Squareroot 15

Squareroot 15

            "เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงกับครูลู่คบกันละเหรอวะ ??????"

            "เชี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอคบที่ไหนอ่ะ โหไอ้สัสสเม็ดป่ะวะๆๆๆๆ เกร้ดโรแมนติกง่อว์"

แบคฮยอนที่นั่งอยู่เก้าอี้ของไอ้ยอลที่อยู่หน้าผมหันหน้ามากรี้ดพร้อมกับสั่นไหล่ไอ้ยอลที่นั่งอยู่กับพื้นไปมา รักเมียมากยอมนั่งพื้นนี่แหละครับไอ้ชานยอลมัน 

เต๊ง เตงจะให้เค้าเล่าเปล่าครับ หึ่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
ผมกับครูเป็นแฟนกันละครับ 555555555555555555555555555555555555555
กูขอโทษครับกูเขิน คือหลังจากคืนนั้นเราสองคนก็นอนกอดกันจนเช้าอ่ะครับ โหโคตรอเมซิ่งฟิลลิ่งความรู้สึกแทบไม่อยู่กับตัวโอ้ยผมจะบ้าตื่นมานี่ก็ยังทำตัวกันไม่ถูกอ่ะครับมองหน้ากันยังต้องหลบตาเขินเกิน ละตอนขึ้นรถกลับกรุงเทพนี่แยกกันนั่งเลยครับ นั่งใกล้กกันละใจสั่นรถึ้นเนินทีกลัวต้านแรงโน้มถ่วงไม่ไหวถ่วงปากไปโดนปากครูงี้ไม่ไหวๆๆๆๆดาพยนาเยนพำเยนพไ หลังจากที่ถึงบ้านพวกผมก็แยกย้ายกันเข้าห้องธรรมดาอ่ะครับเพราะกว่าจะถึงบ้านนี่ก็เกือบตี 2 แต่ไคลแมกซ์มันอยู่ตรงที่ผมลืมสายชาร์จไอโฟนไว้กับครู พอผมไปเอาก็มันต้องเข้าไปเอาในห้องครูใช่ป่ะครับ เข้าไปเอาสายชาร์จนะครับไม่ใช่เอาครู ทะลึ่งวู้วๆๆๆๆ เข้าเรื่องครับ ไอ้ตอนที่ผมเอาสายชาร์จจากมือครูมันก็ต้องมีโมเม้นมือสัมผัสมือเนื้อแนบเนื้องี้ป่ะครับ เท่านั้นแหละ...........ตาสบสายตา บรรยกาศเป็นใจ.....อื้อหื้อเกือบจูบละครับถ้าครูไม่เรอใส่หน้าผมซะก่อน = _ = งี้แหละครับชีวิตแค่โดนทำร้ายแต่ที่สุดกูก็ต้องหาทางซั่มครูให้ได้ ไม่ใช่ละครับ 

            "โหยมึงละงี้ได้เจ๊าะไข่แดงครูยัง"

ไอ้เฉินที่นั่งเงียบอยู่นานเพราะปวดขี้พูดขึ้น โหไอ้สัสมึงไปขี้เถอะครับกุมองหน้ามึงแล้วอึดอัดแทน

            "เจ๊าะพ่องสัส คนนี้กูจริงจัง"

            "อ่อมึงกะแต่งก่อนแลยค่อยจัด"

            "กูขอวันนี้เลย"

            "ทุ้ย"

ไอ้จงอินที่เพิ่งเดินเข้ามาตบหัวผมเบาๆก่อนที่จะทิ้งตัวลงเก้าอี้ข้างๆผมก่อนที่จะฟุบโต๊ะไปนอนต่อ จะว่าไปผมก็ต้องขอบคุณไอ้จงอินมันนะครับคือแม่งถ้าไม่มีมันผมคงไม่ได้สวีทเลิ้บกับครูอย่างนี้
ไอ้ดำนี่อยู่ข้างผมมาตลอดอ่ะครับอยากจะร้องไห้ตอนผมโดนแย่งไอติมตอนป.4ก็มีมันนี่แหละมาร้องไห้เป็นเพื่อนคือตัวพวกกูเล็กครับสู้ไม่ได้เลยร้องไห้กันสองคน

            "ครูมาแล้วๆๆๆๆ เข้าที่ๆๆๆ"

เสียงจากหัวหน้าห้องต้องทำให้พวกผมต้องรีบแตกกันไปนั่งที่ใครที่มัน ส่วนไอ้แบคนี่ถีบไอ้ยอลวิ่งออกจากห้องทันที เป็นกูก็ก็วิ่งครับวิชาแรกของวันนี่สังคมละกูก็ไม่เข้าใจทำไมครูสังคมแม่งต้องโหดทุกคน ครูคนนี้ชื่อเยาวภาครับเยาวภามหาโหดใครหงใครหาวในห้องทีนี่ไม่ได้ครับ ส่งโพยนี่ยิ่งเเล้วใหญ่เหมือนมีตาที่สามอ่ะครับสัสขนาดหันหลังยังรับรู้ว่ากูทำอะไรญาติกับเจนณาญทิพป่ะเนี่ยๆๆๆๆ

