Squareroot 16

Squareroot 16

            "นี่ครูเชื่อจริงๆเหรอว่าแม่งมีอีตัวกินกระต่ายนั้นจริงๆ"

            "กะ ก็ โว้ย ไม่รู้โว้ย T _ T"

ผมตะโกนถามครูขึ้นขณะที่ครูกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องของครูเพื่อรอเวลาที่เราจะไปโรงเรียน ผมล่ะอยากจะบ้าตายกับความคิดของครู คือก็ยังงงๆอยู่นะครับว่าทำไมต้องไปนอนโรงเรียนพิสูจน์ล่าท้าแวร์วูฟล์ ถ้าถาว่าเข้าใจครูไหม เข้าใจครับ เข้าใจว่าแค่นี้มันก็ยังจะเจอกันลำบากเวลาไปไหนมาไหนด้วยกันในโรงเรียนนี่คนมองตามเป็นแถบอ่ะครับ เพราะผมหล่อด้วยมั่งเค้าเลยมองเห้อ 

            "ครูรีบอาบดิวะ ไม่งั้นผมจะนอนรอแล้วนะโคตรง่วง"

ผมหาววอดๆก่อนที่จะลุกไปปิดหน้าจอทีวีที่ต่ออยู่กับเครื่องเล่นเกมส์

            "รีบไปไหนวะ เสร็จละๆๆๆๆ"

ครูเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพมีเพียงขนหนูที่พันรอบเอวบางไว้ ร่างกายท่อนบนมีเพียงผ้าเช็ดตัวอีกพื้นที่คลุมไหล่ของครูเอาไว้ ผมมองภาพข้างหน้าและกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่..............ไอ้สัสหายง่วงเลยกู

นะโมตะสะ ตัสสะ ภัคคะวะโต ไข่อย่าเพิ่งโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธะสะ.........

            "คระ ครูครับ เราจะออกไปนู้นกันกี่โมงอ่ะ"

ผมถามขึ้นขณะท่สายตายังคงจับจ้องไปที่อีกคนที่กำลังเช็ดผมอยู่หน้ากระจก

ไอ้เชี่ยไม่ไหวแล้วเว้ย!!!

            "อีกสักพักอ่ะมั้ง เดี๋ยวอี้ชิงเค้าคงโทรมา เหี้ย !! ทะ ทำไรอีกเนี่ยยย ออกไปโว้ยยยย"

ครูร้องว๊ากลั่นห้องเมื่อผมได้เดินเข้าไปสวมกอดครูจากด้านหลังพร้อมกับสอดมือไปรัดเอวเปลือยเปล่าไว้แน่น ผมไม่ได้ทะลึ่งนะครับแค่กลัวครูหนาวเคยได้ยินเปล่าครับๆๆๆ ถ้าหนาวอ่ะให้เอาเนื้อห่มเนื้อ :-)

            "ปล่อยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย T _ T แม่งจั๊กจี้พุงงงงงงงงง "

            "เห้ย ครูใจเย็นดิยิ่งดิ้นเดี๋ยวผ้าหลุดนะครับ"

            "อะ ไอ้ตุ๊ด T _ T"

ครูลู่หานหยุดดิ้นและใช้ศอกกระทุ้งท้องผมเบาๆแทน เพราะเหมือนครูจะรู้ว่าถ้ายิ่งดิ้นไปมากกว่านี้ไอ้ผ้าผื้นเดียวที่คุมเอวไว้มันจะหลุดขึ้นมาจริงๆ ผมยิ้มอย่างสะใจก่อนที่จะใช้คางเกยไหลอีกคน

            "เสาร์นี้ไปดูหนังกันนะครับ"

            "ก็เพิ่งไปดูมาไม่ใช่ไง ปล่อยได้แล้วครูจั้กจี้ T _ T"

            "ก็อยากดูบ่อยๆ"

            "ก็ไปดูกับเพื่อนนายดิวะ T _ T"

            "ผมหมายถึงอยากดูกับครู อยากจับมือ อยากกอด อยาก........."

            "โว้ยยยยยยยยยยย พอเลย T _ T !!! ไปรอที่ห้องตัวเองเลยครับนักเรียนโอ !!!!"

ครูใช้ศอกกระทุ้งท้องน้อยและหันตัวเอามือมาปิดปากผมไว้อย่างว่องไวพร้อมกับเอามือนึงจับผ้าเช็ดตัวไว้แน่น 

            "โอเคครับๆ ไปแล้วๆ 555555555555555 จะไปแล้วบอกผมด้วยนะครับ"

ผมยกมือขึ้นเหมือนยอมแพ้ก่อนที่เดินถอยหลังออกมาจากห้อง..........และเข้าห้องตัวเองไป....

...

..

...

