้อหื้อขนาดกับแฟนยังโหดขนาดนี้    ไอ้เลว อ่อ จงอินกับคยองซูเป็นแฟนกับแล้วล่ะครับ (เค้ารู้กันทั้งบ้านเมืองละไอ้บ้า) ไอ้พวกผมก็ลุ้นกันตั้งนานว่าเมื่อไหร่จงอินมันจะกล้าบอกคยองซู ใครมันจะไม่รู้ล่ะว่าไอ้จงอินมันจะชอบคยองซูก็ตั้งแต่วันแรกที่คยองซูเข้ามาเรียนไอ้นี่ก็ตามันวาวมองคยองซูไม่วางตาเลยล่ะครับ ส่วนมันไปได้กันตอนไหนนี่ก็ไม่ทราบเมื่อกัน แต่ไม่เป็นไรครับ เห็นเพื่อนมีความสุขเซฮุนก็ดีใจ ^_^  “กูจ้างคยองซูเอง มึงอย่าไปด่ามันดิ เดี๋ยวแม่งก็งอนกันเพราะกูบายนะครับ” “แล้วมึงไปทำไรมา ปกติไม่เห็นมึงเป็นไรนี่หว่า” ไอ้ชานยอลพูดขึ้นขณะที่กำลังแย่งกันลอกการบ้านกับไอ้จงแด พวกผมเป็นงี้แหละครับ  การบ้านคือการโรงเรียน ขยันพากเพียรเพื่อดอทเอ “ก็ครูลู่ห่านดิแม่ง……………..” ผมคลึงไหล่ตัวเองพร้อมกับพลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน............. “ครู โอ้ย ผะ ผมไม่ไหวแล้วครู ปล่อยผมเหอะ อ๊ากกกกกกก” “อีก 1 นาที” “ครู ผมเจ็บแล้วนะ ให้ผมลงเถอะนะครับ นะครับๆๆๆๆๆๆๆ T_T” “ร้องเป็นเด็กไปได้ อดทนหน่อยสิ” “อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ครูปล่อยผมเถอะ TT_______TT” “โอเค ลงได้ ” “โหครู ไมต้องทำขนาดนี้ด้วยวะ ปวดไหล่ชิบหายเลย’ “ใครบอกให้นายโดดชมรมล่ะห่ะ โทรบอกครูก็ไม่มีสักคำถ้าครูไม่บังเอิญเจอเพื่อนเธอแล้วครูจะรู้ไหมว่านายอยู่ไหน!! ไม่อยากให้ครูบอกพ่อนาย แค่ให้หกกบ 5 นาทีแค่นี้โวยวายอย่างกับเด็ก นี่แหละบทลงโทษ !!!” . . . . . “ก็เป็นอย่างที่กูเล่านี้แหละ เห้อออ” ผมเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนที่ครูลู่ห่านให้ผมหกกบนาน 5 นาทีเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ว่าจะไม่ให้ครูบอกป๊าของผมว่าผมโดดชมรม ไม่ได้ตั้งใจโดดนะครับ...  แค่ลืมเอง T_T  “กูยังงงอยู่เลยเนี่ยว่าใครเป็นคนไปบอกครูว่ากูไปร้องเกะ ถ้าจับได้นะมึง......” ผมชกมือใส่กำปั้น ถ้าจับได้พ่อจะเอาไมค์คาราโอเกะยัดปากแม่มเลยครับ -_-+ “เอ่อ.....กะ กูเองว่ะ” ไอ้จงแดที่นั่งก้มหน้าก้มตาลอกการบ้านอยู่นานชูมือขึ้นช้าๆพลางทำหน้าเจื่อน คนไว้ใจร้ายที่สุดจริงด้วยครับ...................... ไอ้สัสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อยะ อยากจะตะโกนแหกปากกระชากคอมันมาต่อยมากครับ.............