            "นักเรียนทั้งหมดเตรียม ทำความเคารพ"

            "ซาหวาดเดค้าบคุงครู"

ผมยกมือไหว้อย่างลวกๆและหาวไปในตัว เป็นโรคห่าไรไม่รู้ครับตอนอยู่เฉยๆก็ไม่ง่วงอะไรแต่พอเริ่มเรียนเท่านั้นองค์ลงความง่วงเข้าจู่โจม

            "ฮุนๆเมียมึงมา"

ไอ้จงอินกระดึ้บเข้ามากระซิบข้างหูของผม โหไอ้สัสจั๊กกะจี้

            "เมียเหี้ยไรว่ะ อ้าวเห่ย "

ผมเกาหัวงงๆให้กับคำพูดของไอ้จงอิน จนได้มองไปยังหน้าห้องและรับรู้ว่าคนตรงหน้านั้นไม่ใช่ครูเยาวภาขาโหดเจ้าเดิมแต่เป็นนางฟ้าจากชั้นเจ็ดสเด็จมายังโลก

            "อ่า สวัสดีครับวันนี้ครูมาสอนแทนครูเยาวภาที่ท่านลาป่วยนะครับ"

            "ครูครับๆๆๆ แล้วถ้าครูเยาวภาลาป่วย นี่ผมลาได้บ้างป่ะอ่ะ"

พอเห็นหน้าว่าที่แม่ของลูกเท่านั้นแหละครับต่อมความเสี่ยวแม่งก็พุ่งพล่านทันที

            "อ่าครับ แล้วเราเป็นอะไร?"

คนทั้งห้องหันมาหาผมเป็นทางเดียวแถมครูมองผมด้วยสีหน้าเพลียๆ โหไรวะครับคนเค้าอุตส่าห์อยากเล่นด้วย สงสัยเขินๆๆๆ เขินนะแต่ไม่แสดงออกงี้จุ๊กกรู๊ว

            "โตแล้วจะเป็นไรก็ได้ครับ แต่ตอนนี้รู้แล้วครับอยากเป็นอะไร"

            "อะไรครับ"

            "เป็นคนที่ถูกรักส์ ง่อว์"

ผมชูมือไอเลิฟยูขึ้นพร้อมกับกัดปากตัวเองไปหนึ่งดอก ทั้งห้องเกิดอาการเงิบแดกบางคนก็แอบกรี๊ดบางคนก็แอบเอือม ส่วนไอ้จงอินกับเดอะแก็งค์ผมน่ะหรอครับ กุมหน้ากันเป็นแถว.......

            "เอ่อ โอเซอุนครับเชิญหน้าห้อง"

หยอกแค่นี้เชิญหน้าห้องหน้าห้องไหนอ่ะครับหน้าห้องนอนได้เปล่ากิ้วๆๆๆ

ผมเดินยิ้มแป้นออกไปหน้าห้องและมองครูด้วยสายตาหวานหยดย้อยแม่น้ำตาลทรายแดง 

            "อยากเป็นคนที่ถูกรักเหรอครับ"

ครูถามผมพร้อมกับรอยยิ้มที่.....แปลกไปนิด......หลอนไปหน่อย.....แต่บวกตีนกาอีกเยอะเลยครับ

            "อ่า เอ่อ ครับ"

ผมเริ่มไม่มั่นใจในสายตาที่แปลกๆไปของคนตรงหน้าจึงเกิดอาการตะหงิดๆที่ใจ

            "งั้นเชิญไปยืนขาเดียวหาความรักหน้าห้องนะครับ "

            "เห่ยครู !!!"

            "ถ้าขาตกเมื่อไหร่ วิชานี่ก็ตกตามนะครับ เชิญครับ"

            "ไม่เอางี้ดิครูผมล้อเล่น"

            "หน้าครูเหมือนเล่นด้วยเหรอครับ :-) "

ไอ้สัส...............................................

ผมก้มหัวรับกรรมจากความเสี่ยวของตัวเองก่อนที่จะเดินอย่างปลงๆออกมาหน้าห้องเรียนและยกขาซ้ายขึ้นพาดขาขวาไว้ ตอนแรกก็เครียดนะครับแต่พอนึกถึงหน้าครูตอนยิ้มให้ผมละโอ้โหชีวิตผลิบานดอกไม้ร่วงโรยคนเดินผ่านไปมาหัวเราะนู้นนี้ไม่สนละครับ โลกนี้มีแค่กูสอง

            "ครูค้าบบบบบ ไปดูหนังกัน"

หลังจากที่ชั่วโมงเรียนจบลงผมที่ยืนหลังๆตื่นๆหน้าห้องก็ได้สติก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปในห้องเรียนพร้อมกับช่วยครูเก็บของในขณะที่คนอื่นเริ่มทยอยกันออกจากห้องไปเรียนพละ

            "ดูไร ทำงานเว่ยยยย"

ครูดันหน้าของผมออกจากรัศมีตัวเอง ทนความหล่อผมไม่ได้ก็บอกครับโถ่

ผมมองไปรอบๆห้องก่อนที่จะให้แน่ใจว่าไม่มีใครเหลือแล้ว และค่อยๆอ้อมไปกอดครูจากข้างหลัง

            "นะครับ ไปดูหนังกันนะครับคุณแฟน......"