ปัง

            "ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คนนนนนนนนเหี้ยอะไร โคตรน่ารักเลยยยยยยยยยยย ไอ้สัสสสสสสสสสสสสสส แฟนกูน่ารักที่สุดในโลกกกกกกกกกกก"

หลังจากที่ประตูปิดผมก็ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งและพุ่งหลาวใส่เตียงไอ้สัสยำนร้พ่ำนรำพีย้เ

เห็นมั้ยครับเห็นไหมไอ้สีหน้าเมื่อกี้อ่ะครับหน้าแดงๆแก้มขาวๆตาโตๆ
โอ้ยไอ้สัสเอาใครมาแลกก็ไม่ยอมเอาใบตงใบเตยเอาสาวแม็กซิมใส่พานไม่ให้ผมก็ไม่แล...
ล้อเล่นครับอาจจะลองวันไนท์สแตนสักคืนแต่กับครูลู่นี้ขอตลอดชีวิตอ่ะครับคนอะไรไมน่ารักงี้วะโมโหห็น่ารักร้องไห้ก็น่ารักแดกข้าวก็น่ารักไม่อยากจะคิดถึงตอนจุ๊กกรู๊จุ๊กกีโกดพ่ำเพ่เยนร่ !!!

            "ก็เอาเป็นว่าเรากับคริสจะอยู่ในห้องพยาบาลแล้วลู่กับเซฮุนไปอยู่ต้องห้องกรรมการนักเรียนนะ เรากับคริสจะดูไปก่อนถ้าถึงเที่ยงคืนเมื่อไหร่จะโทรไปปลุกอ่อละ แล้ว ก็ ระวังตัวด้วยนะ T _ T"

            "อะ อื้ออี้ชิงของเราด้วยนะ T _ T"

ผมยืนกอดอกดูภาพสองเคะน่ารักมุ้กหมับๆคู่เลสเบี้ยนตรงหน้ากอดกันอย่างง่วงๆ ตอนนี้เป็นเวลา 3 ทุ่มครึ่งและผม คริส ครูอี้ชิง ครูลู่ก็อยู่ที่โรงเรียนเป็นอันที่เรียบร้อยสำหรับปฎิบัติการล่าท้าแวร์วูฟล์ ซึ่งเราตกลงกันไว้ว่าครูอี้ชิงกับอ้คริสจะนอนในห้องพยายาบาลซึ่งหน้าต่างสามารถมองไปเห็นกรงกระต่ายของห้องเกษตรได้อย่างชัดเจน ส่วนผมกับครูลู่ก็ไปอยู่ที่ห้องคณะกรรมการนักเรียนซึ่งกระจกก็สามารถมองเห็นได้เหมือนกันแถมยังกระโดดลงจากหน้าต่างไปตรงพื้นได้อย่างสบายๆ 

            "เราไปแล้วนะอี้ชิงกับคริสเฝ้าดีๆถ้ามีอะไรอ่ะโทรหาเราได้ตลอดเลยนะเว่ย !!! "

ครูลู่ชูมือขึ้นไฟท์ติ้งและทำสายตาวิ้งวับชูวับๆตรั่บๆให้ครูอี้ชิง แหม่ทีผมนี่เคยทำบ้างป่ะครับวันๆเอาแต่หลบหน้าพอโดนจ้องหน่อยก็หันมาด่าแบบนี้มันน่าน้อยใจชิบหายอ่ะครับนี่คนหล่อนะครับไม่ใช่ตุ๊ดนะครับหาแฟนแบบนี้ไม่ได้แล้วนะครับหายากนะครับทำไมไม่เอาใจแบบนี้บ้างครับ

            "ไปกันได้แล้วผมง่วง โชคดีนะครับครูอี้ชิง"

ผมเดินไปกระชากแขนครูลู่หานก่อนที่จะพาเดินไปห้องกรรมการนักเรียน

            "จะกระชากทำไมเนี่ย!"

ครูลู่หานพูดและสะบัดออกเมื่อเราเข้ามาถึงในห้องกันแล้ว

            "ไม่รู้อ่ะครับแม่งหึงอ่ะหวงอ่ะทำไงได้อ่ะครับไม่ชอบให้ครูกับกอดไปจับไปนู้นนี้กับใครอ่ะครับ มันหวงอ่ะครับครูเป็นของผมคนเดียวอ่ะหวงตัวบ้างดิทำแค่นี้ทำได้ป่ะอ่ะอ่ะอ่ะ"

            "โว้ยยยยยยยยย หะ หยุดพูดได้แล้ว..... T _ T"

ครูยกมือขึ้นปิดหูพร้อมกับใบหน้าที่แดงขึ้นเรื่อยๆ ดูก็รู้ว่าเขิน 555555555555555555555555 ไอ้เชี้ยชอบแกล้งวะ คนอะไรน่ารักน่าแกล้งชิบหาย ผมหัวเราะขึ้นก่อนที่จะหันไปรอบๆห้องและพบว่ามีเพียงฟูกที่คลุมไปด้วยผ้าปูสีขาวพร้อมกับผ้าห่มอีกหนึ่งตัวที่ถูกจับไว้ข้างๆหน้าต่าง ผมมองออกไปยังกรงกระต่ายแล้วรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆอย่างอธิบายไม่ถูก อูยไอ้สัสอย่าบอกนะว่าแม่งเป็นอะนุภาพของไอ้แวร์วงแวร์วูฟล์เชี่ยไรนั่น พูดละขนลุก 

            "เอ้อครูถ้าผมปวดขี้ตอนดึกๆงี้ทำไงอ่ะ"