แต่พ่อสอนมาดีครับ เวร ต้อง ระ งับ ด้วย การ กระ ทืบ  !!!!  “กะ กูขอโต๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด T/\T” ไอ้จงแดหลับตาปี๋พร้อมยกมือไหว้ผม...........คือผมยังไม่ได้ทำอะไรมันเลยนะครับแค่กำลังจะวิ่งไปกระทืบมันเท่านั้นเอง ^_^ ล้อเล่นครับ โอเซฮุนเป็นเทวดาไม่ใช่นักเลง เรื่องแค่นี้เราไม่โกรธครับแต่เราจะจำ “ไรไอ้สัส กูแค่จะวิ่งมาเอาขนมว้ายวาย” ผมยื่นมือไปหยิบซองขนมใต้โต๊ะและแลบลิ้นสั่นหัวไปมาใส่ไอ้จงแด ไอ้จงแดหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ต้องโดนเท้าผมแล้ว คราวนี้ปล่อยมันไปครับ คราวหน้ายูแอนด์มีแน่อิ_อิ  ผมเดินถือถุงขนมเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเองก่อนที่จะเอาขาไขว้วฏํฯฉ,ซางไว้บนโต๊ะ ขอนอนสักงีบฏ๋ฮฯค่อยไปหาครูลู่ห่านละกัน ฮ้าววววววววววว “โอเซฮุนนายมาสาย !!!!!!” “ผมขอโทษค้าบบบบบบ” เป็นไงล่ะครับสักงีบของผม....  30 นาทีครับไอ้สัส U_U ตื่นมานี่แทบช็อกครับ เลยคาบพักมาเกือบ 20 นาที ไหนกว่าจะวิ่งมาห้องพักครูอีก พอมาถึงนี่โห ยักษ์เลยครับ กวางปีศาจชัดๆ บ่นผมประมาณ 8454 คำต่อวินาที “เฮ้อ นายนี่น้า.............ไม่ต้องมาทำตาอ้อนเลยนะ ไปจัดเอกสารที่อยู่บนโต๊ะเลยไป” ครู่ห่านถอนหายใจอย่างเอือมๆก่อนที่จะชี้ให้ผมไปจัดการกับเอกสารเป็นปึกที่วางอยู่บนโต๊ะอีกตัว อื้อหื้อ โคตรน้อยเลยครับ วางรวมกันนี่แม่งเลยส่วนสูงผมแน่ - - แต่ช่างเหอะ ผมชินละ ตลอด 1 อาทิตย์ที่ผ่านมาผมก็เข้าๆออกๆห้องพักเป็นว่าเล่น ไม่ว่าจะมีงานหรือไม่มีให้ผมทำแต่แม่งก็เป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วล่ะครับ ผมคิดว่าอีกอย่างนึงที่ผมติดที่นี่คือ........... แม่งเย็นครับ แอร์นี่โคตรสบาย เจออากาศร้อนๆนอกห้องเข้าห้องมาปุ๊บสวรรค์ปั๊บออกไปปุ๊บร้อนปุ๊บเข้ามาปั๊บเย็นบั๊บบั๊บบั๊บกระหรี่บั๊บไม่ใช่แล้วครับ ไหนจะกับข้าวอร่อยๆที่ครูห่อมาให้ผมทุกกลางวัน โคตรน่ารักเนอะครูใครก็ไม่รู้ “ซะ เซฮุน ครูมีเรื่องอยากเอ่อ จะขอร้อง” ระหว่างที่ผมกำลังจัดเอกสารบนโต๊ะอย่างขยันขันแข็งครูลู่ห่านก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆ ชิบหายละครับ ออกตัวว่าขอร้องขนาดนี้ต้องให้ผมไปทำไรแน่เลย โอเคไม่ตอบดีกว่าครับ............ “....................” ผมไม่พูดอะไรพลางทำงานต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เซฮุนนี่~ ครูมีอะไรจะรบกวนนนนน” ครูลู่ห่านเดินมาตรงข้ามของโต๊ะที่ผมกำลังทำงานอยู่และเอาศอกชันขึ้นวางหน้าของตัวเอง เอาแล้วไงครับ เรียกกูแบบนี้ทำท่าอ้อนแบบนี้ทีไรต้องมีเรื่องทุกที “คะ ครับ” ผมวางปากกาแล้วค่อยๆเงยหน้ามองหน้าครู อื้อหื้อ ดวงตานี่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง “แท่นแท๋นนนนนนนนนน เราไปสวนสนุกน้า~~~~ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ครูลู่ห่านโชว์บัตรเข้าสวนสนุก 8 ใบในมือให้ผมดู สวนสนุก.............. ครับ.... บอกตรงๆนะครับ ปัญ ญา อ่อน “โหย ครูโคตรน่าไปเลยอ่ะ งั้นเดี๋ยวอีก 2 ปีเราค่อยไปกันเนาะ” ผมยิ้มแหยๆให้ครู พูดกวนตีนไปงั้นแหละครับคือไม่อยากบอกตรงๆว่า กูไม่อยากไปกิจการกูรัดตัว ไหนจะต้องไปเดินแบบเสี่ยวสาววิ่งราวชั้นใน ทุ้ย ไม่ใช่แล้วครับ “ฮัลโหล ป๊าเหรอครับอ่อๆครับๆพอดีเมื่อวานเซฮุนเค้าไม่เข้า....” ผมรีบลุกขึ้นเอามือไปปิดปากของครูลู่ห่านที่กำลังต่อสายตรงถึงผู้บัญชาการชีวิตผม ไอ้เหี้ย เรื่องแค่นี้เล่นถึงป๊ากันเลยเหรอครับ U_U “เอาไงเซฮุนนี่ จะไป หรือ ไม่ ไป” โคตรชัดถ้อยชัดคำครับ......... ครูลู่ห่านกดตัดสายป๊าผมทิ้งและมองผมด้วยสีหน้าโคตรนักเลงแถวพัทยาที่กำลังขู่รีดเงินจากกระเทยร่างควายแต่ใจบอบบาง.............. “ปะ ไปก็ไปครับ U_U” “เย่ งั้นเซฮุนนี่เอาไป 7 ใบน้าไปชวนเพื่อนๆของนายด้วย ส่วนนี่ของครูคิคิ วันนี้ครูใจดีปล่อยเซฮุนนี่กลับก่อนได้เลย ครูจะรอวันเสาร์นี่น้าบอกเพื่อนไปให้ได้ล่ะ บ้ายบายยยย” นี่ไม่เรียกมัดมือชกแล้วครับ............ นี่เรียกขึงกูแล้วตุ๊ยท้อง เจ็บหนักกว่าเยอะ................ ครูลู่ห่านดันผมออกมานอกห้องแล้วยัดบัตรเข้าสวนสนุกมาให้ผม 8 ใบก่อนที่จะดึงของตัวเองออกไป 1 ใบ ก็เท่ากับตอนนี้อยู่ที่ผม 7 ใบ..............