            "นี่โรงเรียนนะเว่ย ปล่อย"

ครูสบัดตัวเบาๆเพื่อหวังที่จะหลุดไปจากแขนของผม

            "ไม่ปล่อยจนกว่า ...........อุ้ก !!!"

ในขณะที่ผมกระซิบข้างหูของครูด้วยเสียงที่ผมคิดว่าหล่อที่สุด....ในตอนนั้นแหละครับ ครูก็ใช้ศอกกระทุ้งเข้าเต็มๆท้องของผม ................. นี่เสิบสตอรี่ของกูจะโรแมนติกกระติกใส่น้ำสักตอนได้ไหมครับกูกราบ

            "ถ้าใครมาเห็นเข้าจะทำยังไง - _ -"

            "โหยครูไม่มีใครมาเห็นหรอกครับ น้า ไปดูหนังกันนะครับ"

ผมเกาหัวตัวเองเป็นรอบที่ 88 ของวันพร้อมกับทำปากจู๋อ้อนคนตรงหน้า

            "เออออ โอเคๆๆๆๆ เลิกเรียนแล้วไปหาที่ห้องละกัน ไปเรียนได้แล้วไป!"

ครูเอาแฟ้มในมือฟาดหัวผมเบาๆพร้อมกับเดินออกไปจากห้อง

            "ครูครับ "

            "อะไ......."

            "คิดถึงนะครับ"

ผมดึงแขนของครูเอาไว้ก่อนที่จะออกแรงกระชากร่างของครูให้เข้าหาผมเบาๆพร้อมกับจุ้บที่แก้มของร่างเล็กตรงหน้า ครูเงยหน้ามองผมด้วยใบหน้าที่แดงจัดก่อนที่จะผลักผมออกและรีบเดินออกไปจากห้อง

ผมโบกมือบ้ายบายแผ่นหลังที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆด้วยสีหน้าอภิมหาเคลิ้ม เช้ดแม่งเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมมีคว่ามสุขขขขขขขขขขขขขขขขขขำกาวสำไดวสำกำกาสำ

            "โหไอ้เหี้ย เปปเปอร์อย่างโหดอ่ะครับครูโหสัสผู้หญิงอะไรเท่ชิบหาย"

            "เห่ยเงียบๆดิจะดู"

หลังจากที่เลิกเรียนปุ๊บผมก็รีบสาวเท้าวิ่ง 4x100 ไปที่ห้องของครูทันทีและหลังจากนั้นพวกเราก็ได้ตรงมาที่โรงหนังทันที จะบอกว่าโคตรมีความสุขอ่ะครับนี่มาดูไอรอนแมน 3 แต่ความรู้สึกนี่เหมือนจันดาราประถมบท ดูไปซบไหล่ไปจับมงจับมือไปโอ้ยกูขอให้กูอดทนครับ อดทนไม่จับครูทำอะไร ไม่งั้นเดี๋ยวดังแบบคลิปราชบุรีแน่ ผมหันไปมองหน้าของครูที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยความรู้สึกที่หลากหลายไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ ไม่คิดว่าจะมีวันที่ผมได้มองครูจากมุมนี้ ไม่คิดว่าเราจะมาถึงขั้นนี้ นี่มันฝันชัดๆ.....

            "มองไร"

            "ห่ะ อ่อไม่มีไรครับๆๆๆ เห็นครูหยิบป็อบคอร์นเข้าปากแล้วอยากกินมั้ง"

            "มีมือก็หยิบเองดิ"

ครูหันหน้ามาถามผมและกันกลับไปมองจอเหมือนเดิม

            "อยากให้ครูป้อน"

            "จะดูหนัง"

.............................

ขอครูลู่หานหวานๆกว่านี้จะเป็นไรไหมครับอีไรท์ ขอแบบ เดี๋ยวเค้าป้อนนะเตง เตงหนุนไหล่เค้ามั้ยงี้อ่ะครับ กูขอกูกราบ นี่กูโดนมาทั้งเรื่องแล้วครับสงสารกูหน่อย

            "โหไรวะ"

ผมบ่นอุบอิบก่อนที่จะย้ำตัวลงไปบนที่นั่งเบาๆเหมือนเด็ก เซ็งครับกูเซ็ง

            "อ่ะ กะ กินดิ"

ไอ แอม ไอ อ่อน แมน...........................

กำไนดรนรำยะเนรพี่เนรพี้นย่พำเอกหื้ดร้ำไกหนำดยำไห่

ในขณะที่ผมกำลังมองจอด้วยความเฟลเหี้ย ก็ได้มีป็อบคอร์นก้อนเท่าขี้ช้างมาจ่ออยู่ที่ปากของผมพร้อมกับประโยคคำถามที่เสียงตะกุกตะกักจากคนข้างๆ กูจะไม่เขินเหี้ยอะไรเลยครับถ้าครูแม่งไม่ได้หน้าแดงแบบนี้ โอ้ยไอ้สัสโคตรน่ารักเมียใครวะครับเนี่ย ถ้าไม่ติดมีกล้องวงจรปิดนโรงหนังนี่กูจับกดไปแล้วอ่ะครับจริงๆ

            "กินนี่ด้วยได้ป่ะครับ งั่ม"

ผมหัวเราะเบาๆก่อนที่จะเคี้ยวป็อบคอร์นในปากพร้อมกับงับนิ้วของครูเบาๆ

            "กินตีนครูอ่ะดิ ดูหนังไป!"

ครูใช้ศอกกระทุ้งสีข้างผมเบาๆเชิงบอกให้หยุดกวนตีน ผมหัวเราะอย่างชอบใจก่อนที่จะดูหนังต่อไปด้วยอารมณ์สุนทรีเพราะมีความสุขจุ๊กกรู๊ว

            "โอ้ยครูเร็วๆหน่อยครับ กูคันนนนนนนนนนนนนนน"

            "แล้วใครละวะมาเร่งให้ครูออกจากห้องอ่ะ ถ้าคันหนักก็ไปรอในรถเลยไป"

ผมถือไฟฉายในมือไปมาพร้อมกับเกาตามตัวโอ้ยกูคันครับยุงนี่แม่งก็กัดกูจังเห็นกูหล่อหน่อยไม่ได้รุมกัดกูเหมือนถุงเลือดเลยนะสัส อ่ออย่างเพิ่งงงนะครับว่ามาโผล่ที่นี่ได้ยังไงคือหลังจากที่เราดูหนังเสร็จแล้วใช่ป่ะครับก็กำลังจะบ้านแต่ครูดันลืมกุณแจห้องไว้ที่โรงเรียนแล้วประเด็นคือพ่อผมเอากุญแจสำรองซ่อนไว้ไหนไม่รู้แถมโทรก็ไม่ติดชีวิตบรรลัย ผมก็เลยต้องถ่อมาโรงเรียนกับครูเพื่อจะหาไอ้กุณแจเลวนั้น คือนอนห้องผมก็ได้นะครับจะเป็นอะไรกลัวผมทำอะไรเหรอครับไม่มี๊ไม่มีคนอย่างผมเนี่ยนะจะปล้ำใครไม่มีครับไม่ได้บอกนะว่าจะปล้ำไม่ได้บอกจริงๆครับไม่เคยคิด

            "จะ เจอแล้ว !!"

ครูลู่ที่มุดออกมาจากใต้โต๊ะลุกขึ้นและชูกุญแจในมือไปมาด้วยความดีใจ เย้ ดีใจด้วยครับกลับบ้านกันครับกูร้อน ครูลู่หานลุกจากใต้โต๊ะพร้อมกับดันผมออกจากห้องแล้วปิดไฟก่อนที่จะหันหลังไปล็อคประตู ผมมองต้นคอขาวที่อยู่ข้างหน้าแล้วจู่ๆไอ้ความคิดลามกก็กระโจนเข้ามาในหัว ผมค่อยๆเดินเข้าไปชิดครูเรื่อยๆ...ก่อนที่จะลงมือจุ้บหลังคอครูเบาๆ

            "หยุดหื่นสักวันได้ป่ะวะ"

ครูหันมามองผมด้วยสายตาเขินๆก่อนที่จะเกาหัวตัวเอง แหน่ะ เกาหัวตามผมอีกละเนื้อคู่ครับเหาขึ้นเหมือนกัน ผมมองคนตรงหน้าและยิ้มออกมาก่อนที่จะค่อยๆก้มหน้าลงไปชิดใบหน้าอีกฝ่าย

            "ผมมีความสุข"

หลังจากพูดจบผมค่อยๆลดความห่างระหว่างใบหน้าเราลงเรื่อยๆพร้อมกับมอบจูบให้ครูเป็นครั้งแรกของวันนี้ ผมดูดดึงริมฝีปากอีกคนอยู่สักพักก่อนที่จะผละออกมาให้ครูได้หายใจ ก่อนที่จะทาบจูบลงไปอีกรอบพร้อมกับปล่อยไฟฉายในมือและใช้มือเปล่านั้นลูบไล้ไปยังแผ่นหลังของอีกคน......

            "อ๊า !!!!!!!!!!"

            "เชี่ย !!!!! "

            "โอ้ย !!!!"

ในขณะที่ผมและครูกำลังเข้าด้ายเข็มกันอยู่นั้นก็ได้มีเสียงร้องดังขึ้น ด้วยความตกใจครูก็ได้งับมุมปากของผมไปเต็มๆ โอ้ยไอ้เชี่ยนี้แม่งจะให้กูได้กันสักครั้งได้ไหมครับ !!!!!

            "เชี่ยไรอีกวะแม่ง"

ผมก้มลงหยิบไฟฉายที่ตกอยู่ขึ้นพร้อมกับส่องไปยังทางเดิน.....................

ไอ้เหี้ย อย่างมืดอ่ะครับ.......................

ผมรีบล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมกับหยิบไอโฟนออกมาปลดล็อคเพื่อดูเวลา

            " 3 ทุ่ม.............."