ผมหันไปถามครูที่กำลังจัดที่นอนให้เข้าที่

            "ก็ไปดิวะ เกี่ยวไรกับครู"

            "เอ้างี้ถ้าครูตื่นมาแล้วไม่เห็นผมงี้ไม่ร้องไห้คิดถึงผมจนตายเลยอ่อครับ"

            "กูง่วงละอ่ะนอนกัน คร่อก"

ครูทิ้งตัวลงฟูกและเมินเฉยต่อไปมุขเสี่ยวๆของผม เมินหน้าเมินได้ครับไม่ว่าแต่เมินมุขนี่อย่าหาว่าไม่เตือน

            "เชี่ย!!! ทำไรวะเนี่ย โอ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พะ พอแล้ว โอ้ย ครูหายใจไม่ทันโว้ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ผมกระโจนลงฟูกตามครูลู่ไปติดๆพร้อมกับลงมือจี้ไปที่เอวของครูที่นอนอยู่ ครูขดไปมาตามสัมผัสที่จี้เข้าไปที่เอวของผมก่อนที่จะหยุดชะงักเมื่อจมูกของครูได้สัมผัสเข้ากับหน้าผากของผมอย่างผ่านๆ 

            "ผมจูบครูนะ....."

            "อะ ไอ้บ้า ใครเค้า....ถามกัน......."

เรามองหน้ากันสักพักก่อนที่จะค่อยๆลดระยะห่างให้ใกล้เข้าหากันเรื่อยๆจนสามารถสัมผัสถึงการหายใจเข้าออกของอีกฝ่าย...และไม่นานนักปากของเราก็ได้ประกบกันรสชาติหอมหวานที่ผมเคยได้รับมันยังหวานไม่เคยเปลี่ยน ผมใช้อีกมือประคองหัวอีกคนและกดเบาๆเพื่อให้จูบของเราแนบแน่นกันกว่าเดิม

            "อื้ม เซฮุน พะ พอก่อน"

เห่ยแป่บดิวะ กำลังอิน

            "ซะ เซฮุน อื้อ พอแล้ว เดี๋ยวต้องตื่นอีกรอบนะ"

ตื่นตอนนั้นก็ค่อยตื่นดิครับแต่ตอนนี้ผมอ่ะโคตรตื่นเลย คึกเลย หยุดไม่ได้ละ

            "อื้อ เซฮุน......"

เสียงเริ่มอ่อนนี่แสดงว่าเริ่มเคลิ้ม

            "จะหยุดหรือต้องให้ถีบไข่แบบคราวที่แล้ว...."

            "โอเคครับ หยุดเลยเคเลยง่วงเลยครับ หูบง่วงจังนอนกันๆๆๆ ฝันดีนะครับแฟนอ่ะซารังเฮโย๊ว"

ผมผละตัวออกจากครูอย่างรวดเร้วะร้อมกับทำท่าซารังเฮให้ครูอย่างลวกๆและทิ้งตัวลงไปกับฟูก กูง่วงดยครับเครื่องดับเลย นึกถึงวันนั้นแล้วเจ้บไม่หายประหนึ่งแผลในใจพูดขึ้นมาทีไรเสียวไข่จี๊ด

            "ถ้าน่ารักแบบนี้ไปตลอดครูจะมีของขวัญให้นะครับ ฝันดีนะครับแฟน 55555555555555 "

ครูลู่ที่เหมือนจะเข้าใจว่าตอนนี้ผมเซ็งเข้าขั้นโคตรๆพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะไปด้วยและก้มลงจุ้บหน้าผากผมเบาๆ ก่อนที่จะซุกตัวเข้าไปในผ้าห่ม ผมจากที่อารมณ์ค้างเป็นหมางอยคอยรักที่ดอยตุงโดนจุ้บจากครูไปดอกเดียวเท่านั้นแหละครับไอ้สัสสวรรค์เลยฟินเลยเดี๋ยวรู้เลย ผมพลิกตัวหันไปมองคนตรงหน้าที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่และค่อยๆโอบกอดเค้าให้มาอยู่ในอ้อมอกของผม.....ก่อนที่จะหลับตาลง.....

            "ฮุน.........."

            "เซฮุน..........."

            "คะ ครับ"

            "ตื่นได้แล้ว"

            "โหยไรป๊าขอ 5 นาทีๆ"

ผมปัดมือไปมาและซุกหน้าเข้ากับหมอที่รักเหมือนเดิม

            "ป๊าเชี่ยไรครับ!!!! ตื่น !!! ได้ !!! แล้ว !!!!"