โอเค เอาวะ ยังไงก็ลองไปชวนไอ้พวกนั้นไปดูละกัน “เหยดดดดดดดดดดดด ไปๆๆๆๆๆ กูอยากไปปปปปปปป  ไปน้าจงอิน นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ *_* ” “ห่ะ อ่อ ไปดิของฟรีไม่ใชอ่อ ไปๆๆๆ” แหมไอ้สัสไม่ค่อยดูเห็นแก่ของฟรีเลยพวกมึง - - นี่คือปฏิกิริยาของไอ้จงอินและคยองซูเมื่อผมยื่นบัตรฟรีให้ คยองซูนี่ก็เขย่าไหล่ไอ้จงอินจนแทบจะหลุดสงสัยไม่เคยได้เห็นบัตรฟรีครับ ส่วนไอ้จิงอินพอได้ยินคำว่าฟรีเท่านั้นแหละครับตาแม่งลุกเป็นไฟ.... “แล้วมึงไอ้ยอล...............” “ปาร์ค ชาน ยอล !!!!!!!!!!!!!!!!” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบประโยคก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น เสียงแบบนี้..... ใช่แล้วครับแบคฮยอนนั้นเอง แบคฮยอนเดินหน้าบึ้งน้ำตาคลอเบ้าเข้าที่โต๊ะที่พวกผมสุมหัวกันอย่างว่องไว โห แล้วเหี้ยไรเยอะแยะเต็มคอมันว่ะเนี่ย คอก็แม่งสั้นๆยังเอาผ้าพันคอมาพันจนมองแทบไม่เห็นผิวหนังแบบนี้บ้าป่ะวะ อากาศก็ร้อน “ห่ะ หื้อ อ้าว แบคฮยอนหวัดดี ฮะ ฮ้าววววววววววววววว” ไอ้ชานยอลที่ฟุบหลังอยู่ที่โต๊ะเงยหน้าตื่นมาด้วยความสลึมสะลือก่อนจะพูดชื่อแบคฮยอนและหาวออกมาฟอดใหญ่ มึงเกรงใจจงแดมันด้วยครับ นั่งข้างมึงน่ะ เหม็นตายห่าเลย........ “มึง เพราะมึงคนเดียว ทำให้ห้องมึงล้อกูกันหมดแล้ว !!!!!!!!!!!!” แบคฮยอนแผดเสียงออกมาสุดเสียง ซึ่งแค่ฟังก็รู้ครับว่าหงุดหงิดแค่ไหน ไหนจะหน้าตาหวานที่กำลังบึ้งตึงไปด้วยความโมโห “หื้ม เป็นไรเหรอครับ หมาน้อยไม่สบายเหรอ ทำไมใส่ผ้าพันคอมาอ่ะ” ไอ้ชานยอลที่ไม่รู้สึกรู้สาห่าอะไรกับอารมณ์ของแบคฮยอน ลุกขึ้นจากเก้าอี้และเข้ามาสวมกอดแบคฮยอนไว้ โหย ไอ้สัส ใครก็ได้สะกิดมันทีครับว่านี่ไม่ใช่ห้องมัน มีเพื่อนอยู่เต็มห้องที่กำลังดูเหตุการณ์นี้อยู่ ไหนจะคนเดินผ่านไปมาอีก โอ้ย ไอ้สัสกูอายแทนแบคฮยอน “ออกไปเลยนะเว้ย !!!!! มึงดูดิ มึงดู มึงทำอะไรกับกูไว้เมื่อคืน !!!!!” แบคฮยอนผลักชานยอลให้ห่างตัวก่อนที่จะกระชากผ้าพันคอออกด้วยความโมโหเผยให้เห็น............. ไอ้ เหี้ย รอย คิส มาร์ก !!!!!!!!!!!!!!!!!!! ชิบหายละครับ ปิดตาทันไหมนิกู ผมหันมองหน้าไอ้จงอิน จงแดและคยองซูพลางทำหน้าตกใจและส่งกระแสจิตหาพวกมันว่ามึงคิดเหมือนกูไหม แต่ดูเหมือนทุกคนจะคิดแบบนั้นครับ หน้าแต่ละอีนี่โคตรฟีลเดียวกัน อ่อ ยกเว้นคยองซูครับ รายนั้นโดนไอ้จงอินปิดตาไปตั้งแต่แบคฮยอนกระชากผ้าพันคอออกละ ต้นคอขาว(สั้น)ของแบคฮยอนจากปกติที่ดูเนียนสะอาดตอนนี้กลับมีร่องรอยสีแดงจางๆอยู่กันเป็นจ้ำๆเต็มไปหมด แบคฮยอนพันผ้าพันคอกลับมาไว้ที่เดิมอย่างลวกๆและมองหน้าไอ้ชานยอลที่กำลังจะหลับไปอีกรอบ อืม ไอ้สัสช่วยมาตกใจกับสิ่งที่มึงทำด้วยครับ “มึงรู้ป่ะไอ้เอ๋อ ทุกคนเค้าล้อกูหมดแล้ว เพราะมึง มึงคนเดียว........” “เค้าล้อว่าอะไรครับ แบคฮยอนบอกเรามาทีดิ้ ” ชานยอลขยี้ตาตัวเองและเข้าไปใกล้แบคฮยอนก่อนที่จะก้มหน้าตามระดับความสูงลงไปมองหน้าของแบคฮยอน “คะ เค้าบอกว่ากูเป็นเมียมึง เค้าบอกว่ากูเสียตัวให้มึง เค้าบอกว่ากู.......เป็นของมึง” แบคฮยอนใช้มือปิดหน้าตัวเองก่อนพูดออกมาอย่างเขินๆ หื้ออออออ โคตรน่ารักเลยครับ ตัวแล็กๆแล้วเสือกห่อไหล่เอามือขึ้นปิดหน้า ชอบครับชอบ หรอครับเซฮุนนั้นเมียเพื่อนครับไอ้เลว (เล่นเองตบเองช่วยฮามุขให้ผมด้วยครับ...............) “ก็ดีแล้วไม่ใช่อ่อ คนอื่นเค้าจะได้รู้ว่าหมาน้อยอ่ะเป็นของเรา” ไอ้ชานยอลกระซิบข้างหูแบคฮยอน คะ คือพวกมึงช่วยหยอดกันเบาๆก็ได้ พวกกูได้ยินนี่ก็แทบเขินจนตัวบิดละไอ้สัส “อะ ไอ้เอ๋อเอ้ย!!!” แบคฮยอนผลักไอ้ชานยอลออกอีกรอบและวิ่งออกนอกห้องไป เขินไม่เขินไม่รู้ครับกูรู้แต่ว่าหน้าแบคฮยอนแม่งแดงสัสๆ “อะไรของเค้าวะ” ไอ้ชานยอลเกาหัวตัวเองอย่างงงๆก่อนที่จะนั่งลงที่เดิมของมันคือมึงไม่คิดจะวิ่งตามเค้าออกไปเลยเหรอครับ นั่นเมียมึงนะ “เอ้าไอ้ห่าไปตามเมียมึงดิ” ไอ้จงแดตบหัวไอ้ชานไปหนึ่งดอกและชี้ไปทางที่แบคฮยอนวิ่งออกไป “ไม่อ่ะ รายนั้นง้อยากชิบหาย จะง้อทีกูต้องมีของไปให้ว่ะ..........” ไอ้ชานยอลมองมาที่ผมทันทีที่พูดจบประโยค นั่นไง บัตรสวนสนุกของกูขายออกอีกละ “มึงเอาไปเลยครับ ไม่ต้องถามกู” ผมยื่นบัตรสวนสนุกให้มันสองใบ “เห่ยขอบใจมากงั้นกูไปง้อไอ้หมามันละ” ไอ้ชานยอลลุกขึ้นขยี้หัวผมและวิ่งออกไป ขอให้พวกมึงโชคดีนะครับ........... ผมมองบัตรสวนสนุกเหลืออยู่ในมือผมแค่ 1 ใบ จะชวนใครดีว่ะครับไอ้แทมินดีไหม แต่กูไม่สนิทนี่หว่าไม่ชวนๆ ไอ้คริส....รายนั้นไม่ต้องพูดถึงครับพอ อ่อ ชวนคริสตัลสตรีวิทดีกว่า อิ_อิแต่ปัญหาติดอยู่ตรงที่........... ผมไม่รู้จักเค้า เค้าไม่รู้จักผมครับ. “ชวนใครดีว่ะ.........