ครูที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นพร้อมกับเงยหน้ามองผม ไอ้สัส อย่ามองแบบนั้นครับ กะ กูก็กลัว

            "ระ รีบกลับเหอะฮุน คะ ครูปวดขี้"

ปวดขี้หรือกลัวผีกันแน่ครับ..................

            "เอ้อ กลับกันๆๆ ผะ ผมก็มีการบ้านต้องทำ"

ผมรีบจับข้อมมือของครูก่อนที่จะรีบดึงครูลงมาจากตึก การบ่งการบ้านกูเคยทำที่ไหนครับไอ้สัสกูกลัว โรงเรียนใครไม่มีเรื่องเฮี้ยนบ้างครับกูถามหน่อย กเรื่องแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบลู้ครับ แต่ผมอ่ะลบได้ กดก็ได้นะครับกดลู่ไรงี้ ขอโทษครับมุขควาย

            "เห่ยครูลืมดึงกุณแจออกจากที่ล็อค................."

ในขณที่เราจะถึงรถอยู่แล้วครูลู่หานก็ได้พูดขึ้นด้วยสีหน้าซีด ไอ้เหี้ย....................

ชะ ชิบหายแล้วครับ

            "งั้นรอครูอยู่นี่แป่บ ขอเวลาสามวิ ถ้านายไปด้วยเดี๋ยวแม่งนานรอนะห้ามกลับก่อนนะ ห้ามแกล้งด้วย T _ T"

ครูพูดกับผมก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นตึกไป โหจะให้กูแกล้งอะไรครับ แค่กูกูยังไปไม่รอด ผมส่ายไฟฉายไปมาด้วยความกลัว โอ้ยมืดก็มืดเสียงเหี้ยอะไรเมื่อกี้อีกดยพาเดวาพ่ำเสน่พำเย่พยด่ำไหนไร 

            "เหี้ยเอ่ย ไมไปนานจังวะ"

ผมส่ายขาไปมาด้วยความกระสับกระส่ายนี่ 5 นาทีแล้วนะครับนานไปแล้ว โอ้ยที่จริงแม่งไม่นานหรอกครับแต่กูกลัว ดายนพเ T _ T

...............................

เดี๋ยวนะ.......................

นั่นเสียงใครกำลังเดินมาว่ะ..........................

เมื่อผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่กกำลังเดินมาจากข้างหลังซึ่งผมมั่นใจว่าไม่ใช่ครูแน่เพราะครูเพิ่งขึ้นตึกไปเมื่อกี้นี่เอง ผมก็ได้รีบก้มลงไปซ่อนหลังรถ ผมค่อยๆย่องหนีเสียงฝีเท้าที่ใก้ลเข้ามาเรื่อยๆๆ ด้วยความระมัดระวัง และเมื่อเสียงนั่นหยุดลง....ผมก็ค่อยๆลุกขึ้น......ก่อนที่จะหันหน้าไปยังตัวตึ..........

            "กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!"

            "เชี่ยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

            "ไอ้เชี่ยเอ้ย เจ็บชิบหาย"

ผมบ่นกับตัวเองพลางลูบหัวที่โนเบาๆ โอ้ยไอ้สัสแม่งโนเท่าลูกมะม่วงอ่ะครับกูจะบ้าตอนนี้หัวกูจะกลายเป็นเอเลี่ยนละครับเนี่ย ผมเดินเข้าโรงเรียนมาด้วยอาการมึนๆครูลู่หานเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนหลังจากที่ครูขึ้นไปเอากุณแจเสร็จแล้วพอวิ่งลงมาล่างตึกก็ต้องตกใจชิบหายวายวอดเพราะผมได้ลงไปนอนกองกับพื้นเป็นอันเรียบร้อย ไอ้ตัวผมที่ตื่นมาก็งงๆนะครับว่าเฮ้ยกูรอครูอยู่ดีๆละแม่งมานอนบนเตียงได้ไง หันซ้ายหันขวาเอ้าเห่ยนี่มันห้องกูพอมองต่ำลงมาอีกนิดข้างเตียงก็เจอครูที่นอนฟุปแขนตัวเองอยู่ ณ จุดนั้น...........กูตายครับ คนเหี้ยไรโคตรน่ารักสัสๆ ผมเลียปากด้วยความเขินก่อนที่จะลุกและค่อยๆเอาผ้าห่มของผมห่มหลังให้ครู ตอนแรกกะจะอุ้มขึ้นเตียงครับแต่อื้อหื้อโคตรหนัก...........และอีกอย่างผมก็ไม่อยากไปกวนครูเค้าด้วยเลยปล่อยไว้แบบนั้นละกันนะครับ

            "เห่ย...................พะ พวกมึงรู้เรื่องกันยัง....."