            "โอ้ย!!!! ครู ไรวะเนี่ยมาตะโกนใส่หูผมทำไม"

ผมกระเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันทีเมื่อครูอยู่ๆก้มาตะโกนใส่หูผมซะงั้นโหไอ้สัสนี้หูคนนะครับไม่ใช่หูอัลปาก้าสะสมขี้หูมาสองปีมาทำมันเต้นระบำวันเดียวนี้ไหลออกมาเป็นน้ำตกเลยครับ

            "คะ ครู ปวดฉี่ T _ T"

            "เอ้า ก็ไปดิครับ โหยมาปลุกคนกำลังฝันดีๆ"

ผมเกาหัวอย่างงงๆ นี่ก็ไม่ค่อยดึกเท่ารไหร่เลยครับ แค่เที่ยงคืนกว่าๆ ไม่ค่อยง่วงเลยครับแค่จะเดินไปถอดจิตไปได้

            "................ฮึก"

            "พอเลยครูๆๆๆๆ ไอ้มุขแกล้งร้องไห้นี่ผมเจอมาบ่อยละครับ"

            "ฮึกนี่ตั้งใจจะให้ครูไปคนเดียวใช่ไหมนี่ไม่ห่วงครูใช่มั้ยถ้าครูโดนหมาป่าแหวกท้องครูนายก็จะไม่ห่วงครูใช่มั้ยใช่สิ้ครูมันไม่น่ารักไม่มีนมไม่ดสพเอยพำน้านยะก้ายกพร้าเพหาร้เยพำน"

            "โอเคๆๆๆๆ หยุดพูดนะครับคนดี เดี๋ยวพี่พาไปนะครับคราวหลังถ้ารู้จะไปนอนที่อื่นนี่อย่าลืมพกกระโถมาฉี่ด้วยนะครับโอเคนะครับ"

ผมลุกขึ้นจากเตียงและหยิบไฟฉายข้างๆโต๊ะขึ้นมาไว้ในมือพร้อมกับดึงครูออกจากห้อง ปกติของครูเค้าแหละครับไม่ได้ด้วยไอ้สายตาอ้อนๆนั้นก็ต้องจู้จี้จุกจิกพูดไปเรื่อยๆจนกว่าผมจะรำคาญ น่าถีบ เอ้ยน่ารักเนอะครับแฟนใครก็ไม่รู้

            "เซฮุนน่ารักที่สุดเลยวะ 555555555555555555555555555"

            "ครูค้าบบบบ เร็วๆดิยุงกัด"

ผมชี้ไฟฉายไปมาเพื่อไล่ยุงที่เริ่มแม่งมารุมผม คือนี่กูเนื้อหอมหรือไงครับตอมกูเหมือนถุงเลือดเลยนะไอ้สัสรู้งี้พกไม้ช็อตยุงมาครับหวดที่แบบเทนนิสเอาให้ตายแม่งทีละสองสามร้อยตัว

            "ปะ แป่บดิ ก็มันมืดอ่ะ"

ครูลู่ที่อยู่ในห้องน้ำตะโกนบอกผมด้วยเสียงสั่นๆ เข้าใจนะครับว่ากลัวแต่ประเด็นคือกูก็กลัวครับละเสือกอยู่ท่ามกลางป่าไม้ดก โรงเรียนแม่งมีห้องน้ำก็ตั้งเยอะแยะมาเข้าอะไรต้องที่แม่งมืดๆวะเนี่ย

ฟุ่บ

เหี้ย................

ผมหันไฟฉายไปยังพุ่มไม้ที่ผมได้ยินเสียงเหมือนมีตัวอะไรสักอย่างกระโดดเข้าไป..........

อะ ไอ้สัส นี่ไม่ขำนะครับ

            "เห้ยครูๆๆๆ เสร็จยังครับนี่ง่วงมากง่วงดคตรๆๆๆดคตรแบบอยากกลับไปที่ห้องแล้วอ่ะครับไม่ไหวแล้วครับง่วงมากง่วงจริงๆไม่ได้กลัวอะไรที่ไหนเลยนะครับๆๆ"

มือที่ถือไฟฉายของผมเริ่มสั่นไม่เป้นจังหวะเมื่อไอ้พุ่มไม้นั่นเริ่มเคลือนไหวผิดปกติขึ้นไปเรื่อยๆ

และมากขึ้นเรื่อยๆ....................

            "หะเหี้ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ผมหลับตาปี้และแหกปากร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่าไอ้สิ่งที่อยู่ในพุ่มไม้นั่นมันได้กระโจนออกมาข้างหน้าผมแล้ว!!!!!

.........................................

................

มะ ไมเงียบแปลกๆวะ.................

ผมค่อยๆลืมตามาทีละนิด........และกลั้นใจส่องไฟฉายไปยังด้านหน้าและสิ่งที่พบก็คือ.....

ชะเชี่ย กระต่าย ???????????????????????????

แล้วมันมาทำเหี้ยอะไรอยู่ตรงนี้วะ

            "ซะ เซฮุน!!!! เป็นไรมากป่ะเนี่ย เกิดไรขึ้น!!!"