จะทิ้งไปเฉยๆแม่งก็เสียดาย เอาไงดีว้า.........” “เฮ้ย เซฮุน!!!” “ไอ้เหี้ย!!!!” ผมอุทานออกมาเป็นสัตว์น้อยน่ารักเมื่อไอ้มินโฮเข้ามาจ๊ะเอ๋ผมจากด้านหลัง - - ไอ้สัสตกใจชิบหาย.......... ตอนนี้เป็นเวลาเกือบ 5 โมง ส่วนผมก็มานั่งอยู่บนสแตนด์ข้างสนามบอลพลางคิดเรื่องบัตรไปเรื่อย คือ...ที่จริงเค้าให้วิ่งครับแต่กูเหนื่อยขอนั่งละกัน หลังจากที่ป๊าฝากฟังผมไว้กับครูลู่ห่านให้มาอยู่ชมรมฟุตบอล ผมก็ต้องมาซ้อมทุกเย็นถ้าไม่มานี่มีตาย ปกติก็จะมีไอ้ไคมาซ้อมด้วยแต่วันนี้มันพาคยองซูไปซื้อกระทะใหม่ครับ กระทะของคยองซูมีค่ามากกว่าเพื่อน กูเข้าใจ.. “ตกใจเป็นตุ๊ดไปได้ ตัวอย่างกับวาฬ” “หราไอ้สาส” ส่วนคนที่ด่าผมอยู่นี่คือไอ้มินโฮครับ ลีมินโฮห้อง 2 กัปตันทีมฟุตบอลประจำโรงเรียนเห็นดำๆงี้คนติดตรึมนะครับไม่ใช่ขี้ๆ มันคอยช่วยเหลือเรื่องซ้อมผมมาตลอด ตั้งแต่ผมเข้าชมรมมาจนผมแอบคิดไม่ได้ว่าที่ผมมาตีสนิทแบบนี้กับผมเพราะมีอะไรรึเปล่า แต่ช่างเหอะครับยังไงมันก็เป็นคนดี คบไว้ไม่เสียหาย “เอ้อ กูได้ข่าว.....ว่ามึงอยู่บ้านกับครูลู่อ่อว่ะ” “ห่ะ บ้านแม่งไรหอป๊ากู ครูแกมาอยู่ห้องข้างๆเหอะ” ผมเอาบัตรสวนสนุกในมือตีหัวมันเบาเบา โรงเรียนผมนี่น่ารักนะครับ วันแรกรู้กัน 4-5 คน วันต่อมาทั้งโรงเรียนมองกูเป็นตาเดียว ไอ้ข่าวที่ว่าผมอยู่กับครูลู่ห่านนี่โคตรชั่วเลยครับ บ้างก็ว่าครูลู่ห่านเลี้ยงผมบ้างละ ผมหลอกแดกครูบ้างละ นี่แค่ผมเดินไปหาครูที่ห้องแกทุกวันยังมีข่าวว่าผมสองคนจุ๊กกรูจุ๊กกีโกกันในห้องเลยครับ แต่ช่างเหอะผมมันพวกไม่สนใจพวกแบบนี้อยู่แล้วผมจะเป็นยังก็อยู่ที่ตัวผมป่ะวะ ใครมันจะไปรู้ดีกว่าผม “งั้น มึงก็รู้ใช่ป่ะว่าครูเค้า เอ่อ .....มีแฟนยัง” ไอ้มินโฮค่อยๆเข้ามากระซิบผม “อ่อไม่มีหรอก เพิ่งเลิกไปครูแกยังไม่หายเฮิร์ทเลยด้วยซ้ำมั้ง” ผมใช้ศอกผลักมันออกจากหู ไอ้ห่าจั๊กจี้ครับ - - “เฮ้ย จะ จริงป่ะว่ะ มึงไม่อำกูใช่ป่ะๆๆๆๆ” ไอ้มินโฮยิ้มจนแก้มจะฉีกและเขย่าตัวผมไปมา....... ชักจะแปลกๆแล้วครับ......... “ไอ้สัสหยุดกูเวียนหัว แล้วมึงจะถามไปทำไมวะ” “มึง กูคิดไปคิดมาหลายรอบละว่ะตอนแรกกูก็แค่สับสนนะเว่ยแต่พอใกล้กันไปใกล้มาอยู่ด้วยกันนานๆแล้วกูรู้สึกว่า............