ไอ้เฉินที่เข้าห้องมาด้วยสีหน้าเครียดๆเหมือนไม่ได้ฉันข้าวเช้ามา พวกผมที่กำลังมุงลอกการบ้านจากคยองซูต้องหันหน้าไปหามันเป็นทางเดียว ยกเว้นไอ้แบคที่กำลังอ่านหนังสือ ceci ปกเอ็กซงเอ็กโซวงไรสักอย่างพลางนั่งกุมหน้าไปด้วยความเขินโถ่ทำเป็นเขินกูหล่อกว่าแม่งยังไม่พูดเลยครับ

            "เรื่องไรวะ อะไรนะมึงปวดขี้อ่อไปขี้ดิ 55555555555555555555555555555"

ผมพูดและหัวเราะก่อนที่คนอื่นๆในกลุ่มจะหัวเราะตามไปด้วย

            "เรื่องนี้เกี่ยวกับมึงเต็มๆเลยไอ้เหี้ยฮุน........พวกมึงรู้เรื่องแวร์วูล์ฟโรงเรียนเรากันแล้วใช่ป่ะ"

            "ไรวะแวร์วูล์ฟ........."

ไอ้จงอินถามขึ้นพร้อมทำหน้างง โถ่ไอ้โง่มานี่กูจะทำให้มึงกระจ่างเอง

            "โง่ป่ะเนี่ยมึงไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษเหรอครับ แวร์วูล์ฟมันมาจากภาษาอังกฤษเว่ย แวร์แปลว่าที่ไหน วูล์ฟแปลว่าย้าย  แวร์วูฟก็แปลว่าย้ายไปที่ไหนไงไอ้โง่"

ผมพูดและตบหัวไอ้จงอินไป 1 ดอก

            "โหไอ้เหี้ยพวกมึงทั้งสองตัวเลยมั่วใหญ่ละ วูล์ฟเว่ยไม่ใช่มูฟ ย้ายนั่นแปลว่ามูฟ มูฟที่แปลว่าเคลื่อนที่ move to the left  เลื่อนไปทางซ้าย เอ็ม โอ วี อี เรียนจบม.4 มาได้ไงวะพวกมึงนี่ ส่วนวูล์ฟแปลว่าหมาป่า แวร์วูฟ ก็แปลว่า หมาป่าเคลื่อนที่"

ไอ้ชานยอลลุกขึ้นมาไล่ตบหัวพวกผมไปทีละคน
..............อ่อ แปลว่าหมาป่าเคลื่อนที่

            "พวกมึงทั้งหมดนั้นแหละโว้ย !!!! ชิบหายหมดละ วูล์ฟแปลว่ามนุษย์หมาป่าครับไอ้พวกสมองแมลงวัน !!!!"

คยองซูดูท่าจะทนไม่ไหวกับความโง่ของพวกผมเลยต้องแหกปากขึ้นมา...............หน้าแตกเลยกู ย้ายที่ไหนพ่องมึงหรอครับเซฮุน 5555555555555555555555555555555555555

            "พวกมึงอย่าเพิ่งเถียงกันไอ้สัสฟังกูก่อน...............คือช่วงนี้โรงเรียนเรามีข่าวว่าแม่งมีวูล์ฟเว้ยกระต่ายในกรงเลี้ยงห้องเกษตรหายไปทีละตัวบางตัวแม่งอยู่ๆก็ช็อคตาย"

            "เฉินมึงแม่งไร้สาระวะ กระต่ายมันอาจจะตายเพราะกัดกันก็ได้"

ผมพูดแย้งขึ้นมา มึงบ้าป่ะครับมนุษย์หมาป่าเหี้ยไรนี้ปี 2013 นะครับใครแม่งจะไปเชื่อ

            "มึงอ่ะตัวดีไอ้ฮุน.............เมื่อคืนเจ้นู้ปอ่ะเค้าเล่าว่าเห็นมึงเดินออกมาจากตึกเกษตรแถมแม่งมีเลือดติดมุมปากตอนนี้ทั้งโรงเรียนเค้าลือกันหมดแล้วว่ามึงอ่ะเป็น.......แวร์วูล์ฟ.........."

................................

..............................................

555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

มึงบ้าป่ะไอ้เหี้ย 5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

            "ไอ้บ้า 555555555555555555555555555555555555 กูเนี่ยนะโอ้ยไอ้สัสกูฮาตั้งแต่มึงพวกว่ามนุษย์หมาป่ามีจริงละครับ "

ผมเช็ดน้ำตาที่คลอเพราะอาการขำสุดชีวิต โหไอ้บ้ามึงบ้าป่ะครับแวร์วงแวร์วูฟล์เชี่ยไร

            "เห้ยฮุนกูจริงจังนะเว่ยคนทั้งโรงเรียนเค้าคิดไปแบบเดียวกันหมดละ เอ้อใช่ละก็มีไอ้คริส มันก็โดนเป็นตัวเกร็งเหมือนกัน"

ไอ้เฉินเดินมาตบไหลผมพร้อมกับขยับแว่นขึ้นลงโหไอ้เหี้ยหน้าตามึงจริงจังไปไหนครับฟาย

            "คริส เกี่ยวเหี้ยไรกับมันอีกวะ"

            "เจ้นู้ปบอกว่าเมื่อคืนก็เห็นมันออกมาจากห้องพยาบาลแถมมีเลือดเลอะเสื้อนักเรียนมันด้วย เชี่ยพูดละขนลุก"

            "ขนตูดมึงดิ ไอ้คริสมันอาจล้มเลือดออกเลยไปห้องพยาบาลก็ได้"

            "ปกป้องมันจังเลยนะครับ"

ไม่ทนที่ไอ้คยองซูจะพูดได้จบประโยคไอ้จงอินแม่งก็รีบสวนขึ้นมาทันที มึงไปหึงกันที่อื่นครับกูหน่วงอยู่

            "อีเจ้นู้ปของมึงนี่ใครครับเอาดีๆ แหม่รู้ทุกอย่างเลยนะไอ้สัส"

            "มึงไม่รู้จักเหรอวะอยู่ห้องชำนาญการเก็บไม้กวาดโรงเรียนเรารู้แม่งทุกเรื่องในโรงเรียน"

ไอ้เฉินเขยิบมากระซิกผมด้วยสีหน้าที่แสดงถึงการยกย่องอีพี่นู้ปนี่มาก

            "ชำนาญการห้องไม้กวาด..........ก็ภารโรงดิวะ"

            "เชี่ย !!! อย่าพูดภารโรงนะมึงไม่งั้นมึงเจอเจ้เค้าตบอ่ะเด็กเยอะชิบหาย อย่าหยามเค้าๆๆ"

ไอ้เฉินรีบวิ่งเข้ามาปิดปากผมทันทีที่จะพูดจบ โอ้ย ไอ้สัสมึงอะไรนักหนากับกูวะเจ้นงเจ้นู้ปนี่แม่งก็อีกคนมึงเป็นเจ้าแม่สำนักไหนครับแหม่รู้ดีจังเลยไอ้สาส ผมที่เริ่มฉักจะหงุดหงิดกับอะไรๆที่เกิดขึ้นรอบตัวได้ใช้มือทั้งสองข้างยันตัวไอ้เฉินไปข้างหน้าพร้อมกับบอกมันว่า

            "ขอบคุณที่เป็นห่วงกู แต่แม่งไร้สาระวะใครจะมองกูยังไงช่างแม่งมีแค่พวกมึงก็พอ"

            "เชี่ย.............โคตรซึ้งเลยวะ"

เป็นไงล่ะมึง น้ำตาจะไหลอ่ะดิ

            "กูไปหาครูลู่ละ โชคดี"

ผมใช้นิ้วสองนิ้วตะเบะเข้าที่คิ้วก่อนที่จะเก๊กหน้าหล่อเดินออกจากห้องแบบมาสไรเดอร์หิปิ้โกะ

            "ฮุนมึงลืมไอโฟน"

เพล้ง.........................

            "อ่า กูจงใจลืมไว้มันเป็นมุขขอบใจมากกูไปละ"

ผมรีบวิ่งไปหยิบไอโฟนที่วางอยู่บนโต๊ะและรีบวิ่งออกมาโถ่ไอ้สัสหมดปืน
แหน่อยากรู้อ่ะดิหมดปืนคือไร ปืน : gun : หมดgun : หมดกัน ขำขำแหน่ขำอ่ะดิรู้นะว่าแอบขำขำออกมาเถอะครับ

            "บะเบ้ เบบี้ เบบี้โอ้ววววววววววว ไอโนวยูเลิ้ยมีๆๆๆๆ ไอโน้วยู้แคร์"

ตุ้บ !

เชี่ยไรวะ................ผมเกาหัวตัวเองอย่างงงๆเมื่อกี้กูเดินฟังเพลง baby ของจัสตินไอดอลกูมาอยู่ๆดีๆตามทางเดินละไอ้หมาตัวไหนมึงมาขวางให้กุชนครับไอ้สัสมึงรู้ป่ะกูใคร กูเซฮุนศิษย์จัสตินนะเว่ยไอ้กากส์มึงไม่รู้ซะละมาให้กูชนงี้เดี๋ยวรู้เลยสัสเดี๋ยวบอกพ่อกูจัดอ่ะเหี้ย

            "คริสเรียกมึงไปหา"

ผมเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าที่สุงกว่าผมไม่มากนักแล้วก็ต้องอ่อ นี่มันไอ้เทามือขวาแก็งค์เทพบุตรตุ๊ดเมินของไปเงิงติดล้อนี่หว่า ผมมองมันไล่จากหัวยันปลายเล็บขบไอ้เชี่ย...............โคตรแมนอ่ะสัสไถข้างด้วยไอ้ห่าโหไถบ้างดีป่ะวะเผื่อจะได้เท่มั้ง

            "ทำไมกูต้องไป"

ผมตอบไปตรงๆ เอ้อทำไมกูต้องไปนี่กูจะไปหาแฟนกูครับเวลาเป็นเงินเป็นทอง

            "ครูลู่หานก็อยู่กับมัน มึงจะไปไม่ไป"

            "ไม่ !! ห่ะมึงว่าไงนะ"

            "ครูลู่ห่านก็อยู่กับไอ้คริสมัน มันจะมาก็รีบมากูจะไปดูแพนด้าแชเนล"