ครุลู่หานพุ่งออกมาจากปรูห้องน้ำในสภาพที่สองมือจับขอบกางเกงไว้แน่นเพราะยังใส่ไม่เสร็จสมบูรณ์.......
ให้ช่วยใส่มั้ยครับ เสร็จเลยนะเสร็จเลย

            "อ่อ กระ กระต่ายอ่ะครับสงสัยมุดออกมาจากกรง"

ผมเดินเข้าไปจับไอ้กระต่ายตุ๊ดนั้นขึ้นมาพร้อมกับหันหน้าไปถามครูว่าจะทำยังไงกับมัน

            "อะ เอาไปไว้ในกรงเหมือนเดิมดิ"

ครุลู่หานตอบผมอย่างตะกุกตะกักพร้อมกลืนน้ำลายลงคอคำใหญ่เมื่อมองไปทางกรงที่อยู่ในโรงเกษตรเก่าๆนั้น ผมมองตาสายตาของครูไปก็ตกใจช็อคเหมือนกันละครับโหไอ้เหี้ยโรงเรียนก็ตั้งไฮโซมึงเฉียดเงินมาซื้อหลอดไฟติดโรงเกษตรบ้างก็ได้นะครับนี่แม่งมืดเป็นสีผิวไอ้จงอินเลย

            "งั้นครูเอาไปดิเดี๋ยวผมดูทางให้"

            "เห่ยครูดูเองครูสายตาดีกว่านาย"

            "เห่ยครูแต่ผมสูงกว่ามองเห็นไกลกว่า"

            "เห่ยตะ......."

แกร๊ง

............................................

อะ

อีเหี้ย .......................................................

เสียงเชี้ยไรวะครับ อะ ไอ้สัสแล้วแม่งดังมาจากในกรงกระต่ายอ่ะโว้แม่วบะส้สะเยวก

            "รีบเอามันไปปล่อยไว่หน้ากรงละ แล้วรีบกลับห้องเถอะ T ^ T"

ครูลู่หานกระตุกชายเสื้อของผมและสั่งผมด้วยอาการเดียวกันคือหน้าซีดตัวสั่นทำเชี้ยไรไม่ถูก ผมผลักหน้าหงึกๆและกลืนน้ำลายลงคอก่อนค่อยๆย่องเข้าไปที่กรงวกับครูคนละก้าว ไฟฉายจากที่ส่องไปข้างหน้าตอนนี้ได้ถูกเบนไปทางอื่นเพราะไอ้การที่ส่องไปข้างหน้าเนี่ยยิ่งทำให้แม่งความกล้าในการก้าวขาลดลงเพราะกลัวว่าจะเจอกับสิ่งที่กูไม่ต้อการเจออ่ะครับ

            "รีบๆกลับบ้านมึงเลยอีตุ๊ด"

ผมค่อยๆปล่อยกระต่ายสีขาวตัวนั้นลงไปหน้ากรงก่อนใช้เท้าเขี่ยๆให้กรงเปิดออกและใช้ดันตูดน้องต่ายเข้าไปในกรงอีกที ไปดีมาดีนะลูก

            "เชี่ยมึงเข้าไปดิวะ"

ผมต้องอุทานขึ้นเมื่อใช้เท้าดันตูดมันเข้าไปข้างในเท่าไหร่มันยิ่งสั่นและตัวแข็งทื่อมาเท่านั้น

ชิบหายละ

กูเริ่มรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆละ

            "เซฮุน กะ กลับห้องเถอะว่ะครูว่าแม่งแปลกๆละ T _ T"

ครูลู่หานกำชายเสื้อของผมแน่นและขยับเข้ามาชิดตัวของผม แต่ด้วยความอย่ารู้อยากเห็นซึ่งแม่งอะไรที่จังไรมากคือเข้าใจป่ะครับรู้ว่ามันแปลกๆรู้ว่ากลัวแต่ไอ้ความอยสากรู้อยากเห็นนี่มีอำนาจเหนือกว่าจริงๆ....ผมค่อยเอื้อมมือไปจับไฟฉายมาจากมือของครูพร้อมๆกับค่อยๆเลื่อนไปยังข้างหน้า....

เพลี๊ยะ!!

            "เห่ยครู!!!! ไรเนี่ย เจ็บนะครับ"

ผมต้องสะดุ้งทันทีเมื่อไอ้จิตใจแม่งเพ่งอย่ากับการสโลโมชั่นไฟฉายให้เคลื่อนไปยังข้างหน้าอย่างช้าๆ พอไอ้ตัวไฟมันกำลังจัสิองไปข้างหน้าอยู่นั้นครูลู่แม่งอยู่ๆก็โผล่มาตบมือผมซะงั้น เชี่ยแม่งอย่างเจ็บ.....เห็นตัวเล็กๆเตี้ยๆบางๆแต่ที่จริงนี่โคตรแรงควายอ่ะครับน่องขานี่เป็นมัดๆศิษย์น้องตุ้มอ่ะครับ

            "เซฮุน ไม่เอา T _ T"

ครูลู่ขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเหมือนรู้ว่าผมจะทำอะไร เนื้อคู่ก็งี้ครับคิดอะไรรู้หมดอับดุลมาเอง

            "เอาน่าครูจะได้รู้ๆไปเลยว่าแม่งตัวเหี้ยไรกันแน่"

            "เชี้ย!!! อย่าเรียกเค้างั้นดิ.....ถ้าเค้าฟังเราออกจะว่าไงว่ะโว้ยคิดบ้างดิ"

            "เห่ยครูไร้สาระว่ะมันก็ร้องเป็นแค่เอ๋งๆๆๆๆวู้วๆๆๆๆ เท่านั้นแหละ"

ผมสะบัดมือครูออกเบาๆอย่างเอาแต่ใจและกระชับไฟฉายในมือให้แน่นกว่าเดิม
เอาว่ะ ไอ้ฮุนสู้เค้า!!!