คือมึงแบบ แบบ แบบว่า แบบ คือ เอ่อ” “ไอ้สัสจะพูดไม่พูด ไม่พูดกูจะไปละนะ” ผมขมวดคิ้วใส่มันและกำลังจะลุกขึ้น ไอ้มินโฮดึงแขนผมไว้และกระชากกลับให้มานั่งที่เดิมก่อนจะมองผมและทำหน้าเครียด “กู กูชอบครูลู่ห่านว่ะไอ้ส๊าสสสสสสสสสสสส” ไอ้มินโฮยิ้มตาเยิ้มอีกครั้ง....................... ห่ะ...เดี๋ยวนะ มันบอกว่ามันชอบใครนะ............. “ไอ้เหี้ยคือมึงอยู่บ้านเดียวกลับเค้าแต่ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอวะ ไอ้สัสมึงดูหน้าครูดีๆดิโคตรนางฟ้าฮ่องกงอ่ะมึงๆๆๆและเอวครูแม่งนี่แบบโคตรบางปากนิดจมูกหน่อยเสียงแม่งก็ดีนิสัยก็ดีดีแม่งไปหมดนี่แหละมึง แม่ของลูกกู” ไอ้มินโฮวาดมือไปในอากาศ............เอ่อคือ มึงครับ...สติมึงยังอยู่ไหม.......... ไอ้มินโฮ ไอ้มินโฮเนี่ยนะชอบครูลู่ห่าน ?!? แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คือ ยังไงดีละครับอธิบายไม่ถูกมันจุก มันช็อค มัน..มัน..มันอยากต่อยหน้าไอ้มินโฮครับ ............ แล้วทำไมผมต้องอยากต่อยหน้ามัน.............. นั่นแหละครับประเด็น ผมยังไม่รู้เลยทำไมผมต้องอยากต่อยหน้ามัน........... “มึง มึงต้องบอกครูลู่ห่านให้กูนะเว้ย วันนี้เลย โอเคนะมึง เย้ ขอบคุณมากเว่ยกูไปซ้อมต่อละนะ โหยกูรักมึงมาก อย่าลืมนะเว่ย กูไปละ” “หะ เห่ย เดี๋ยว.......................” ไม่ทันละครับแม่งวิ่งไปไกลละ ขาเสือกยาวอีกไอ้สัสก้าวสองสามทีนี่มึงลงจากสแตนด์ได้แล้ว........... เอาไงดีว่ะเรื่องครูลู่ห่าน ............บอกหรือไม่บอกดี เอ้า เฮ้ยแล้วเรื่องอะไรที่ผมจะไม่บอก ไม่ใช่เรื่องของผมนี่หว่า เอ้อ คิดแล้วแม่งงงตัวเองครับ . . . . . “เซฮุน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” “ห่ะ ห่ะ อะ อะไรนะครับ” ผมต้องสะดุ้งเพราะเสียงที่อยู่ๆก็ดังเข้ามาในโซนประสาทของผม พอผมมองหาต้นตอของเสียงก็พบกับครูลู่ห่านที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งของคนขับ เอ้า นี่กูขึ้นรถมากับครูตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ - -; “นี่ครูเรียกนาย 4 รอบได้แล้วมั้ง เป็นไรอ่ะห่ะเห็นนั่งเหม่อตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว” ครูลู่ห่านหันมามองผมขณะขับรถไปด้วย “อ่อ มะ ไม่มีไรครับคิดเรื่องลีดตอนกีฬาสีอ่ะครับ พอดีรุ่นพี่เขามาชวน” ผมรีบยกเรื่องอื่นขึ้นมาแก้ขัด จะให้บอกได้ไงล่ะครับว่าคิดเรื่องไอ้มินโฮกับครูอยู่ - - “ครู ครูสนิทกับไอ้มินโฮมากป่ะวะ” ชิบหายละ เปิดประเด็นทำไมวะกู “หื้ม มินโฮ ก็สนิทนะเวลาไปเข้าค่าย ครูก็มักได้นอนกับเค้า เพราะเค้าเป็นกัปตันทีม เวลาเก็บสนามดึกๆงี้เค้าก็ชอบมาช่วยครูเก็บของ เป็นเด็กดีระดับนึงเลยล่ะ ทำไมหรอ ?” ครูลู่ห่านขับรถไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี ....... แล้วกูจะหงุดหงิดทำไมวะครับเนี่ย “อ่อพอดีเค้าฝากผมมาบอกครูว่า........” “ว่า ?” บอกไปดิว่ะ ไอ้เซฮุนมึงจะเงียบทำไมเนี่ย “ว่า...........” สัสแล้วครับ ทำไมปากผมมันไม่ยอมพูดวะ “ว่าอะไร เอ๋อแดกแล้วรึไงห่ะ - -” “ว่า..............” พูดไปดิวะเซฮุน !!!!! “ว่าทำไมผมหล่อจังครับ” “โหย ไรเนี่ยพอเลยยยยยยยย” ครูลู่ห่านทำหน้าเซ็งก่อนที่จะขับรถต่อไป ทำไมผมไม่บอกครูไปว่ะ........ทำไมคำพูดนั่นมันติดอยู่ที่ปาก ทำไมเรื่องแค่นี้ผมต้องมาคิดมากด้วย ยิ่งไม่ใช่เรื่องของผมด้วยซ้ำ ทำไมวะครับ..... “เห่ย พูดถึงมินโฮ นี่นายบอกกับครูว่าบัตรยังเหลือ 1 ใบใช่ป่ะ งั้นชวนมินโฮกันๆๆๆ ” ครูลุ่ห่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรวดเร็วและกดเบอร์มินโฮลงไป โอโห้ นี่จำเบอร์กันได้ด้วยเว่ย “มันไม่ว่างหรอกครั......’ “ฮัลโหล มินโฮเหรอนี่ครูลู่ห่านเองนะ วันเสาร์ไปเที่ยวสวนสนุกกันครูได้บัตรฟรีมา ห่ะ อะไรนะ ซะเซฮุนเค้าบอกครูรึยังเรื่องที่นายฝากมาบอก? อ่ออออ เรื่องนั้นเซฮุนบอกครูเรียบร้อยแล้วล่ะ 555555555555 ไม่ๆครูจะโกรธนายทำไม งั้นโอเคตกลงเจอกันวันเสาร์ 11 โมงนะ ? โอเคครับบ เจอกันครับ!” ซะ ซวยแล้วไง............... “เอ่อ ครูครับ มินโฮเค้าว่าไงบ้างอ่ะ” ผมสะกิดไหล่ครูลู่ห่านเบาๆหลังจากที่เค้าเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋า.... ทำไมรู้สึกความชิบหายจะบังเกิด..................  “55555555555555 ก็ตกลงมินโฮจะไปสวนสนุกกับเรา แล้วเค้าถามเรื่องที่เค้าฝากนายมาบอกครู แล้วก็ถามว่าครูไม่โกรธเค้าเหรอ ครูงงว่ะครูจะโกรธเค้าไมวะแค่บอกว่านายหล่อ 5555555555555” ชะ ชิบหายแล้วไหมล่ะกู !!!!!!!!!!!!!!!!!