ไอ้เทาชักสีหน้าใส่ผมเหมือนผมไปขัดเวลาการดูแพนดงแพนด้าเหี้ยไรของมันมาก..............แหม่ไอ้สัสบ้านกูไม่ติดทรูเฉยๆนะครับ บ้านกูจานแดงเว่ยไม่อยากจะอวด ผมเดินตามหลังไอ้เทามาเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องพยาบาล ในใจตอนนี้ก็คิดนะครับว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นป่ะวะไมครูได้มาอยู่กับไอ้คริสมันหริอว่าครูจะหลงเงิงของไอ้คริสละนัดผมมาบอกเลิกไอ้สัสนี่คิดมากไปละ

            "ไอ้คริสมีไรกับกู อ้าว หวัดดีครับครูอี้ชิง"

ผมเดินเข้าห้องไปและเจอไอ้คริสที่นั่งอยู่ขนเตียงพยาบาลพร้อมกับครูอี้ชิงและแฟนที่รักของผมเดินไปมาด้วยสีหน้าที่กังวลสุดๆ

            "รู้เรื่องข่าวลือยัง T _ T"

ครูลู่ห่านเดินเข้ามาถามผมด้วยพร้อมกับแววตาที่ดูเป็นกังวนมากๆ

            "อย่าบอกนะว่าครูก็เชื่อบ้าป่ะครับนี่มันปีไหนแล้วเรื่องแบบนี้มันจะมีได้ยังไง ใช่ป่ะไอ้คริส"

ผมหันหน้าไปถามไอ้คริส

            "จะมีไม่มีกูไม่รู้แต่ตอนนี้มันมันเกี่ยวกับกูและก็มึง"

ไอ้คริสพูดด้วยน้ำเสียง..........จริงจัง...................เกิดมาชาติไม่เคยเห็นไอ้คริสทำหน้างี้มาก่อนเลยครับโหไอ้สัสสงสัยเครียดจริง

            "พวกครูตัดสินใจกันว่าวันนี้จะอยู่โรงเรียนเพื่อสืบหาว่าใครกันแน่เป็นแวร์วูฟล์หรือตัวอะไรสักอย่างที่เค้าลือกันเพื่อให้พวกนายรอดจากไอ้ข่าวบ้าๆนี่"

มาเป็นโคนันเดอะซี่รีย์เลยไอ้เหี้ยกูอยากจะบ้า

            "ไร้สาระกันไปใหญ่แล้วครับครู มันใช่เรื่องป่ะเนี่ย แล้วทำไมครูต้องมายุ่งกับไอ้คริสด้วยครับ"

ถามไปงั้นแหละครับอยากเห็นครูอี้ชิงเขิน หลังจากวันที่ผมมาหาครูอี้ชิงครั้งล่าสุดก็แอบเห็นรูปคู่ในกระเป๋าตังค์ครูครับ แหม่กอดกันกลมดิ้กๆๆๆๆ ไอ้คริสนี่ก็เนียนกูเนื้อหอมๆๆๆล่าสาวๆๆๆ ล่าพ่องมึงอ่ะสัสกูยังเห็นซื้อของกินมาปรนิบัติเมียทุกวัน

            "เอ่อคือ อ่า คะ คริส คือ เราเป็นอ่า"

            "ครูเป็นเมียกู"

นั่นไง กูว่าละ

            "แล้วกูก็รู้ว่าครูลู่ก็แฟนมึง สรุปตอนนี้เราอยู่สถานะเดียวกันคือผัวข้าราชการ ถึงมึงจะไม่พอใจยังไงวันนี้มึงก็ต้องอยู่โรงเรียนเพราะนี่แม่งคือชื่อเสียงของกู มึงโอเคนะโอเคป่ะเคป่ะโอเคแล้วนะ"

ไอ้สัส.......................กูโอเคกับมึงยังครับ ผมทำหน้างงๆหันไปหาครุลู่ที่อยู่มุมห้อง

            "กะ ก็ ครูไม่อยากให้นายตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งโรงเรียนเหมือนกัน พอทุกคนมองนาย.....เราอาจจะ......ไม่ค่อยได้เจอกัน "

เชี้ย ละเกี่ยวไรกันวะครับเนี่ย

            "เห่ยครู ไม่เอางี้ดิ อธิบายมากกว่านี้ได้ป่ะครับ สมองแล่นไม่ทัน"

            "ถ้าทุกคนแม่งมองนายสังเกตุนายเวลานายมาหาครุงี้แม่งไม่รู้กันทั้งตึกเลยเหรอครับ เวลาเรียนนี่เจอกันยังยากแล้วยิ่งมาเป็นแบบนี้ทั้งวันจะเอาเวลาที่ไหนเจอกันไอ้เด็กบ้าคือครูคิดถึงนายจะไม่ได้เจอกันแบบนี่ครูไม่โอเค จบยัง"

โอเค เก็ทเลย จบเลย กูตายอย่างสงบเลยครับ

ผมเลียปากเพื่อคิดอยู่แว่บนึงก่อนที่จะหันไปหาไอ้คริส

            "เรามาหาแวร์วูลฟ์กัน"


ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนรีดทุกคน คุกตัวลงม้วนกลิ้งกอดขารีดเอาไว้ 

ยกสองมือขึ้นกราบกรานรีดอย่าไป กลับไปเม้นที่เด็กดีก่อนเว้ย ♥