ตึกตักตึกตัก......

            "เซฮุน!!!!!!!!!!!!!!!"

            "เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่เอามึงออกไป๊ ออกไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เชี่ยพ่อครับๆๆๆๆๆๆ"

ผมสะดุ้งตัวเข้ากอดครูลู่และซุกหน้าลงตรงไหลขวาของครูพร้อมกับส่ายหัวไปมาๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ แวร์วูฟล์จะกินกูแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่กูอยากมีลูกกับครูลู่กูอยากจุ๊กกรู๊วกับครูก่อนไอ้เหี้ยยยยยย

            "เซฮุน......"

            "ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอามันออกไป ไอ้เหี้ยมึงออกไปกูมีพระนะโว้ย"

            "ฮุน................."

            "ไม่ครับไม่ๆๆๆๆๆๆๆ มึงเข้ามาดิไอ้สัสเข้ามาดิเดี๋ยวเจอพ่อกูอ่ะมึงเดี๋ยวหนาวพ่อกูขายตู้เย็นเปิดโรงน้ำแข็งอ่ะอีเชี้ย มาดิๆๆๆๆๆๆๆ ป้อดเหรอมึง ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ"

            "แหกตาดูก่อนครับนักเรียนโอ..........."

ครูลู่จับหัวผมขึ้นแล้วหันให้ไปข้างหน้า..........ซึ่งไม่มีเหี้ยอะไรเลยนอกจากความมืด..........

            "ละ แล้วครูตะโกนตั้งแต่แรกทำไมล่ะครับ"

ผมรีบแก้ต่างให้ตัวเองทันที ชิบหายละครับมาดพระเอกฟิคหายไปกับลมตด

            "ก็เมื่อกี้ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆนี่หว่า........แต่นักเรียนโอครับ มึงเนียนละครับ เลิกกอดครูก่อนนะครับ - _ -"

ครูลู่แกะมือของผมออกและทำท่าจะต่อยผม โหยไรวะคนเค้าอุตส่าห์กำลังเคลิ้มๆ ไอ้ตัวผมที่หลังจากทำท่าหลุดแมนให้ครูเห็นไปแล้วหลายรอบขอกอบกู้มันอีกครั้งเถอะครับ!!!

ผมหยิบไฟฉายที่ทำตกอยู่เมื่อกี้ขึ้นมาพร้อมกับยักไหล่พื่อวอร์มร่างกายแก่การบุกดงกระต่ายเพื่อตามหาหมาป่า มาถึงขนาดนี้แล้วมึงคงไม่โผล่มาหรอกครับ มาเถอะค่ะแวร์วูฟล์ของมึงอ่ะ !!!!!

            "เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!"

ผมและครูร้องออกมาพร้อมกันเมื่อในช่วงเวลาที่ผมหันหน้ามาคุยกับครูอยู่นั้นก็มีตัวเหี้ยอะไรสักอย่างพุ่งออกมาจากในกรงกระต่ายและวิ่งชนพวกผมก่อนที่จะล้มลุกคุกคลานไปกัพื้น

ไอ้เชี่ยแม่งโว้ยแวร์วูลฟ์ตัวเป็นๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยไอโฟนกูอยู่ไหนขอถ่ายลงทวิตก่อนครับๆๆๆๆสายน่ำดเพ

            "ฮรืออออออออออออ อย่าทำน้องเลย น้องผิดไปแล้วน้องแค่อยากได้บันนี่จังฮรือออออออออ"

Sหะ ห่ะ...........................................

วะ แวร์วูฟล์....................พูดกับกูเหรอครับ ????

ผมหันมองหน้าครูทันทีที่ไอ้ตัวแวรืวูฟล์นั้นพูดขึ้น เอ้าชิบหายละไงครับนี่มันอะไรกันแน่.........

            "น้อง น้องไม่ได้ตั้งใจปล่อยข่าวฮรืออออ ตะ แต่เซฮุนกับคริสเห็นน้อง นะ น้องกลัวฮรือออ"

ผมกับครูยิ่งกันเป็นไก่ตาแตกเข้าไปอีกเมื่อไอ้ตัวแวร์วูลฟ์ที่ว่าแม่งพล่ามออกมาไม่หยุด ผมมองหน้าครูอีกรอบก่อนที่จะส่งสายตาวิบวับๆๆๆวิ้ววิ้ดเป็นเชิงบอกว่าผมจะทำอะไร ครูลู่หานพยักหน้าตอบรับยืนยันในสิ่งที่ผมจะทำ .......ผมค่อยเดินตรงไปหาไอ้สิ่งที่ทุกคนในโรงเรียนคิดว่าเป็น 'แวร์วูฟล์'

            "อยะ อย่าทำอะไรน้องเลยยยยยยยย ฮรืออออออออออออออ โฮกกกกกกกกกกกก"

ผมย่อลงข้างๆเจ้าสิ่งนั้นก่อนที่จะยื่นมือออกไปผลักให้มันหันหน้าซึ่งเป้นจังหวะเดียวกับที่ครูลู่หานส่องไฟไปยังมัน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

            "เจ้นู้ป !!! / เจ้นู้ป !!!"

            "น้องผิดไปแล้ววววววววววววว T  _  T"









krislay part  

            "คะ คริส ครูต้องโทร อ่ะ หา ลู่หานเค้านะ "

            "เอาไว้ก่อนเถอะครับ :-)"

"คะ คริส ครูบอกว่าให้พอ !!!"

ผมดันหน้าไปคนตรงหน้าให้ออกไปจากซอกคอของผม พร้อมกับลุกขึ้นจากเตียงคนไข้และมองไอ้คนตรงหน้าเขม่ง นี่มันอะไรกัน!! นี่เรามาสังเกตการ์ณนะ......ไม่ใช่มา........ หึ่ย !! T /// T

            "นี่ครูคิดจริงๆเหรอครับว่ามันมีไอ้ตัวแบบนั้นอยู่จริง"

เด็กหน่มร่างสูงโปร่งข้างหน้าผมพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ โถ แล้วใครมันมาเป่าหูผมเล่าวะ ว่าไอ้ตัวแวร์วูฟล์อะไรนั่นนะมีจริงแถมยัง แถมยัง ชอบกินกระต่ายน้อยกลอยใจ ฮึก กระต่ายน้อยที่แสนน่ารักของผม เดี่ยวเจออี้ชิงใส่ฮุคขวาทะลวงหมัดซ้ายแม่มเลย ภเะพๆ่เนรพำี่เนรพำ T _ T

            "เพราะนายนั่นแหละที่มา อ๊ะ !!"

ในขณะที่ผมกำลังออกปากพูด คริสก็ได้เข้ามารวบเอวผมไว้บอกพรมจูบไปทั่วซอกคอของผม

            "คืนก่อนก็มีคนมาขัด......คืนนี้อย่าหวังว่าจะรอดนะครับคุณครูอี้ชิง"

            "อื้อ......"

คริสพูดออกมาพร้อมกับขบที่ใบหูของผมเบาๆ ...พูดถึงคริส.....คะ เค้าคือแฟน...หนุ่มของผมเองครับ...กะ ก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่สายตาของผมถูกเค้าสะกดไว้ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่สายตาของเราประสานกัน ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มันเกิดความสัมพันธ์แบบนี้ขึ้น.....เรื่องอาจจะเริ่มมาจากวันที่มีเรื่องกับรุ่นพี่โรงเรียนอื่นแล้วบังเอิญผมไปเจอเข้าและส่อไม่เข้าเรื่องไปขยั่นขยอให้เค้าตามมาที่รถพร้อมกับทำแผลให้เรียบร้อย แต่กลับได้เพียงแค่คำว่า 'ยุ่งไม่เข้าเรื่อง' นั้นทำให้ผมไม่ถูกชะตาในเด็กคนนี้เอามากๆ แต่พักหลังๆนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคริสตั้งใจหรือเกิดเค้าอาจจะเดินตกบันได เดินชนเสา หัวกระแทกโต๊ะอยู่บ่อยๆจึงทำให้เค้าต้องมาหาผมที่ห้องพยาบาลบ่อยขึ้นเรื่อยๆ จนมันเกิดความสัมพันธ์แบบนี้ขึ้นแหละครับ แต่ผมก็จะไม่ปฏิเสทหรอกครับว่าผมน่ะตกหลุกรักคริสเข้าไปเต็มๆปาแล้ว

            "ถ้าอยากเจอหมาป่ามากขนาดนั้น....ผมเป็นให้ก็ได้นะครับกระต่ายน้อย"

            "เฮ้ .... จะ เจ็บนะ"

ผมร้องออกมาเบาๆเมื่อคริสได้ไล้พรมจูบไปทั่วๆบริเวณไหปลาร้าก่อนที่จะขบลงตรงไหล่ขวาของผมเบาๆ

            "กระต่ายน้อยของผม....."

ดูเหมือนคริสจะแกล้งไม่ได้ยินที่ผมพูดและลงมืองับไปทั่วไหล่ทั้งสองข้างของผม เค้าค่อยๆใช้มือสากปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผมออกและออกแรงดันไล่ให้ตัวเดินถอยหลังไปตามแรงดันนั้นจนชนเข้ากับเตียงคนไข้ของห้องพยาบาล ผมเอนตัวลงกับอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้จูบของเราขาดตอน ลิ้นร้อนของคริสสอดเข้ามาในโผลงปากของผมพร้อมกับมอบจูบรสหอมหวานให้แก่ผม

            "ตัวหอมเป็นบ้าเลย"

คริสถอนจูบและกระซิบข้างๆหูของผม นั้นทำให้ผมรู้สึกเสียวซ่านได้มากกว่าเดิมเป้นเท่าตัวเพราะมันเป้นจุดอ่อนไหวของผม คริสปลดกางเกงและกางเกงชั้นในของผมออกอย่างรวดเร็วผมกับใช้มือถูไถไปมากับแก่นกายของผม.....

ถึงจะน่าอาย แต่ถ้าเป็นคริส ผมก็ไม่ต้องรู้สึกเขินอายอะไรอีกต่อไปแล้ว...

เพียงแค่หลับตาและปล่อยใจไปกับมัน.....

            "อ๊ะ ระ เร็วไปรึเปล่า"

ผมต้องร้องทักขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกถึงแก่นกายที่จ่ออยู่ตรงบริเวณช่องทางด้านหลัง

            "ผมมีอารมณ์ตั้งแต่ได้กอดครูแล้วนะครับ รู้ตัวรึเปล่า......"

คริสก้มลงจูบผมอีกครั้งพร้อมกับลากมือสากไปตามร่างกายของผม

            "อะ ไอ้เด็กหื่นกาม อ๊า!"

ยังไม่ทันที่ผมจะตั้งตัวทันสัมผัสที่จุกเสียดก็ได้เข้ามาโจมตีผมอย่างรวดเร็ว ทั้งๆที่ปากของเราก็ยังประกบกันอยู่ไอ้เด็กบ้านี่อยู่ๆก็ยัดออกมาได้ยังไงกัน เห็นใจครูบ้างดิวะ !!

            "อื้อ อ่ะ มะ มือ มือ"

ผมปล่อยมือจากที่คล้องคอของคนตรงหน้ามาไว้ข้างลำตัวพร้อมกับไขว้ขว้าหามือหนาของคริส

            "อ่า อยู่นี้แล้วครับ อื้ม"

คริสเอื้อมมือมาจับมือผมไว้แน่นพรเอมกัยสะโพกที่ยังเคลื่อนไว้เข้าออกตลอดเวลา แม้จะรู้สึกจุดเสียดและเจ็บหนึบๆมากขึ้นเท่าไหร่ความรู้สึกดีของผมก็ยิ่งสูงขึ้นมากเท่านั้น คริสละมือออกจากมือของผมพร้อมกับคว้าเอาเข้ากับสะโพกบางเป็นที่ยึดมั่นและค่อยๆเพิ่มความแรงและถี่ให้แก่สัมผัสเข้าออกนั้น

            "อ่ะ อ่ะ อ่ะ คริส อ่ะ ตะ ตรงนั้น"

ผมครางออกมาพร้อมกับแยกข้าของตนออกให้กว้างขึ้นกว่าเดิมเพื่อให้แก่นกายใหญ่เข้าให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อตอบสนองความต้องการของผม ผมใช้มือบางของตนเองรูดรั้งขึ้นลงแก่นกายของตนเองเพื่อบรรเทาอาการปวดหนึบๆตรงปลายก้อนเนื้ออ่อนไหวของผม.........ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่อี้ชิงขี้อายคนนั้นได้หายไปเมื่ออยู่หน้าร่างสูงนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมกระหายกลิ่นอายและความรักอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มือบางของผมพยายามที่จะน้อมคอแกร่งลงมาจูบแม้ส่วนล่างยังคงโดนกระแทกเข้ามาไม่หยุด

            "อ่าส์ จะ จะถึงแล้วครับ อ่าส์ อะ อี้ชิงเรียกชื่อผม"

            "คะ คริส อ่า คริส คริส คริส อื้อ"

คริสจับขาของผมให้แยกยิ่งกว่าเดิมและเพิ่มความแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆจนถึงขีดสุด พร้อมกับมือของผมที่รูดรั้งแก่นกายของตัวเองให้สอดคล้องกับสัมผัสเข้าออกของคริส

            "อ่าส์ อี้ชิง อ่าส์ ซี๊ด....... อ่ะ อ๊ะ !"

            "อ๊า !!!"

คริสขยับแก่นกายเข้าออกอย่างไม่ยั้งก่อนที่จะปล่อยน้ำรักขาวขุ่นในตัวของผมผสมกับน้ำกามที่ผมปลดปล่อยออกมา คริสกระแทกแก่นกายเข้าออกอีกสองสามทีเพื่อปลดปล่อยน้ำกามให้หมดก่อนที่จะถอดแก่นกายนั้นออกมาจากช่องทางสีชมพูของผม

            "กระต่ายน้อยของผม......"

คริสก้มลงจูบผมอีกครั้งและขยี้หัวผมอีกหน่อยด้วยความหมั่นไส้

            "อ่ะ วะ ว่าแต่.............ลู่หาน..........ลู่หาน!!!"

ทันทีที่ผมนึกขึ้นได้ว่าต้องโทรไปบอกอาลู่ให้ลงไปดูที่กรงเพื่อผลักเวรกัน ชะชิบหายแล้วครับ T _ T

            "ครูไม่ต้องไปสนใจพวกนั้นหรอกน่า ครุลู่เค้ารู้อยู่น่า ว่าต้องอะไร...กระต่ายน้อยของผมนอนซะนะครับ หมาป่าตัวนี้จะดูแลกระต่ายน้อยเอง...."

คริสลูบหัวผมเบาๆพร้อมกับทิ้งตัวลงข้างๆและกอดผมเอาไว้ในอ้อมกอด......

เฮ้อ........ หวังว่าอาลู่คงโอเคนะ..............



ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนรีดทุกคน คุกตัวลงม้วนกลิ้งกอดขารีดเอาไว้ 
ยกสองมือขึ้นกราบกรานรีดอย่าไป กลับไปเม้นที่เด็กดีก่อนเว้ย ♥